ตามหัวข้อเลยครับช่วงนี้ผมคิดที่จะหายไปบ่อยมาก
แต่มีครอบครัวที่รอหวังพึ่งผม ทำให้ผมอยาก
ให้ตัวเองอยู่ได้โดยไม่คิดถึงเรื่องของตัวเองและอยู่เพื่อครอบครัว
เริ่มต้นเรื่องเลยคือก่อนหน้านี้ผมเลิกกลับคนรักไป
เพราะเหตุนั้นเลยทำให้ผม ทำอะไรไม่ได้เลย
เรื่องความรักนั้นอยู่ในกระทู้ก่อนหน้านี้ที่ผมตั้งลองไปอ่านกันก่อนได้ครับตอนนั้นเรื่องพึ่งเกิดผมเล่าเรื่องทั้งน้ำตา พิมพ์ตกตรงไหนขอโทษด้วยนะครับ
เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปเพราะผมยังจมอยู่กลับความเสียใจที่ไม่รู้จบมันกระทบกลับชีวิตประจำวันการใช้ชีวิตการงาน เพราะผมยังรู้สึกแย่อยู่แบบนั้นมันทำให้ผมเสียทุกอย่างที่ผมสร้างมาผมโดนไล่ออกจากงานเพราะว่าหยุดเยอะแล้วเรื่องร้ายร้ายที่คนคนหนึ่งจะเจอได้ก็เข้ามา ผมแค่อยากอยู่กับตัวผมเองอยากทำให้ตัวเองดีขึ้นซักนิดก็ยังดีผมไม่ค่อยเล่าเรื่องให้คนรู้จักฟังเท่าไหร่ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไงเพราะแบบนั้นเลยทำให้คนอื่นคิดว่าผมเสียใจแค่แปบเดียวเดี๋ยวก็หายแล้วเพราะผมไม่อยากให้ไครเป็นห่วงเรื่ิองของผมจนมันกลายเป็นพิษร้ายที่ทำให้ไม่มีไครเข้าใจความรู้สึกผมตอนนี้ แต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วผมอยากถามใครซักคน เลยอยากถามทุกคนว่าผมควรทำอย่างไงดีจะใช้ชีวิตอยู่ต่อโดยที่จะไม่เป็นแบบนี้ยังไง ทุกคนมีวิธีหรือประสบการณ์ชีวิตยังไงทำยังไงถึงผ่านมาได้บอกผมที ผมไม่มีวิธีที่จะออกจากตรงนี้เลย ผมทุ่มเทให้กับทุกอย่าง ครอบครัว ความรัก ตัวเอง แต่ตอนนี้กำลังพังทลายลงทุกอย่าง ผมคิดบ่อยมากเรื่องที่จะหายไปผมฝันว่าจะได้หายไปแบบไม่เจ็บปวดหลายครั้งและทุกครั้งที่ฝันถึงจะจำไม่ได้ แต่รู้สึกโล่งใจมากตอนตื่นแต่พอตื่นมาแล้วจริงจริงก็กลับมารู้สึกแบบเดิมทันทีเลยทำให้คิดเรื่องนี้หลายครั้ง แต่ผมบอกเลยถึงผมจะต้องการแบบนั้นแต่ไม่ต้องห่วงเพราะยังมีคนที่ต้องการผมหวังพึ่งผมอยู่เลยไปไหนไม่ได้เพราะยังมีคนที่สำคัญอยู่คนที่อยู่ตรงหน้า คนที่ดูแลผมมาต้องแต่เกิด ผมจะไม่ทิ้งเค้าไปก่อนแน่นอน เพราะแบบนั้นเลยอยากหาวิธีออกไปจากความรู้สึกมากมายตรงนี้
ผมพยามคิดว่าเรื่องความรักที่เสียไปมันก็แค่ความรักครั้งหนึ่งเป็นช่วงเวลาไม่นาน แต่ทำไมผมถึงรู้สึกแย่ได้ขนาดนั้นผมไม่เข้าใจเลยผมคาดหวังจะได้อ่ะไรจากเธอซักอย่างตอนเธอไปเธอไม่พูดอะไรเลยเธอนอกใจผม... แล้วถ้าไม่รักกันแล้วทำไมเธอถึงไม่บอกผมตรงตรง คำสัญญาของเรา เธอเคยพูด แต่ทั้งหมดนั้นเธอก็ทำมันพังทั้งหมด แค่ความรู้สึกเธอตอนจะไปผมยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำ ผมพยามคิดถึง คำตอบของเรื่องนี้แต่มันยากจนหาคำตอบไม่ได้ และนี้คือเรื่องทั้งหมดที่ผมจะขอให้ทุกคนช่วย คนใจร้ายมีเยอะมากเกินพอแล้ว
ทำอย่างไงให้ตัวเองไม่คิดที่จะหายไปดีครับ
แต่มีครอบครัวที่รอหวังพึ่งผม ทำให้ผมอยาก
ให้ตัวเองอยู่ได้โดยไม่คิดถึงเรื่องของตัวเองและอยู่เพื่อครอบครัว
เริ่มต้นเรื่องเลยคือก่อนหน้านี้ผมเลิกกลับคนรักไป
เพราะเหตุนั้นเลยทำให้ผม ทำอะไรไม่ได้เลย
เรื่องความรักนั้นอยู่ในกระทู้ก่อนหน้านี้ที่ผมตั้งลองไปอ่านกันก่อนได้ครับตอนนั้นเรื่องพึ่งเกิดผมเล่าเรื่องทั้งน้ำตา พิมพ์ตกตรงไหนขอโทษด้วยนะครับ
เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปเพราะผมยังจมอยู่กลับความเสียใจที่ไม่รู้จบมันกระทบกลับชีวิตประจำวันการใช้ชีวิตการงาน เพราะผมยังรู้สึกแย่อยู่แบบนั้นมันทำให้ผมเสียทุกอย่างที่ผมสร้างมาผมโดนไล่ออกจากงานเพราะว่าหยุดเยอะแล้วเรื่องร้ายร้ายที่คนคนหนึ่งจะเจอได้ก็เข้ามา ผมแค่อยากอยู่กับตัวผมเองอยากทำให้ตัวเองดีขึ้นซักนิดก็ยังดีผมไม่ค่อยเล่าเรื่องให้คนรู้จักฟังเท่าไหร่ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไงเพราะแบบนั้นเลยทำให้คนอื่นคิดว่าผมเสียใจแค่แปบเดียวเดี๋ยวก็หายแล้วเพราะผมไม่อยากให้ไครเป็นห่วงเรื่ิองของผมจนมันกลายเป็นพิษร้ายที่ทำให้ไม่มีไครเข้าใจความรู้สึกผมตอนนี้ แต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วผมอยากถามใครซักคน เลยอยากถามทุกคนว่าผมควรทำอย่างไงดีจะใช้ชีวิตอยู่ต่อโดยที่จะไม่เป็นแบบนี้ยังไง ทุกคนมีวิธีหรือประสบการณ์ชีวิตยังไงทำยังไงถึงผ่านมาได้บอกผมที ผมไม่มีวิธีที่จะออกจากตรงนี้เลย ผมทุ่มเทให้กับทุกอย่าง ครอบครัว ความรัก ตัวเอง แต่ตอนนี้กำลังพังทลายลงทุกอย่าง ผมคิดบ่อยมากเรื่องที่จะหายไปผมฝันว่าจะได้หายไปแบบไม่เจ็บปวดหลายครั้งและทุกครั้งที่ฝันถึงจะจำไม่ได้ แต่รู้สึกโล่งใจมากตอนตื่นแต่พอตื่นมาแล้วจริงจริงก็กลับมารู้สึกแบบเดิมทันทีเลยทำให้คิดเรื่องนี้หลายครั้ง แต่ผมบอกเลยถึงผมจะต้องการแบบนั้นแต่ไม่ต้องห่วงเพราะยังมีคนที่ต้องการผมหวังพึ่งผมอยู่เลยไปไหนไม่ได้เพราะยังมีคนที่สำคัญอยู่คนที่อยู่ตรงหน้า คนที่ดูแลผมมาต้องแต่เกิด ผมจะไม่ทิ้งเค้าไปก่อนแน่นอน เพราะแบบนั้นเลยอยากหาวิธีออกไปจากความรู้สึกมากมายตรงนี้
ผมพยามคิดว่าเรื่องความรักที่เสียไปมันก็แค่ความรักครั้งหนึ่งเป็นช่วงเวลาไม่นาน แต่ทำไมผมถึงรู้สึกแย่ได้ขนาดนั้นผมไม่เข้าใจเลยผมคาดหวังจะได้อ่ะไรจากเธอซักอย่างตอนเธอไปเธอไม่พูดอะไรเลยเธอนอกใจผม... แล้วถ้าไม่รักกันแล้วทำไมเธอถึงไม่บอกผมตรงตรง คำสัญญาของเรา เธอเคยพูด แต่ทั้งหมดนั้นเธอก็ทำมันพังทั้งหมด แค่ความรู้สึกเธอตอนจะไปผมยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำ ผมพยามคิดถึง คำตอบของเรื่องนี้แต่มันยากจนหาคำตอบไม่ได้ และนี้คือเรื่องทั้งหมดที่ผมจะขอให้ทุกคนช่วย คนใจร้ายมีเยอะมากเกินพอแล้ว