ผมไปงานศพของแม่เพื่อนรุ่นพี่ นั่งใกล้ๆกับลุงยอด ลุงยอดมีที่ดินมรดกห่างจากสวนผมประมาณ 700~1,000 เมตร ที่ดินมรดก 1 ไร่ อาชีพลุงยอด ทำนา(เช่าที่ดินทำนา)
ลุงยอดจะมีมอเตอร์ไซด์เก่า 1 คันๆนี้ใช้ประจำ ผมดูแล้วถ้าเอาไปเปลี่ยนซื้อคันใหม่คงจะไม่ถึงหมื่นบาท ลุงยอดบ่นผมว่า“ทำไมที่ดินแกหญ้าเยอะจังเลย” ผมตอบว่า “ผมจะปลูกต้นไม้ตรงไหนตัดหญ้าตรงนั้นออก ส่วนใหญ่ปลูกอยู่ด้านใน”
“เอาอย่างนี่ซิ แกเอายาฆ่าหญ้าฉีดฆ่าหญ้าเป็นแถวๆซิ แล้วปลูกกล้วยขายซิ 1 กอ เก็บต้นไว้ 1 ต้น ปลูกให้มากๆขายหวีละ 30 บาทเครือหนึ่งได้ 7~8 หวีแกจะมีเงินใช้ๆอย่างประหยัดนะ”
ผมตอบลุงยอดว่า“เสี่ยพ.เจ้าของโรงงานบอกผมว่ากล้วยที่ผมปลูก ถ้าลงในโซเซี่ยล หวีละ 300 บาทขายได้กลุ่มที่กินไวน์ขวดละ แสน ”ผมยังไม่ทันพูดจบ ลุงยอดหน้าแดงพูดสวนขึ้นมาเลย “กล้วยบ้าอะไรหวีละ 300 ใครจะบ้าซื้อวะ”ลุงหูตาแดง ผมยิ้มและบอกลุงยอดว่า“ลุงมาอย่างไร”ลุงชี้ไปที่รถมอเตอร์ไซด์เก่าๆ ผมบอกว่า”คนที่รวยๆนี่ลุงคิดว่าเขาขี่มอเตอร์แบบของลุงหรือใส่เสื้อผ้า กินข้าวเหมือนลุงหรือ? ลุงไม่ตอบจับมือผม“เอาน่าฉีดยาฆ่าหญ้าเป็นแถวๆแล้วปลูกต้นกล้วย” ”ครับลุง“
เสี่ยพ.ใช้รถยนต์ที่มีเครื่องหมายการค้า ม้าสีทองกำลังกระโจน
ผมเคยคุยกับเสี่ยพ.เจ้าของโรงงาน “วันก่อนเสี่ยพ.เจ้าของโรงงานบอกผมว่า กล้วยของเฮียแบบนี้ทำไมไม่ขาย ผมบอกว่าที่ อ.พนัสจ่ายกันแค่ 30 บาทต่อหวี ผมจะอยู่อย่างไร ลงทุนมหาศาล“
เสี่ยพ.ตอบ ”แบบนี้ลงโฆษณาในเน็ตนะ หวีละ 300 บาทขายได้แต่ รูปลักษะ รสชาติ ต้องแบบนี้เสมอนะ คนที่กินไวน์ขวดละแสนนที่รักสุขภาพซื้อกินแน่“
”ค่าขนส่งให้คนซื้อจ่ายเอง รับรองสั่งกันไม่หวาดไม่ไหว คนกลุ่มนี้ เลือกกินพร้อมจ่ายครับ“เสี่ยพ.ยิ้ม
ผมยิ้มอย่างเดียวไม่มีปัญญาปลูกและดูแล ใช้เวลา ปีกว่าเกือบ 2 ปี 1 ปีปลูกมากไม่ได้เพราะดูแลไม่ไหว ตัดหญ้าใส่ปุ๋ย ตัดใบ ผลผลิตที่ดีๆออกมาปีละไม่กี่หวี ผมชอบท่องเที่ยวครั้งละ 2~3 เดือนจะเอาไหนดูแล ใน 300 บาทมีต้นทุนเช่น ค่าแรงงาน ปุ๋ย น้ำ ค่าไฟฟ้า เครื่องมือ ค่าน้ำมัน ระยะเวลาดูแล กลางวันอากาศร้อนมากๆ 45 องศา
(เงินที่ผมใช้จ่ายทุกวันนี้และเงินซื้อสวน ผมเคยไปค้าขายที่ภาคใต้แหล่งท่องเที่ยว 18 ปี และผมเกษียณขณะอายุ 50 ปีๆนี้ผม 63 ปี)
ถ้าผมอยากได้เงินต้องค้าขาย แหล่งท่องเที่ยวเหมือนเดิม การลงทุนมีความเสี่ยง ไม่กี่ปี ก็ตายแล้ว มีเงินเยอะๆทำไม เกิดขาดทุนขึ้นมาไม่มีเงินกินข้าวอีก มีน้อยใช้น้อยดีกว่าปลอดภัยครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
”กล้วยบ้าอะไรหวีละ 300 ใครจะบ้าซื้อวะ“ลุงยอดตาแดงเสียงดังขึงขัง ขอบคุณครับ
ลุงยอดจะมีมอเตอร์ไซด์เก่า 1 คันๆนี้ใช้ประจำ ผมดูแล้วถ้าเอาไปเปลี่ยนซื้อคันใหม่คงจะไม่ถึงหมื่นบาท ลุงยอดบ่นผมว่า“ทำไมที่ดินแกหญ้าเยอะจังเลย” ผมตอบว่า “ผมจะปลูกต้นไม้ตรงไหนตัดหญ้าตรงนั้นออก ส่วนใหญ่ปลูกอยู่ด้านใน”
“เอาอย่างนี่ซิ แกเอายาฆ่าหญ้าฉีดฆ่าหญ้าเป็นแถวๆซิ แล้วปลูกกล้วยขายซิ 1 กอ เก็บต้นไว้ 1 ต้น ปลูกให้มากๆขายหวีละ 30 บาทเครือหนึ่งได้ 7~8 หวีแกจะมีเงินใช้ๆอย่างประหยัดนะ”
ผมตอบลุงยอดว่า“เสี่ยพ.เจ้าของโรงงานบอกผมว่ากล้วยที่ผมปลูก ถ้าลงในโซเซี่ยล หวีละ 300 บาทขายได้กลุ่มที่กินไวน์ขวดละ แสน ”ผมยังไม่ทันพูดจบ ลุงยอดหน้าแดงพูดสวนขึ้นมาเลย “กล้วยบ้าอะไรหวีละ 300 ใครจะบ้าซื้อวะ”ลุงหูตาแดง ผมยิ้มและบอกลุงยอดว่า“ลุงมาอย่างไร”ลุงชี้ไปที่รถมอเตอร์ไซด์เก่าๆ ผมบอกว่า”คนที่รวยๆนี่ลุงคิดว่าเขาขี่มอเตอร์แบบของลุงหรือใส่เสื้อผ้า กินข้าวเหมือนลุงหรือ? ลุงไม่ตอบจับมือผม“เอาน่าฉีดยาฆ่าหญ้าเป็นแถวๆแล้วปลูกต้นกล้วย” ”ครับลุง“
เสี่ยพ.ใช้รถยนต์ที่มีเครื่องหมายการค้า ม้าสีทองกำลังกระโจน
ผมเคยคุยกับเสี่ยพ.เจ้าของโรงงาน “วันก่อนเสี่ยพ.เจ้าของโรงงานบอกผมว่า กล้วยของเฮียแบบนี้ทำไมไม่ขาย ผมบอกว่าที่ อ.พนัสจ่ายกันแค่ 30 บาทต่อหวี ผมจะอยู่อย่างไร ลงทุนมหาศาล“
เสี่ยพ.ตอบ ”แบบนี้ลงโฆษณาในเน็ตนะ หวีละ 300 บาทขายได้แต่ รูปลักษะ รสชาติ ต้องแบบนี้เสมอนะ คนที่กินไวน์ขวดละแสนนที่รักสุขภาพซื้อกินแน่“
”ค่าขนส่งให้คนซื้อจ่ายเอง รับรองสั่งกันไม่หวาดไม่ไหว คนกลุ่มนี้ เลือกกินพร้อมจ่ายครับ“เสี่ยพ.ยิ้ม
ผมยิ้มอย่างเดียวไม่มีปัญญาปลูกและดูแล ใช้เวลา ปีกว่าเกือบ 2 ปี 1 ปีปลูกมากไม่ได้เพราะดูแลไม่ไหว ตัดหญ้าใส่ปุ๋ย ตัดใบ ผลผลิตที่ดีๆออกมาปีละไม่กี่หวี ผมชอบท่องเที่ยวครั้งละ 2~3 เดือนจะเอาไหนดูแล ใน 300 บาทมีต้นทุนเช่น ค่าแรงงาน ปุ๋ย น้ำ ค่าไฟฟ้า เครื่องมือ ค่าน้ำมัน ระยะเวลาดูแล กลางวันอากาศร้อนมากๆ 45 องศา
(เงินที่ผมใช้จ่ายทุกวันนี้และเงินซื้อสวน ผมเคยไปค้าขายที่ภาคใต้แหล่งท่องเที่ยว 18 ปี และผมเกษียณขณะอายุ 50 ปีๆนี้ผม 63 ปี)
ถ้าผมอยากได้เงินต้องค้าขาย แหล่งท่องเที่ยวเหมือนเดิม การลงทุนมีความเสี่ยง ไม่กี่ปี ก็ตายแล้ว มีเงินเยอะๆทำไม เกิดขาดทุนขึ้นมาไม่มีเงินกินข้าวอีก มีน้อยใช้น้อยดีกว่าปลอดภัยครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ