อยากมาเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังค่ะ เผื่อมีใครเคยเจอคล้าย ๆ กัน

เราเป็นคนทำงานเงินเดือนประจำ รายได้ไม่ได้เยอะมาก แต่ก็พอประคองตัวไปได้

แต่พอช่วงหนึ่งมีเหตุให้ต้องใช้เงินด่วน ทั้งค่ารักษาพยาบาลของคนในครอบครัว รวมถึงค่าครองชีพที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ

สุดท้ายก็ต้องพึ่งสินเชื่อหลายทาง ทั้งบัตรกดเงินสดและสินเชื่อส่วนบุคคล เพื่อให้ผ่านพ้นแต่ละเดือน

แต่สิ่งที่เจอคือ... ดอกเบี้ยที่ต้องจ่ายมันสูงมาก สูงจนบางเดือนแทบไม่เหลือเงินเก็บเลย
ทั้งที่เราไม่ได้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเลยนะ แค่พยายามเอาตัวรอด

พอลองไปขอรีไฟแนนซ์หรือสินเชื่อดอกเบี้ยต่ำ ก็ถูกปฏิเสธเพราะมีหนี้หลายบัญชี

กลายเป็นว่า... คนที่มีภาระเยอะ ยิ่งถูกมองว่าเสี่ยง และเพราะ "เสี่ยง" ก็เลยต้อง "จ่ายแพงกว่า"

ตรงนี้เองที่ทำเราเริ่มตั้งคำถาม
ว่าคนที่ลำบากอยู่แล้ว ทำไมต้องเจอเงื่อนไขที่โหดกว่าคนที่มีพร้อม? หรือเพราะเรา “ไม่มีทางเลือก” ระบบเลยจัดให้เราอยู่ในกลุ่มที่ต้องแบกต้นทุนสูงกว่า?

ในมุมของสถาบันการเงิน อาจจะเข้าใจได้ว่าเขาต้องประเมินความเสี่ยง

แต่ในฐานะคนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่แค่พยายามอยู่รอด มันรู้สึกไม่แฟร์เลยจริง ๆ

เลยอยากเปิดพื้นที่ตรงนี้ให้ทุกคนได้แชร์ประสบการณ์กันค่ะ

มีใครเคยรู้สึกแบบนี้ไหม? คิดว่าเราพอจะเปลี่ยนอะไรได้บ้างในระบบแบบนี้?

หรือสุดท้ายแล้วมันเป็นกลไกที่เราต้องยอมรับและอยู่กับมันให้ได้?

ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้า 🙏