สวัสดีค่ะ..เรามีเรื่องอึดอัดใจอยากหาที่ระบาย อยากอ่านคำแนะนำของทุกคนค่ะ
เราจะพูดถึงแม่ของเราซึ่งเป็นคนที่ห่วงลูกมาก มากจนบางทีเรารู้สึกอึดอัด และนอยจนอยากร้องไห้ทุกครั้ง
ปัจจุบันเรากับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ แม่เป็นคนๆนึงที่ซัพพอร์ตเราได้ดีมาก แต่กับบางเรื่องที่เราอยากจะออกไปทำอะไรด้วยตัวเอง แม่จะบอกให้เราต้องมีเพื่อนไปด้วยเสมอ ทุกคนคงคิดว่าทำไมเรื่องแค่นี้เราต้องอึดอัด เพราะว่าตอนนี้เราอายุ26-27แล้ว ซึ่งแม่เราก็เลข5แล้ว กับบางเรื่องเราแค่อยากจะใช้ชีวิตทำกิจกรรมโดยที่ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนตลอดเวลา แน่นอนค่ะไม่มีเพื่อนคนไหนที่จะไปกับเราได้ตลอด  เราแค่อยากเป็นคนที่กล้าคิดกล้าตัดสินใจด้วยตัวเอง อยากเป็นคนที่แม่เชื่อมั่นว่าเราดูแลตัวเองได้ เพราะวันนึงเราก็ต้องตัวคนเดียว แล้วเราจะใช้ชีวิตยังไง ถ้าแม่ยังไม่เข้าใจเรา ซึ่งหลายๆอย่างที่แม่ทำให้กับเรามันทำให้เรากลายเป็นคนขาดความมั่นใจ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องมีเพื่อนอยู่เสมอ แต่ปกติการใช้ชีวิตอื่นๆเราไม่ได้คุยกับแม่ทุกเรื่องนะคะ เราใช้ชีวิตปกติเลยค่ะ แต่กับบางเรื่องที่เราอยากทำเราแค่อยากคุยกับแม่ได้อย่างสบายใจ อยากให้แม่มั่นใจเข้าใจในตัวเราค่ะ ที่เรามาระบายเพราะมันเป็นอะไรที่ซ้ำๆเดิมๆค่ะ เคยพยายามพูดด้วยเหตุผลก็แล้ว อธิบายก็แล้ว เหมือนแม่จะเข้าใจ แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม เราแค่อยากเป็นคนที่ทำให้แม่เปลี่ยนมุมมองในตัวเราอยากทำอะไรได้อย่างมั่นใจ กับบางเรื่องที่เราต้องคุยกับแม่ เพราะต้องการการซัพพอร์ตจากแม่ค่ะ แต่จริงๆไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามชีวิตเราต้องมีเพื่อนค่ะ ถ้าเราบอกท่านทุกเรื่องชีวิตนี้คงไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ ต้องข่มใจทุกครั้งไม่เคยอยากทะเลาะกับแม่ซักวัน แต่บางทีมันก็อึดอัดจนไม่ไหวจริงๆ...ลึกๆในใจเราอยากอยู่กับแม่มากค่ะ แต่อยู่ด้วยกันไม่ได้จริงๆ  ถ้าอยู่ด้วยกันหนักกว่านี้เลยค่ะ แทบจะทำอะไรไม่ได้เลย รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กไม่รู้จักโตตลอดเวลา ห่างกันสบายใจกว่ามากค่ะ…เรากับแม่รักกันมากนะคะแค่บางเรื่องมันคุยกันไม่ได้จริงๆ เราแค่อึดอัดใจ ไม่รู้มีคนเป็นเหมือนเรามั้ย ขอบคุณที่อ่านค่ะTT