🥲🥲วันนี้ครบรอบแต่งงาน 7 ปี ที่ไม่มีคู่แล้ว
มีนิทานมาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ มีหนุ่มสาวสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมัธยม เขาตัดสินใจคุยกันตอนผู้ชายอยู่ม.6 ส่วนผู้หญิงอยู่ ม.4 ตอนนั้นผู้ชายคนนั้นนิสัยดีเป็นสุภาพบุรุษมาก คบกันหลายปีไม่เคยทำให้ผู้หญิงเสียหาย จนผู้ชายเข้าไปเรียนต่อในเมือง และติดทหารผู้หญิงก็รอไม่เคยนอกใจ ตัวผู้หญิงได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ผู้ชายไปทำงานที่ไหนก็ไม่ได้นานอยากกลับมาอยู่ใกล้ๆกัน จนแม่ผู้ชายอยากให้หมั้นไว้ก่อน แต่แม่ผู้หญิงบอกให้ลูกเรียนจบก่อน หลังจากผู้หญิงเรียนจบทำงานได้ 3 ปี ตัดสินใจแต่งงานกัน (แต่งงาน 3 พฤษภาคม 2561) ถึงตอนนี้รวมแล้ว 21 ปี
ผู้หญิงตัดสินใจลาออกงานจากที่เก่าที่มั่นคง รายได้ดีมาทำงานใกล้กัน เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ ได้งานในเมืองแรกๆผู้หญิงนั่งรถเมย์ไปทำงาน ต้องตื่นเช้ารอรถเมย์ 7 โมง เข้างาน 10.00 น. เลิกงานก็นั่งรถเมย์กลับบ้าน หลังๆขับมอเตอร์ไซค์ไปกลับทุกวัน รวม 50 กิโล เลิกงาน 1-2 ทุ่ม ช่วงปีแรกหลังแต่งงาน ผู้ชายออกไปรับในตัวอำเภอทุกวัน จากนั้นก็ไม่ไปอีกเลย พอหลังเลิกงานผู้หญิงก็จะกลับมาทำอาหารเย็น กว่าจะเสร็จจะได้นอนก็ดึก ผู้ชายช่วยทำบ้างวันที่เขาหยุดนานๆที
เช่าหออยู่ 2 ปี ตัวผู้ชายอยากได้บ้านแต่กู้เดี่ยวไม่ได้ เพราะติดผ่อนรถอยู่ เลยตัดตัดสินใจกู้ร่วม ย้ายมาอยู่บ้านก็เริ่มมีปัญหาต่างๆ เงินต่างคนต่างหาใช้คนละกระเป๋า ตัวผู้ชายจ่ายค่าบ้านมากกว่า เพราะเงินเดือนผู้หญิงน้อยก็จ่ายน้อย แต่ผู้หญิงก็จ่ายน้ำไฟไวไฟ และซื้ออาหารมาไว้ทำกินทุกวัน ตัวผู้ชายแทบไม่ได้จ่ายค่าอาหาร ส่วนกินข้างนอกหารกันทุกครั้ง ไปเที่ยวผู้ชายบอกออกรถแล้ว ส่วนผู้หญิงก็ออกน้ำมันกับค่ากินอยู่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เวลาโบนัสออกก็ไม่เคยให้ผู้หญิงสักบาท อ้างว่าเอาไว้จ่ายค่าบ้าน ค่ารถ ค่าประกัน ผู้หญิงก็ไม่เคยว่าไม่ให้ก็ไม่เป็นไร
ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยน ผู้หญิงทำอะไรก็ขัดหูขัดตาผู้ชายซะทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องปิดผ้าม่านบ้านก็ต้องให้เราจับกลีบผ้าม่านให้ตรงทุกกลีบ ถ้าไม่ตรงก็ต้องมาจัดใหม่แล้วบ่นเราทุกวัน ล้างจาน แปรงฟันเราทำน้ำหยดแค่หยดเดียวก็บ่น ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าระเบียบจัด หรือชอบหาเรื่องกันแน่ เพราะมีคนอื่นไปบ้านเขาไม่เคยบ่นเรื่องพวกนี้ ส่วนปัญหาติดเพื่อนออกไปกินกับเพื่อนชวนผู้หญิงออกไปด้วยแต่ผู้หญิงไม่ดื่มไม่ชอบนั่งรอนานๆเลยไม่ไป ผู้ชายก็ไปคนเดียวจากตี 1 เป็นตี 2 ตี 3 จนสว่างคาตา แล้วก็หายไปเลย โผล่มาอีกที 7 โมงเช้าบอกนอนบ้านเพื่อนมา ทะเลาะกันจนมีการทำร้ายร่างกายกันเกิดขึ้น บ่นว่าผู้หญิงไม่สังคม ไม่คบเพื่อน รวมไปถึงไม่เอาพี่เอาน้องบ้านไม่เคยกลับปีใหม่สงกรานต์ (คืองานผู้หญิงไม่ได้หยุดเสาร์ อาทิตย์และนักขัต) ผู้ชายหยิบเรื่องนี้มาเป็นประเด็นหาเรื่องทะเลาะไม่จบสิ้น จนวันหนึ่งผู้ชายบอกว่าอยากกลับไปอยู่บ้านอยากซื้อควายไปเลี้ยง ผู้หญิงก็รู้แต่ไม่คิดว่าทำไมต้องรีบขายขนาดนั้น ผู้ชายบอกเอาเงินที่ส่งบ้านมาเก็บซื้อควายดีกว่า จากความคิดของผู้ชายก็กลายเป็นงานของผู้หญิงที่ต้องไปโพสขายให้ วันไหนไม่โพสก็บ่น ทั้งที่ตัวผู้ชายเองไม่เคยคิดจะช่วยเลย ทั้งที่ตัวเองอยากได้เองตั้งแต่แรก นี่คือความเห็นแก่ตัวอีกเรื่อง
จนวันหนึ่งผู้หญิงขายบ้านได้ ผู้ชายบอกกับว่าถ้าขายบ้านแล้วก็คงต้องเลิกกันเพราะ #ความคิดไม่ตรงกันไปกันไม่ได้ ผู้หญิงนึกในใจเขาคงโกรธคงไม่เลิกจริง จนกระทั่งขายบ้านได้
25 ตุลาคม 2567 ย้ายออกไปเช่าบ้านอยู่ เริ่มมีพฤติกรรมรุนแรงหาเรื่องผู้หญิงทุกวัน แยกห้องกันนอน ไล่ผู้หญิงหนี จนแม่ผู้ชายไลน์มาบอกผู้หญิงให้แยกกันอยู่ ผู้หญิงจึงตัดสินใจจะย้ายออกไปเช่าหออยู่
29 พฤศจิกายน 2567 ผู้หญิงขนของออกทุกอย่างเหลือแค่รูปแต่งงาน 2 ชิ้นที่ไม่ได้เอาไป โดยผู้ชายไปส่งและนอนเป็นเพื่อน 1 คืน คอยทักถามว่าอยู่ได้ไหม จากวันนั้นผู้ชายยังคงคอยไลน์คอยโทรมาถามตลอด
1 ธันวาคม 2567 ผู้ชายโทรหาผู้หญิงบอกคิดถึง ทำกับข้าวต้องกินคนเดียว พี่ข้างห้องก็ถามว่าแฟนยังไม่เลิกงานหรอ แล้วก็ร้องไห้ให้ผู้หญิงฟัง
2-4 ธันวาคม 2567 ยังคุยกันทุกวัน
5 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงไปหากลัวผู้ชายเหงา
6-7 ธันวาคม 2567 ผู้ชายไปเที่ยวกับเพื่อนยังส่งรูปมาให้ผู้หญิงลงรูปอยู่
8-9 ธันวาคม 2567 ยังคงคุยกันปกติ
10-11 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงไปหา ทำกับข้าวให้ผู้ชายกิน
14 ธันวาคม 2567 ผู้ชายพาผู้หญิงไปกินเลี้ยงใหม่ที่ทำงาน แต่รออยู่ข้างนอก
16 ธันวาคม 2567 ผู้ชายทักหาผู้หญิงว่าแม่อยากคุยด้วย ถ้าอยากกลับไปอยู่ด้วยกันให้โทรหาแม่ แต่ผู้หญิงไม่โทรเพราะโกรธที่แม่ผู้ชายบอกแยกกันอยู่
19-20 ธันวาคม 2567 คุยกันผู้หญิงรับงานไว้ถามผู้ชายจะพาไปไหม ผู้ชายบอกพาไปอยากทำเพื่อผู้หญิงบ้าง บอกผู้หญิงเอาเสื้อผ้ามาด้วยนอนนี่ไม่ต้องกลับดึกๆ
21 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงไปหาผู้ชายแล้วไปทำงานด้วยกัน
22 ธันวาคม 2567 ผู้ชายทักหาผู้หญิงอีกบอกเย็นนี้จะทำกับข้าวจะมาหาไหม ถ้าไม่มีใจก็ไม่ต้องมา ผู้หญิงเลยต้องไปหา
23 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงกลับไปทำงาน โทรหาผู้ชายตอนกลางคืนสายไม่ว่างตลอด จนทะเลาะกัน
24 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงบอกจะกลับไปอยู่กับผู้ชายสิ้นเดือนให้ไปรับ แต่ผู้ชายบอกว่ากลับมาก็บรรยากาศเดิมๆ ไม่ปรับตัวคงไปกันไม่ได้หรอก อย่าฝืนอีกเลย ผู้หญิงตัดท้อว่าถ้าไม่ให้กลับก็ไม่ต้องมาพูดให้กลับไปอีก ให้โอกาสแล้วไม่เอา
27 ธันวาคม 2567 ผู้ชายทักมาถามผู้หญิงว่าไม่ปรับหากันแล้วใช่ไหม ผู้หญิงบอกว่าถ้าก
ลับไปก็ต้องปรับนิสัยทั้งคู่ จะให้ผู้หญิงปรับคนเดียวก็คงไม่รอด
28 ธันวาคม 2567 ผู้ชายไปงานเลี้ยงกับเพื่อนทักบอกผู้หญิงว่ากลับตี1
29 ธันวาคม 2567 ผู้ชายกลับบ้านปีใหม่ ผู้หญิงบอกว่าให้ขับรถดีๆ
30 ธันวาคม 2567 ผู้ชายทักมาว่าจะไปหาผู้หญิงให้บอกแม่ให้หน่อยว่าเขาของไปฝากและตั้งใจจะให้พ่อแม่ไปบอกว่าแยกกันอยู่แล้ว แต่พอไปจริงๆก็ไม่ได้บอกอะไร
1 มกราคม 2568 ผู้ชายทักบอกผู้หญิงว่ากลับไปจะเอาของที่แม่ฝากมาไปให้แล้วไม่ติดต่อแล้ว
2 มกราคม 2568 ผู้หญิงโกรธบอกไม่ต้องเอามาหรอกของ ถ้าจะเลิกจริงๆก็ไม่ต้องเจอกันอีก
***จากนั้นก็เลิกติดต่อกันจนผู้ชายกลับมาจากบ้านน่าจะวันที่ 10 มกราคม เอาของไปวางไว้หน้าห้องผู้หญิงไม่โทรบอกอะไร ทำให้ผู้หญิงยิ่งโกรธว่าไม่คิดจะบอกเลย
26 มกราคม 2568 ผู้ชายติดต่อหาผู้หญิงถามว่าจะจ่ายอยู่ไหมค่าไวไฟ ถ้าไม่จ่ายก็ให้ไปโอนชื่อให้ นัดกันไปเปลี่ยน 1 กุมภาพันธ์ เพราะจะไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน
27 มกราคม 2568 ผู้ชายทักมาถามอีกว่าบอกพ่อแม่ยังเรื่องแยกกันอยู่ ผู้หญิงไม่กล้าบอกกลัวพ่อแม่เสียใจ ผู้ชายว่าทำไมไม่บอกนี่ก็นานแล้วๆปีใหม่พ่อแม่ผู้ชายถามหาก็ไม่เคยคิดจะโทรหาเลย
30 มกราคม 2568 ผู้หญิงแอบไปหาเริ่มสงสัยว่าเขามีคนอื่นหรอทำไมแปลกไป
1 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้หญิงไปหาเพื่อที่จะไปเปลี่ยนชื่อไวไฟและไปดูคอนเสริ์ตด้วยกัน
2 กุมภาพันธ์ 2568 คุยกันเรื่องเดิมๆต่างคนต่างไม่ยอมกัน ผู้ชายบอกว่าไม่ต้องไลน์ไปหาอีก
6 กุมภาพันธ์ 2568 คุยกันทะเลาะกัน เรื่องของที่ยังเอามาไม่หมด จนผู้หญิงไปหาอีก
8 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้ชายทักมาบ่นว่าลงรูปเขาในเฟส เลิกเอารูปเขาลงหากินได้แล้วลบให้หมด ทะเลาะกันด่ากันเสียหาย บอกจะฟ้องว่าเอารูปเขาลงหากิน
10 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้หญิงแอบไปหาอีก ผู้ชายบ่นว่าจะมาทำไม ผู้หญิงโกรธเลยขับรถกลับ 5 ทุ่มคืนนั้น
****ผู้หญิงโกรธมากเลิกติดต่อ จนถึงวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ผู้ชายโทรมาหาอีก*****
25 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้ชายโทรมา ตอนแรกไม่ยอมพูด แล้วโทรมาอีกถามเรื่องต่อใบขับขี่รถ แล้วถามว่าเป็นไงบ้าง ถามเฉยๆว่ายังมีชีวิตอยู่ไหม ผู้หญิงบอกสบายอยู่แล้ว ผู้ชายบอกปากแบบนี้ไงถึงได้อยู่คนเดียว
26 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้ชายโทรมาบ่นว่าลงรูปเขาอีกแล้ว ปัญญาอ่อนสมองไม่มี หน้าหนา ลงรูปคนอื่น จนเลิกติดต่อกันอีก
27 มีนาคม 2568 ผู้หญิงบอกให้เอาที่นอนวางไว้หน้าห้องให้หน่อยจะไปเอา แต่ก็ไม่ได้ไป
***แล้วเงียบหายไปอีกจนผู้ชายติดต่อมาอีกรอบ 29 มีนาคมขอให้กลับไปอยู่ด้วยกัน แล้วก๋คุยกันทุกวันว่าจะกลับบ้านกันไปคุยกับพ่อแม่ ว่าจะกลับไปอยู่ด้วยกัน มิถุนายนจะลางาน 3 วันเพื่อกลับบ้านกัน จากนั้นก็คุยกันดีมาทุกวัน จนสงกรานต์ผู้หญิงหยุดบอกจะไปหา
12 เมษายน 2568 ผู้ชายโทรหาผู้หญิงถามว่าจะให้ไปหาไหม คิดถึง ผู้หญิงบอกไม่ต้องมาหรอกเดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว
14-15 เมษายน 2568 ผู้หญิงไปหาผู้ชายเพราะหยุดตรงกัน
16 เมษายน 2568 4 โมงเย็น มีคนปริศนาเข้าไปคอมเม้นท์ในติ๊กตอกที่ผู้หญิงที่ลงคลิปผู้ชาย และไปกดไลค์ที่เฟสส่วนตัวผู้หญิงเยอะมาก จนเป็นที่น่าสังเกตุว่าเขาคือใครเหมือนอยากให้ผู้หญิงรู้ พอกดดูโปรไฟล์เขาล็อคไว้หมดเลย แต่มีสิ่งที่ผู้หญิงจำได้คือรูปที่เขาถ่ายคือห้องน้ำบ้านเช่าที่เช่าอยู่กัน เชื่อไหม!! แค่เห็นลายกระเบื้อง แค่แปรงสีฟัน หวี 3 อย่างนี้ ใจผู้หญิงมันก็สลายแล้ว ผู้หญิงรีบแคปส่งถามเขาดูว่ามันคืออะไรกันมีอะไรจะอธิบายไหม เขาแค่อ่านไม่ตอบอะไร ใจมันร้อนรน ดีที่เห็นมีน้องที่รู้จักเป็นเพื่อนในเฟสผู้หญิงคนนั้นเลยทักไปถาม สรุป #คนบ้านเดียวกันกับเขา 👉#ไปสืบกันเองนะคะว่าใคร #ผู้หญิงเคยแต่งงานมาแล้วด้วย ถึงบางอ้อ!! นี่โดนอีกแล้วใช่ไหม น้ำตาผู้หญิงไหล อยากเลิกงานไวๆอยากไปถามเอาคำตอบ
แต่ก่อนไปขอทักถามผู้หญิงคนนั้นหน่อยว่าอะไรยังไง เขาบอกผู้ชายทักไปหาเขาก่อนบอกเลิกกับเมียแล้ว ปีใหม่ก็เจอกันที่บ้านพาเขาไปดูควาย ตัดสินใจคบกันตอนปีใหม่ ช่วงหลังปีใหม่ที่เขาหายไป 20 วันไม่ติดต่อเรา แล้ววาเลนไทน์ก็ให้ผู้หญิงคนนั้นลงมาหา อยู่ด้วยกันเป็นอาทิตย์เขาบอกแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นพยายามแชทคุยเห็นใจผู้หญิงด้วยกันว่าโดนหลอกเหมือนกัน บอกจะทนทำไมเขาทำขนาดนี่แล้ว คงอยากให้เลิกกัน
จนผู้หญิงคนนั้นกลับแล้วก็ทักมาคุยกันต่อ ในสมองมันมึนงงไปหมด จนตัดสินใจจะกลับไปอยู่ด้วย แล้วเขาก็บอกเลิกผู้หญิงคนนั้น ขอให้ผู้หญิงลบรูปโปรไฟล์ที่ถ่ายติดห้องน้ำออก ผู้หญิงไม่ลบ 11 เมษายน เขาบล็อคไลน์ บล็อคเบอร์ผู้หญิงๆคงแค้น ตามติ๊กตอกและเฟสคนเก่าจนเจอ มาคอมเม้นท์มากดไลค์รัวๆ เหมือนอยากให้เห็นเต็มที และก็เห็นจริง ผู้หญิงคนนั้นพยายามเปลี่ยนโปรไฟล์ตลอด ตั้งแต่รูปถ่ายในห้องน้ำห้องพักผู้ชาย ทั้งอยู่ร้านกาแฟร้านประจำผู้ชาย ทั้งใส่หมวกผู้ชาย และล่าสุดรูปการ์ตูนคู่ในร้านอาหาร
แสดงว่าเขาแอบคุยกันมานานแล้ว แล้วหลอกผู้หญิงอื่นว่าห่างแยกกันเมียอยู่ 4-5 เดือนแล้ว คือถ้าจะคบกับเขา มีเขาตั้งแต่แรกก็ไม่ควรมาถามนั้นนี่แต่แรก ไม่ควรติดต่อมาหาเราก็จบแล้ว แต่นี่เขาให้ความหวัง และปล่อยให้ทุกอย่างเกินเลย และทุกอย่างยังไม่เคลียร์ พ่อแม่ฝ่ายหญิงยังไม่รู้ เพื่อนยังไม่รู้ และเรายังคุยกันตลอด มีช่วงหลังปีใหม่ที่เขาหายไปหลายวัน ไม่ติดต่อ เพราะเราก็อยากรู้ว่าห่างกันมันจะคิดถึงกันบ้างไหม แต่ก็คุยกันตลอดจนถึงต้นเดือนเมษาเขาบอกให้เราปรับตัว เขาก็จะปรับ ให้กลับไปอยู่ด้วยกัน เราเลยตัดสินใจจะแจ้งออกหอสิ้นเดือนเมษาอยู่แล้วมาเกิดเรื่องซะก่อน
ประเด็นคือเรายอมออกมาเช่าหออยู่นี่ก็ 4 เดือนกว่าแล้ว เราไม่เคยโทรเคยทักเขาไปก่อน นอกจากเขาจะติดต่อมาเราถึงคุย ถ้าว่าเลิกกันแล้ว #มีสิทธิ์มีคนอื่นได้ เราอยากถามทุกคน #เราเลิกกันตอนไหน คนเลิกกันมันจะคอยโทรคอยทักมา ขอกลับเป็นเหมือนเดิม ทั้งร้องไห้ คือมันต้องเลวแค่ไหนกันถึงทำกันได้อ่ะ นึกว่าแยกกันอยู่เพื่อให้ต่างคนต่างคิดทบทวนข้อผิดพลาดของตัวเอง ทั้งที่เราตกลงจะกลับไปอยู่ด้วยแล้ว กลางเดือนมิถุนายนนี้คุยกันว่าจะลากลับบ้านสัก 3 วัน แต่ความดันมาแตกก่อนเพราะเขาเอาช่องว่างที่ห่างกันไปหาความสุขใส่ตัวเอง และเราไม่เข้าใจว่าเราทำผิดอะไรนักหนาถึงต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ ถ้าคิดว่าจะมีคนอื่นแล้วกลับมาคุยกันตั้งแต่แรกเพื่ออะไรกัน ???
16 เมษายน 2568 ตอนเย็นเราไปหาไม่มีแม้แต่คำขอโทษเรา แต่เราเห็นเขาขอโทษผู้หญิงคนนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะคิดสั้นวันที่รู้เรื่องทะเลาะกันเขาไม่ยอมพูดอะไรสักอย่าง ไม่คิดจะพูดคำว่าขอโทษ #ไม่มีคำว่าผิดไปแล้ว ไม่มีคำว่าขอโอกาส แค่บอกกับเราว่าก็เราเลิกกันแล้ว เรานอนไม่หลับต้องกลับมาทำงานวันที่ 17 เมษายน ตอนเช้า
18 เมษายน 2568 ผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนรูปแต่ยังใส่หมวกของผู้ชายอยู่ดี)
19 เมษายน 25
มีเรื่องมาให้ อ่าน เป็นเรื่องของเพื่อน
มีนิทานมาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ มีหนุ่มสาวสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมัธยม เขาตัดสินใจคุยกันตอนผู้ชายอยู่ม.6 ส่วนผู้หญิงอยู่ ม.4 ตอนนั้นผู้ชายคนนั้นนิสัยดีเป็นสุภาพบุรุษมาก คบกันหลายปีไม่เคยทำให้ผู้หญิงเสียหาย จนผู้ชายเข้าไปเรียนต่อในเมือง และติดทหารผู้หญิงก็รอไม่เคยนอกใจ ตัวผู้หญิงได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ผู้ชายไปทำงานที่ไหนก็ไม่ได้นานอยากกลับมาอยู่ใกล้ๆกัน จนแม่ผู้ชายอยากให้หมั้นไว้ก่อน แต่แม่ผู้หญิงบอกให้ลูกเรียนจบก่อน หลังจากผู้หญิงเรียนจบทำงานได้ 3 ปี ตัดสินใจแต่งงานกัน (แต่งงาน 3 พฤษภาคม 2561) ถึงตอนนี้รวมแล้ว 21 ปี
ผู้หญิงตัดสินใจลาออกงานจากที่เก่าที่มั่นคง รายได้ดีมาทำงานใกล้กัน เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ ได้งานในเมืองแรกๆผู้หญิงนั่งรถเมย์ไปทำงาน ต้องตื่นเช้ารอรถเมย์ 7 โมง เข้างาน 10.00 น. เลิกงานก็นั่งรถเมย์กลับบ้าน หลังๆขับมอเตอร์ไซค์ไปกลับทุกวัน รวม 50 กิโล เลิกงาน 1-2 ทุ่ม ช่วงปีแรกหลังแต่งงาน ผู้ชายออกไปรับในตัวอำเภอทุกวัน จากนั้นก็ไม่ไปอีกเลย พอหลังเลิกงานผู้หญิงก็จะกลับมาทำอาหารเย็น กว่าจะเสร็จจะได้นอนก็ดึก ผู้ชายช่วยทำบ้างวันที่เขาหยุดนานๆที
เช่าหออยู่ 2 ปี ตัวผู้ชายอยากได้บ้านแต่กู้เดี่ยวไม่ได้ เพราะติดผ่อนรถอยู่ เลยตัดตัดสินใจกู้ร่วม ย้ายมาอยู่บ้านก็เริ่มมีปัญหาต่างๆ เงินต่างคนต่างหาใช้คนละกระเป๋า ตัวผู้ชายจ่ายค่าบ้านมากกว่า เพราะเงินเดือนผู้หญิงน้อยก็จ่ายน้อย แต่ผู้หญิงก็จ่ายน้ำไฟไวไฟ และซื้ออาหารมาไว้ทำกินทุกวัน ตัวผู้ชายแทบไม่ได้จ่ายค่าอาหาร ส่วนกินข้างนอกหารกันทุกครั้ง ไปเที่ยวผู้ชายบอกออกรถแล้ว ส่วนผู้หญิงก็ออกน้ำมันกับค่ากินอยู่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เวลาโบนัสออกก็ไม่เคยให้ผู้หญิงสักบาท อ้างว่าเอาไว้จ่ายค่าบ้าน ค่ารถ ค่าประกัน ผู้หญิงก็ไม่เคยว่าไม่ให้ก็ไม่เป็นไร
ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยน ผู้หญิงทำอะไรก็ขัดหูขัดตาผู้ชายซะทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องปิดผ้าม่านบ้านก็ต้องให้เราจับกลีบผ้าม่านให้ตรงทุกกลีบ ถ้าไม่ตรงก็ต้องมาจัดใหม่แล้วบ่นเราทุกวัน ล้างจาน แปรงฟันเราทำน้ำหยดแค่หยดเดียวก็บ่น ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าระเบียบจัด หรือชอบหาเรื่องกันแน่ เพราะมีคนอื่นไปบ้านเขาไม่เคยบ่นเรื่องพวกนี้ ส่วนปัญหาติดเพื่อนออกไปกินกับเพื่อนชวนผู้หญิงออกไปด้วยแต่ผู้หญิงไม่ดื่มไม่ชอบนั่งรอนานๆเลยไม่ไป ผู้ชายก็ไปคนเดียวจากตี 1 เป็นตี 2 ตี 3 จนสว่างคาตา แล้วก็หายไปเลย โผล่มาอีกที 7 โมงเช้าบอกนอนบ้านเพื่อนมา ทะเลาะกันจนมีการทำร้ายร่างกายกันเกิดขึ้น บ่นว่าผู้หญิงไม่สังคม ไม่คบเพื่อน รวมไปถึงไม่เอาพี่เอาน้องบ้านไม่เคยกลับปีใหม่สงกรานต์ (คืองานผู้หญิงไม่ได้หยุดเสาร์ อาทิตย์และนักขัต) ผู้ชายหยิบเรื่องนี้มาเป็นประเด็นหาเรื่องทะเลาะไม่จบสิ้น จนวันหนึ่งผู้ชายบอกว่าอยากกลับไปอยู่บ้านอยากซื้อควายไปเลี้ยง ผู้หญิงก็รู้แต่ไม่คิดว่าทำไมต้องรีบขายขนาดนั้น ผู้ชายบอกเอาเงินที่ส่งบ้านมาเก็บซื้อควายดีกว่า จากความคิดของผู้ชายก็กลายเป็นงานของผู้หญิงที่ต้องไปโพสขายให้ วันไหนไม่โพสก็บ่น ทั้งที่ตัวผู้ชายเองไม่เคยคิดจะช่วยเลย ทั้งที่ตัวเองอยากได้เองตั้งแต่แรก นี่คือความเห็นแก่ตัวอีกเรื่อง
จนวันหนึ่งผู้หญิงขายบ้านได้ ผู้ชายบอกกับว่าถ้าขายบ้านแล้วก็คงต้องเลิกกันเพราะ #ความคิดไม่ตรงกันไปกันไม่ได้ ผู้หญิงนึกในใจเขาคงโกรธคงไม่เลิกจริง จนกระทั่งขายบ้านได้
25 ตุลาคม 2567 ย้ายออกไปเช่าบ้านอยู่ เริ่มมีพฤติกรรมรุนแรงหาเรื่องผู้หญิงทุกวัน แยกห้องกันนอน ไล่ผู้หญิงหนี จนแม่ผู้ชายไลน์มาบอกผู้หญิงให้แยกกันอยู่ ผู้หญิงจึงตัดสินใจจะย้ายออกไปเช่าหออยู่
29 พฤศจิกายน 2567 ผู้หญิงขนของออกทุกอย่างเหลือแค่รูปแต่งงาน 2 ชิ้นที่ไม่ได้เอาไป โดยผู้ชายไปส่งและนอนเป็นเพื่อน 1 คืน คอยทักถามว่าอยู่ได้ไหม จากวันนั้นผู้ชายยังคงคอยไลน์คอยโทรมาถามตลอด
1 ธันวาคม 2567 ผู้ชายโทรหาผู้หญิงบอกคิดถึง ทำกับข้าวต้องกินคนเดียว พี่ข้างห้องก็ถามว่าแฟนยังไม่เลิกงานหรอ แล้วก็ร้องไห้ให้ผู้หญิงฟัง
2-4 ธันวาคม 2567 ยังคุยกันทุกวัน
5 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงไปหากลัวผู้ชายเหงา
6-7 ธันวาคม 2567 ผู้ชายไปเที่ยวกับเพื่อนยังส่งรูปมาให้ผู้หญิงลงรูปอยู่
8-9 ธันวาคม 2567 ยังคงคุยกันปกติ
10-11 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงไปหา ทำกับข้าวให้ผู้ชายกิน
14 ธันวาคม 2567 ผู้ชายพาผู้หญิงไปกินเลี้ยงใหม่ที่ทำงาน แต่รออยู่ข้างนอก
16 ธันวาคม 2567 ผู้ชายทักหาผู้หญิงว่าแม่อยากคุยด้วย ถ้าอยากกลับไปอยู่ด้วยกันให้โทรหาแม่ แต่ผู้หญิงไม่โทรเพราะโกรธที่แม่ผู้ชายบอกแยกกันอยู่
19-20 ธันวาคม 2567 คุยกันผู้หญิงรับงานไว้ถามผู้ชายจะพาไปไหม ผู้ชายบอกพาไปอยากทำเพื่อผู้หญิงบ้าง บอกผู้หญิงเอาเสื้อผ้ามาด้วยนอนนี่ไม่ต้องกลับดึกๆ
21 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงไปหาผู้ชายแล้วไปทำงานด้วยกัน
22 ธันวาคม 2567 ผู้ชายทักหาผู้หญิงอีกบอกเย็นนี้จะทำกับข้าวจะมาหาไหม ถ้าไม่มีใจก็ไม่ต้องมา ผู้หญิงเลยต้องไปหา
23 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงกลับไปทำงาน โทรหาผู้ชายตอนกลางคืนสายไม่ว่างตลอด จนทะเลาะกัน
24 ธันวาคม 2567 ผู้หญิงบอกจะกลับไปอยู่กับผู้ชายสิ้นเดือนให้ไปรับ แต่ผู้ชายบอกว่ากลับมาก็บรรยากาศเดิมๆ ไม่ปรับตัวคงไปกันไม่ได้หรอก อย่าฝืนอีกเลย ผู้หญิงตัดท้อว่าถ้าไม่ให้กลับก็ไม่ต้องมาพูดให้กลับไปอีก ให้โอกาสแล้วไม่เอา
27 ธันวาคม 2567 ผู้ชายทักมาถามผู้หญิงว่าไม่ปรับหากันแล้วใช่ไหม ผู้หญิงบอกว่าถ้าก
ลับไปก็ต้องปรับนิสัยทั้งคู่ จะให้ผู้หญิงปรับคนเดียวก็คงไม่รอด
28 ธันวาคม 2567 ผู้ชายไปงานเลี้ยงกับเพื่อนทักบอกผู้หญิงว่ากลับตี1
29 ธันวาคม 2567 ผู้ชายกลับบ้านปีใหม่ ผู้หญิงบอกว่าให้ขับรถดีๆ
30 ธันวาคม 2567 ผู้ชายทักมาว่าจะไปหาผู้หญิงให้บอกแม่ให้หน่อยว่าเขาของไปฝากและตั้งใจจะให้พ่อแม่ไปบอกว่าแยกกันอยู่แล้ว แต่พอไปจริงๆก็ไม่ได้บอกอะไร
1 มกราคม 2568 ผู้ชายทักบอกผู้หญิงว่ากลับไปจะเอาของที่แม่ฝากมาไปให้แล้วไม่ติดต่อแล้ว
2 มกราคม 2568 ผู้หญิงโกรธบอกไม่ต้องเอามาหรอกของ ถ้าจะเลิกจริงๆก็ไม่ต้องเจอกันอีก
***จากนั้นก็เลิกติดต่อกันจนผู้ชายกลับมาจากบ้านน่าจะวันที่ 10 มกราคม เอาของไปวางไว้หน้าห้องผู้หญิงไม่โทรบอกอะไร ทำให้ผู้หญิงยิ่งโกรธว่าไม่คิดจะบอกเลย
26 มกราคม 2568 ผู้ชายติดต่อหาผู้หญิงถามว่าจะจ่ายอยู่ไหมค่าไวไฟ ถ้าไม่จ่ายก็ให้ไปโอนชื่อให้ นัดกันไปเปลี่ยน 1 กุมภาพันธ์ เพราะจะไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน
27 มกราคม 2568 ผู้ชายทักมาถามอีกว่าบอกพ่อแม่ยังเรื่องแยกกันอยู่ ผู้หญิงไม่กล้าบอกกลัวพ่อแม่เสียใจ ผู้ชายว่าทำไมไม่บอกนี่ก็นานแล้วๆปีใหม่พ่อแม่ผู้ชายถามหาก็ไม่เคยคิดจะโทรหาเลย
30 มกราคม 2568 ผู้หญิงแอบไปหาเริ่มสงสัยว่าเขามีคนอื่นหรอทำไมแปลกไป
1 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้หญิงไปหาเพื่อที่จะไปเปลี่ยนชื่อไวไฟและไปดูคอนเสริ์ตด้วยกัน
2 กุมภาพันธ์ 2568 คุยกันเรื่องเดิมๆต่างคนต่างไม่ยอมกัน ผู้ชายบอกว่าไม่ต้องไลน์ไปหาอีก
6 กุมภาพันธ์ 2568 คุยกันทะเลาะกัน เรื่องของที่ยังเอามาไม่หมด จนผู้หญิงไปหาอีก
8 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้ชายทักมาบ่นว่าลงรูปเขาในเฟส เลิกเอารูปเขาลงหากินได้แล้วลบให้หมด ทะเลาะกันด่ากันเสียหาย บอกจะฟ้องว่าเอารูปเขาลงหากิน
10 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้หญิงแอบไปหาอีก ผู้ชายบ่นว่าจะมาทำไม ผู้หญิงโกรธเลยขับรถกลับ 5 ทุ่มคืนนั้น
****ผู้หญิงโกรธมากเลิกติดต่อ จนถึงวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ผู้ชายโทรมาหาอีก*****
25 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้ชายโทรมา ตอนแรกไม่ยอมพูด แล้วโทรมาอีกถามเรื่องต่อใบขับขี่รถ แล้วถามว่าเป็นไงบ้าง ถามเฉยๆว่ายังมีชีวิตอยู่ไหม ผู้หญิงบอกสบายอยู่แล้ว ผู้ชายบอกปากแบบนี้ไงถึงได้อยู่คนเดียว
26 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้ชายโทรมาบ่นว่าลงรูปเขาอีกแล้ว ปัญญาอ่อนสมองไม่มี หน้าหนา ลงรูปคนอื่น จนเลิกติดต่อกันอีก
27 มีนาคม 2568 ผู้หญิงบอกให้เอาที่นอนวางไว้หน้าห้องให้หน่อยจะไปเอา แต่ก็ไม่ได้ไป
***แล้วเงียบหายไปอีกจนผู้ชายติดต่อมาอีกรอบ 29 มีนาคมขอให้กลับไปอยู่ด้วยกัน แล้วก๋คุยกันทุกวันว่าจะกลับบ้านกันไปคุยกับพ่อแม่ ว่าจะกลับไปอยู่ด้วยกัน มิถุนายนจะลางาน 3 วันเพื่อกลับบ้านกัน จากนั้นก็คุยกันดีมาทุกวัน จนสงกรานต์ผู้หญิงหยุดบอกจะไปหา
12 เมษายน 2568 ผู้ชายโทรหาผู้หญิงถามว่าจะให้ไปหาไหม คิดถึง ผู้หญิงบอกไม่ต้องมาหรอกเดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว
14-15 เมษายน 2568 ผู้หญิงไปหาผู้ชายเพราะหยุดตรงกัน
16 เมษายน 2568 4 โมงเย็น มีคนปริศนาเข้าไปคอมเม้นท์ในติ๊กตอกที่ผู้หญิงที่ลงคลิปผู้ชาย และไปกดไลค์ที่เฟสส่วนตัวผู้หญิงเยอะมาก จนเป็นที่น่าสังเกตุว่าเขาคือใครเหมือนอยากให้ผู้หญิงรู้ พอกดดูโปรไฟล์เขาล็อคไว้หมดเลย แต่มีสิ่งที่ผู้หญิงจำได้คือรูปที่เขาถ่ายคือห้องน้ำบ้านเช่าที่เช่าอยู่กัน เชื่อไหม!! แค่เห็นลายกระเบื้อง แค่แปรงสีฟัน หวี 3 อย่างนี้ ใจผู้หญิงมันก็สลายแล้ว ผู้หญิงรีบแคปส่งถามเขาดูว่ามันคืออะไรกันมีอะไรจะอธิบายไหม เขาแค่อ่านไม่ตอบอะไร ใจมันร้อนรน ดีที่เห็นมีน้องที่รู้จักเป็นเพื่อนในเฟสผู้หญิงคนนั้นเลยทักไปถาม สรุป #คนบ้านเดียวกันกับเขา 👉#ไปสืบกันเองนะคะว่าใคร #ผู้หญิงเคยแต่งงานมาแล้วด้วย ถึงบางอ้อ!! นี่โดนอีกแล้วใช่ไหม น้ำตาผู้หญิงไหล อยากเลิกงานไวๆอยากไปถามเอาคำตอบ
แต่ก่อนไปขอทักถามผู้หญิงคนนั้นหน่อยว่าอะไรยังไง เขาบอกผู้ชายทักไปหาเขาก่อนบอกเลิกกับเมียแล้ว ปีใหม่ก็เจอกันที่บ้านพาเขาไปดูควาย ตัดสินใจคบกันตอนปีใหม่ ช่วงหลังปีใหม่ที่เขาหายไป 20 วันไม่ติดต่อเรา แล้ววาเลนไทน์ก็ให้ผู้หญิงคนนั้นลงมาหา อยู่ด้วยกันเป็นอาทิตย์เขาบอกแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นพยายามแชทคุยเห็นใจผู้หญิงด้วยกันว่าโดนหลอกเหมือนกัน บอกจะทนทำไมเขาทำขนาดนี่แล้ว คงอยากให้เลิกกัน
จนผู้หญิงคนนั้นกลับแล้วก็ทักมาคุยกันต่อ ในสมองมันมึนงงไปหมด จนตัดสินใจจะกลับไปอยู่ด้วย แล้วเขาก็บอกเลิกผู้หญิงคนนั้น ขอให้ผู้หญิงลบรูปโปรไฟล์ที่ถ่ายติดห้องน้ำออก ผู้หญิงไม่ลบ 11 เมษายน เขาบล็อคไลน์ บล็อคเบอร์ผู้หญิงๆคงแค้น ตามติ๊กตอกและเฟสคนเก่าจนเจอ มาคอมเม้นท์มากดไลค์รัวๆ เหมือนอยากให้เห็นเต็มที และก็เห็นจริง ผู้หญิงคนนั้นพยายามเปลี่ยนโปรไฟล์ตลอด ตั้งแต่รูปถ่ายในห้องน้ำห้องพักผู้ชาย ทั้งอยู่ร้านกาแฟร้านประจำผู้ชาย ทั้งใส่หมวกผู้ชาย และล่าสุดรูปการ์ตูนคู่ในร้านอาหาร
แสดงว่าเขาแอบคุยกันมานานแล้ว แล้วหลอกผู้หญิงอื่นว่าห่างแยกกันเมียอยู่ 4-5 เดือนแล้ว คือถ้าจะคบกับเขา มีเขาตั้งแต่แรกก็ไม่ควรมาถามนั้นนี่แต่แรก ไม่ควรติดต่อมาหาเราก็จบแล้ว แต่นี่เขาให้ความหวัง และปล่อยให้ทุกอย่างเกินเลย และทุกอย่างยังไม่เคลียร์ พ่อแม่ฝ่ายหญิงยังไม่รู้ เพื่อนยังไม่รู้ และเรายังคุยกันตลอด มีช่วงหลังปีใหม่ที่เขาหายไปหลายวัน ไม่ติดต่อ เพราะเราก็อยากรู้ว่าห่างกันมันจะคิดถึงกันบ้างไหม แต่ก็คุยกันตลอดจนถึงต้นเดือนเมษาเขาบอกให้เราปรับตัว เขาก็จะปรับ ให้กลับไปอยู่ด้วยกัน เราเลยตัดสินใจจะแจ้งออกหอสิ้นเดือนเมษาอยู่แล้วมาเกิดเรื่องซะก่อน
ประเด็นคือเรายอมออกมาเช่าหออยู่นี่ก็ 4 เดือนกว่าแล้ว เราไม่เคยโทรเคยทักเขาไปก่อน นอกจากเขาจะติดต่อมาเราถึงคุย ถ้าว่าเลิกกันแล้ว #มีสิทธิ์มีคนอื่นได้ เราอยากถามทุกคน #เราเลิกกันตอนไหน คนเลิกกันมันจะคอยโทรคอยทักมา ขอกลับเป็นเหมือนเดิม ทั้งร้องไห้ คือมันต้องเลวแค่ไหนกันถึงทำกันได้อ่ะ นึกว่าแยกกันอยู่เพื่อให้ต่างคนต่างคิดทบทวนข้อผิดพลาดของตัวเอง ทั้งที่เราตกลงจะกลับไปอยู่ด้วยแล้ว กลางเดือนมิถุนายนนี้คุยกันว่าจะลากลับบ้านสัก 3 วัน แต่ความดันมาแตกก่อนเพราะเขาเอาช่องว่างที่ห่างกันไปหาความสุขใส่ตัวเอง และเราไม่เข้าใจว่าเราทำผิดอะไรนักหนาถึงต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ ถ้าคิดว่าจะมีคนอื่นแล้วกลับมาคุยกันตั้งแต่แรกเพื่ออะไรกัน ???
16 เมษายน 2568 ตอนเย็นเราไปหาไม่มีแม้แต่คำขอโทษเรา แต่เราเห็นเขาขอโทษผู้หญิงคนนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะคิดสั้นวันที่รู้เรื่องทะเลาะกันเขาไม่ยอมพูดอะไรสักอย่าง ไม่คิดจะพูดคำว่าขอโทษ #ไม่มีคำว่าผิดไปแล้ว ไม่มีคำว่าขอโอกาส แค่บอกกับเราว่าก็เราเลิกกันแล้ว เรานอนไม่หลับต้องกลับมาทำงานวันที่ 17 เมษายน ตอนเช้า
18 เมษายน 2568 ผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนรูปแต่ยังใส่หมวกของผู้ชายอยู่ดี)
19 เมษายน 25