คุณเคยมีความรู้สึกเย็นวาบตามแนวสันหลังจนถึงต้นคอ ขนลุกซู่เพราะความกลัวบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาแบบทันทีทันใดมั้ย เมื่อไหร่ เพราะอะไร แล้วคุณตอบโต้ยังไง แล้วพอมองย้อนกลับไปรู้สึกยังไงครับ

ผมมีความรู้สึกแบบนั้นตอนช่วงม.ต้น ตอนที่ไปบ้านเพื่อนเรียน ต้องไปคุยงานกลุ่ม เผอิญว่าบ้านเราอยู่ชานเมืองกัน อุบลในสมัยนั้น (เกือบ 40 ปีก่อน) ชานเมืองจะมีบ้านเรือนอยู่กระจัดกระจายเป็นจุด ๆ บางที่ก็โล่ง ๆ เป็นทุ่ง เป็นป่าละเมาะ

ตอนขาไปช่วงบ่าย ๆ ก็ร้อนตับแลบ ดีหน่อยที่ปั่นจักรยานไป กะว่าเย็น ๆ ทำงานเสร็จถึงกลับ แต่เพราะเป็นช่วงต้นหน้าฝน ฝนก็ดันตกหนักเสียได้ เลยต้องรอ กว่าฝนจะหยุดก็หัวค่ำพอดี

ตอนปั่นจักรยานกลับนี่แหละครับที่เกิดเหตุ ทั้งที่มันก็ทางเดิมนั่นแหละ แต่เพราะฝนมันพึ่งหยุดตก ถนนที่เป็นดินลูกรังก็น้ำขัง ชื้นแฉะไปหมด สองข้างทางที่มองไปก็มืด ๆ เห็นแสงไฟจากบ้านอยู่ไกลออกไปเป็นกลุ่ม ๆ เสียงกบ เสียงอึ่งอ่างตามทุ่ง ตามป่าละเมาะข้างทางก็ดังขึ้นมาเป็นช่วง ๆ แล้วบรรยากาศเงียบ ๆ เปลี่ยว ๆ แบบนี้ล่ะครับ อยู่ ๆ มันก็ชวนให้คิดอะไรเตลิดไปไกล หางตามันก็เห็นอะไรไหว ๆ พอมองไปเท่านั้นแหละ มันก็เห็นเหมือนเป็นกลุ่มคน หรืออะไรที่รูปร่างคล้ายคนน่ะ ชูไม้ชูมือ โบกเรียกเต็มข้างทางเลย

จังหวะนั้นแหละครับที่ความรู้สึกที่ว่า ความเย็นเยียบ แล่นแปร๊บเหมือนไฟฟ้าพุ่งตามสันหลังถึงต้นคอพร้อมกับขนที่ลุกตั้ง ถึงตอนนั้นเท่าที่จำได้ ผมก็ปั่นจักรยานแบบซิ่งสุดแล้วล่ะ สภาพพอไปถึงบ้านคือทั้งดินทั้งโคลนเต็มตัวไปหมดเลย 555

พอมานึกย้อนกลับไปอีกทีก็คิดได้ว่า เราไม่น่าไปคิดอะไรแบบนั้นเลยจริง ๆ เพราะถนนเส้นนั้นก็คุ้นเคยอยู่ จะว่ามีประวัติก็ไม่น่าจะใช่ น่าจะเพราะหลอนไปเอง

แล้วคุณ ๆ ล่ะ เคยมีประสบการณ์เย็นวาบ จนขนลุกแบบนี้มั้ย ทั้งที่หลอนเพราะความคิดตัวเองและที่ยังหาคำตอบไม่ได้