ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้วผมกับผู้หญิงคนนึงได้เริ่มคุยกันแล้วก็คุยกันได้สักช่วงใหญ่ๆเราก็เริ่มคบกันมันน่าตลกตรงไหนรู้ไหมครับที่ตลอด 2 ปีกว่าๆของผมกับเขานั้นเขานอกใจผมตั้งแต่เริ่มคุยกันวันแรกและไปนอนกับคนอื่นตั้งแต่คุยกับผมจนมาตอนคบกันเขาก็มีเหตุผลต้องออกไปนู่นไปนี่แล้วเขาก็หายแต่ที่ไหนได้เขาไปเอากับคนอื่นเราเรียนคนละที่กันและเวลาเจอกันก็น้อยเพราะผมต้องทำงานทั้งกลางวันและกลางคืนผมรู้ตลอดมาแต่ผมก็เลือกที่จะเงียบไม่บอกพอผมมานึกๆดูทำไมผมจึงอดทนได้ทั้งที่แฟนคนนั้นของผมทั้งนอกใจและนอกกายผมมาตลอดทั้ง 2 ปีที่ตั้งแต่คุยจน​ถึงตอนคบกันเพราะครอบครัวทางเขาดีกับผมหรือผมรักเขามากไม่อยากเสียเขาไปแต่ยังไงผมก็มานึกๆดูว่าตอนเลิกกันทำไมผมไม่ถามคำถามนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมรู้แต่ผมกลับเงียบเฉยใส่เธอไม่ถามเธอมันจึงเป็นปมทำให้ผมตอนนี้กลัวผู้หญิงไม่อยากมีแฟนหรือคนคุยอะไรเพราะ 2 ปีที่ผ่านมานี้ผมรู้สึกว่าเขา​ไม่ได้รักผมจริงๆแต่แค่มีผมไว้ประดับเพราะเวลาเธอมีปัญหาผมก็คอยช่วยเหลือและอยู่ข้างเธอเสมอแต่กลับตอนที่ผมมีปัญหาต่างๆเธอกับไม่เคยอยู่ข้างผมสักครั้ง