เรื่องมีอยู่ว่า
.
ผมกับเขาเจอกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ม.ปลาย เขาเปนรุ่นพี่นะแล้วชอบมาหยอกผมเลยได้คุยกัน แต่ก้ไม่ได้อะไรผมไม่ได้คิดอะไรเพราะเขามีแฟนแล้ว แต่หลังจากเลิกเรียนไปก้ไม่ได้เจออีก
.
จนกระทั่งผมโสดผมเลยลองทักไปคุยแล้วเราก้ได้คุยกันแต่นั้นมา ตอนนี้ผมจะ 30 แล้ว เขาพี่ผม 2 ปี แรก ๆ คุยกัน ดีมากเข้าใจด้วยความที่ผมอะชอบเที่ยวกับเพื่อน ๆ แรก ๆ คุยกันเขาก้มากับเพื่อนนะแบบ เวลาผมจะไปไหนก้บอกนะว่าเอ้อร้านนี้นะ เขาก้จะประมาณว่าชวนเพื่อนไปร้านนั้น เพื่อที่เราจะได้เจอกันแต่หลังจากนั้นก้คบกันแหละครับ ได้สักพักมาใหญ่ ๆ เขาก้เริ่มมาอยู่กับผมช่วงวันหยุด คือบ้านเราไม่ได้ไกลกันมาก เขาจะเข้ามาหาช่วงเลิกงาน ศ-ส-อท ประมานนั้น ช่วงเวลานั้นที่เขามาผมก้ให้เขาเต็มที่นะ กินเที่ยวอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่ว่าวันธรรมดาไม่เจอกันนะ ก้มีบ้างครับ
.
.
หลังจากอยู่มาสัก 3-4 ปี เขาก้เริ่มห้ามเริ่มปรามผมไม่อยากให้ผมเที่ยว มีจังหวะโควิดเข้ามา เขาเลยได้โอกาสบอกผมใช้เปนข้ออ้างว่าไม่อยากให้ออกไปเพราะกลัวติด ซึ่งก่อนหน้านั้นก้ห้ามบ่อย ทั้งที่ตอนแรก ๆ เราก้ไปด้วยกันไม่งอแงเลย เขาก้ไปหาเพื่อนบ่อยก่อนที่จะอยู่ด้วยกัน แต่ผมแปลกใจตอนคบกันเขาติดผมนะมันก้ดี แต่เขาไม่ออกไปไหนเลย เลยกลายเปนว่าผมก้ต้องไม่ไปไหนเพราะเขาไม่อยากไปเที่ยวสักเท่าไหร่ ผมก้โอเคเลยชวนเพื่อนมากินอยู่บ้านแทน ช่วงนี้เราก้มีปันหากันไปเลยกลายเปนผมอะบอกเลิกเขาไปเพราะว่าเขาห้ามผมทุกอย่างผมก้อยากสังสรรค์บ้าง สาเหตุมันก้อาจจะเพราะว่าแฟนเก่าผมเขาก้อยู่ในตัวเมืองเหมือนกับผม แล้วคนนั้นเขาก้เที่ยวบ้าง แต่กลัวผมไปเจอเลยไม่ค่อยอยากให้ไป  #แต่ประเด็นคือผมไม่ได้คิดอะไรแล้ว
.
.
.
ประมานเกือบปีที่เลิกกันเขาก้กลับไปใช้ชีวิตโสดเหมือนเดิม เที่ยวกินเล่น ไปหาเพื่อน บ่อยมาก ซึ่งตอนอยู่กับผม ผมถามเขานะว่าทำไมไม่ไปหาเพื่อนบ้าง แต่ก่อนคบกันก้เห็นไปบ่อย เขาก้พูดเชิงประมานว่า มันมีลูกมีผัวแล้วแต่ละคน ไม่อยากไปกวนเขาเราก้อยู่ของเราเขาพูดประมานนี้ แต่ตอนก่อนคบกัน กับตอนเลิกกันไปทำไมเขาไปหาเพื่อนหาพี่พวกเขาได้ผมแปลกใจมาก ตอนคยกันเขาก้มีพาผมไปบ้างนะ แต่คบ ๆ กันมาเขาแทบจะติดตัวผมตลอด ถ้าสมมุติมีงานเลี้ยงฝั่งเขากับฝั่งผม ผมก้จะบอกเธอก้ไปฝั่งเธอฉันก้จะไปฝั่งฉัน ขากลับเราค่อยไปรับกันแล้วกลับด้วยกัน ซึ่งเขาไม่โอเค เขาก้เลือกจะไม่ไปงานทางฝั่งเขาเลยผมเลยแอ๊ะ ทำไมเขาเปนแบบนี้
.
.
หลังจากที่เลิกกันไปผมกับเขาก้ตกลงกันใหม่ เรายังรักกันอยู่เพียงแค่การใช้ชีวิตเรามันยังไม่ตรงกัน ผมทำงานกลางคืนใช้เวลากลางคืนส่วนใหญ่ เขาทำงาน รพ กลางวัน แต่เราก้มีเวลาให้กันได้ หลังจากกลับมาคบกันเธอก้มาอยู่กับทุกวันเลย แล้วก้บอกผมว่าอย่าไปกินไปเที่ยวไหน วันธรรมดาเขาต้องทำงานเขาไปด้วยไม่ได้ ผมก้โอเคยอมเผื่อมันจะดีขึ้น แต่สุดท้ายเหมือนเขาไม่ชอบเลยเวลาที่ผมจะดื่ม กลายเป็นว่ามีคำพูดให้ผมตลอด ขนาดผมไม่ไปเที่ยวกินยุบ้าน อาทิตละ 1-2 ครั้ง แต่บางครั้งเพื่อนผมมาจาก ตจว. อยากเที่ยวเขาเวลาน้อย ผมก้บอกถ้ากลับวันหยุดไม่ได้ ผมก้ไปด้วยไม่ได้นะได้กินแต่ยุบ้าน ก้กินยุบ้าน
กลายเปนเขารำคานเพราะเสียงพวกผมมันดังเปนจังหวะบางที บ้านเราก้ไม่ได้ใหญ่โตมากจนขนาดมีห้องเก็บเสียงหรือห้องกินเลี้ยงสังสรรค์ ผมเลยไม่รู้จะตามใจเขายังไง หรือผมต้องไม่มีเพื่อนเลย ต้องทิ้งสังคมทิ้งเพื่อนทิ้งตัวเองทิ้งทุกอย่างแล้วมาอยู่กันแค่ 2 คน
.
.
หลังกลับมาคบกันได้สัก 1 -2 ปี เราก้หมั้นกันไว้แล้วครับ
.
การที่ผมจะรักใครสักคนผมต้องทิ้งเพื่อนคนอื่นไว้ข้างหลังมันถูกไหม เพื่อนที่เล่นด้วยกันทุกวันนี้คือ ช่วยกันซัพพอตกันตลอด เรารุจักมา 18 ปีได้แล้ว
ผมยอมเขาตลอด แต่เหมือนยิ่งยอมเขาก้ยิ่งต้องการมากขึ้น
เงินในบ้าน ค่าบ้าน น้ำ,ไฟ ค่ากิน ค่าน้ำมัน จิปาถะ ส่วนใหญ่เปนผมจ่าย ผมหาเงินได้เดือน 1 เยอะจากการทำงาน
ส่วนแฟนผมก้ให้เขาจ่ายค่าผ่อนรถไป เพราะรถคันนั้นเขาออกก่อนเราจะคุยกัน
ผมช่วยซัพพอทเขาทุกอย่างเท่าที่ทำได้ ผมพาเขาไปด้วยตลอด ผมมีเวลาให้ตลอด
.
แต่ผมเวลาอยากผ่อนคลาย ผมคนชอบกินนะชอบเที่ยว ไม่เที่ยวก้ได้แค่กินกับเพื่อนยุบ้านแค่นั้นเอง แต่ทุกครั้งที่จะทำมันมีคำพูดตลอด
.
ตอนนี้เราก้ทะเลาะกันเรื่องนี้ทุกครั้งเลยก้ว่าได้ ผมเลยอยากฟังความเหนคนอื่นบ้าง ไม่ใช่ว่าผมเหนแก่เพื่อนมากเกินไป เพื่อนสนิทผม มันทักชวนผมประจำผมยังไปไม่ได้เลยเพราะมันไม่ตรงวันหยุด เสา-ทิต จนทุกวันนี้มันก้ไม่ทักมา แต่เวลาว่าง ๆ มันก้จะมาหายุบ้านงี้
.
รึผมต้องกินดื่มคิดเรื่องพวกนี้ให้มันน้อยลง ผมไม่รู้จะทำไง ไม่รู้จะแก้ยังไง เหมือนเขาอยากให้ผมเลิกทำเลิกพวกนัทุกอย่าง
.
ผมก้พยายามเกบเงินจะสร้างบ้านใหม่ แล้วก้เกบเงินแต่ง เขาบอกให้ผมเกบนะเพราะเขาจ่ายค่ารถก้แทบไม่เหลือใช้แล้วต่อเดือน ผมก้พยายามทำให้ทุกอย่าง บางทีผมเหนื่อยผมก้อยากรีเล็คบ้าง แต่เขาเหมือนไม่เข้าใจผมเลย ... :[