คือแมเราเป็นคนใจร้อนแล้วโมโหง่ายมากๆแถมตอนโมโหก็อารามณ์รุนแรงมากเลยค่ะ เป็นแบบนี้ตั้งแต่เราเด็กๆแล้วเพราะตั้งแต่จำความได้คือเห็นแม่โมโหด่าพ่อแบบรุนแรงตลอดบางครั้งถึงขั้นทำร้ายข้าวของส่วนพ่อเราก็ไม่ได้ตอบโต้เพราะเค้าเป็นคนใจเย็นเลยเงียบเพราะไม่อยากมีปัญหา ต่อไปคือเค้าก็แยกทางกันส่วนคนที่รับกรรมแทนพ่อก็คือเรา เราก็เหมือนพ่อนั่นแหละค่ะไม่ตอบโต้เพราะไม่อยากมีปัญหาหรืออีกอย่างก็คือเราไม่มีสิทธิ์ไปตอบโต้นั่นแหละถึงบางเรื่องเราจะไม่ผิดแต่แม่ก็จะทำให้เราผิดให้ได้ แม่เราใจร้อนถึงขั้นที่อะไรขัดใจเค้านิดหน่อยๆก็โดนละ ตัวอย่างเหตุการณ์คือเวลาเราทำอะไรอยู่แล้วเค้าจะให้เราไปทำอีกอย่างคือเราต้องไปทำเดี๋ยงนี้ถ้าเราบอกว่าขอทำอันนี้ให้เสร็จก่อนเดี๋ยวไปทำให้แบบนี้คือเราโดนละ ทุกอย่างคือเราต้องตามใจเค้าห้ามขัดใจ เวลาเค้าไม่โมโหคือเป็นคนใจดีคนึงเลยเแต่เวลาโมโหนี่เราแอบมาคิดวนะว่านี่แม่เราจริงหรอทำไมเปลี่ยนไปจัง แล้วเวลาโมโหคือพูดกับเราแรงมากเค้าจะชอบด่าพ่อเราเพราะเค้าเกลียดพ่อเรามาก ด่าว่าเรานิสัยสันดานเหมือนพ่อ ด่ายันโคตรเหง้าพ่อเราเลยบางที คำหยาบอะไรนี่มาหมดเลย เคยไปเล่าให้น้องที่เป็นญาติฝั่งพ่อฟังว่าเวลาแม่โมโหมานี่ด่าคำหยาบเลยนะ น้องยังตกใจเลยว่าด่าอะไรขนาดนั้น เมท่อก่อนคือมีตีด้วยที่จำได้เลยคือเอาเชือกอันใหญ่ๆมาฟาดเราจนเป็นรอยไปหลายวัน ขังเราไว้ในห้องน้ำ เอากระจกตีจนกระจกแตก แล้วตอนนั้นคือเด็กมากที่จำได้นี่คือฝังใจด้วยแหละ จนมีช่วงนึงเริ่มโตหน่อยละแต่ช่วงนี้โดนบ่อยเราจนเราเริ่มทำร้ายตัวเองเพราะไม่มีใครให้พูดด้วยเลย มีดึงผมตัวเอง ทุบตีตัวเองบ้าง ข่วนตัวเองบ้าง หนักสุดคือเอาคัทเตอร์มากรีดๆที่แขน แต่เลิกทำไปแล้วเพราะทำไปเค้าก็ไม่ได้เลิกทำแบบนี้ใส่เรา เจ็บตัวเปล่าๆกลับมารักตัวเองดีกว่า (เค้าไม่รู้นะว่าเราทำ) ล่าสุดเค้าด่าเราแรงกว่ารอบอื่นเลยด่าว่าเราโง่ขนาดนี้เกิดมาทำไมรู้งี้น่าจะบีบคอให้ตายตั้งแต่คลอดออกมาแล้ว ด่าให้เราไปตายด่าว่าเกิดมาทำไม แล้วก็มาทุบเรา เราก็ได้แค่เงียบใส่ คือเสียใจแหละเราเลือกเกิดได้ที่ไหน ถ้าเราเลือกได้ก็ไม่อยากเกิดมาหรอก บางทีโดนแบบนี้บ่อยๆแล้วมันก็จิตตกอะอยากคิดสั้นอยากฆ่าตัวตายมากเพราะบางทีมันก็รับไม่ไหวแต่ก็พยาคิดว่ายังใชั้ชีวิตไม่คุ้มเลย ยังไม่เคยไปเที่ยวคนเดียวหรือได้ทำอะไรด้วยตัวเองเลย พยามอดทนคิดว่าแม่เราเค้าก็เป็นแบบนี้แหละอีกไม่กี่ปีก็ได้เข้ามหาลัยได้เลือกทางเดินของตัวเองละ แต่กว่าจะถึงตอนนั้นก็คงโดนแบบนี้เรื่อยๆแหละ พยามจะไม่คิดมากพยามจัดการตัวเองแล้ว พอจะมีวิธีรับมือที่ดีกว่านี้ไหมคะ เราไม่สามารถเปิดใจคุยกับเค้าได้เพราะเค้าไม่รับฟังอะไรเลย