เราเรียนจบว่างงานอยู่1ปี มีแพลนว่าจะใช้ชีวิตเที่ยวกินนอนให้นำใจซักปีในระหว่างนั้นก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร จนเพื่อนที่เรียนด้วยกันในมหาลัยที่สนิทกัน 2ปี ชวนมาลงทุนร้านอาหาร มันเสนอให้เราลง 30% มัน70% แบบที่พุดแล้วทำเลย ไม่มีหนังสือสัญญาใดๆ แล้วนี่ก็ไม่ได้ติดอะไรเพราะ ไม่รู้ว่าคนอื่นส่วนมากเค้าแบ่งเปอร์เซนกันแบบไหน ในหัวนี่ไม่เคยมีเรื่องธุกิจอะไรแบบนี้เลย ก็เลยเออๆออๆไป จนเปิดร้านผ่านไปไม่กี่เดือน ระหว่างร้านมันให้เราทำแทบทุกอย่าง ตื่นเช้าเตรียมของเช็คสต๊อคเคลียร์บัญชี ในขณะที่มันตื่นบ่าย เปิดร้านนั่งเชิ่ดหน้าที่เคาเตอร์ นี่ก็เลยเสนอไปให้แบ่งงานกันทำ มันก็พุดจาอารมณ์หงุดหงิด หน้าเหวี่งใส่เรา แล้วครั้งนึงเคยนั่งเมาท์วันในกลุ่มเพื่อนอารมแบบพูดว่าเราเป็นเลขานาง(น่าจะแซวเล่นๆ) ทุกคนขำแต่เราขำไม่ออกเลย
                                หลังจากนั้นผ่านไป ร้านได้ทุนคืน ก็เลยปันผลที่ลงทุนคืน นางก็หาเรื่องทะเลาะกับเรา   เหตุผลคือนางบอกว่าลูกค้าแน่นทุกว่าของก็ขายออกหมดแล็วกำไรไปไหน นางก็ขอดูบัญชีกับเรา หนักสุดขอดูสเตทเม้นธนาคาร   นี่อึ้งแดกบอกเลย ทะเลาะกันไปยกใหญ่ จบที่เราบอกให้นางไปเช็คบัญชีรับจ่ายร้านเองเลยทุกอย่างมีประวัติเงินเข้าออกหมด แต่เราไม่ได้ส่งสเตทเม้นให้ ทรงก็ดูยังไม่พอใจอีก แยกย้ายกันไปทั้งแบบนั้น
    สรุปเราไม้ได้อะไรเลย นางบอกนางลงทุนเยอะกว่าแล้วนางก็ได้ร้านนั้นไปทำกันกับแฟนนาง โพสต์แซะเราว่าโกงเงินแบบอ้อมๆ อันนี้งงมากเพราะเราไม่ได้ส่งสเตทเม้นให้เหรอ เข็ดมาก ความโง่ของตัวเองล้วนๆ (อ้อ ที่สงสัยว่ากำไรไปไหนคือนางจัดโปรลดแลกแจกแถมบ่อยมากกก นางบอกเปิดร้านใหม่ต้องเรียกลูกค้า แล้วเครื่องดื่มเอยอะไรเอยนางก็หยิบไปแดกทุกวันแบบไม่จ่ายตังให้ร้าน) จบ เหนื่อยฟรี