สวัสดีค่ะหนูเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่พ่อแม่แยกทางกัน ปัจจุบันอยู่กับแม่ตอนนี้อายุ15-16แล้วค่ะ
เข้าเรื่องนะคะ แม่เราเป็นคนที่โตมาในสังคมที่เลี้ยงลูกให้โตเพื่อหวังสิ่งตอบแทน อันนี้ได้นะคะแต่ว่าทำไมต้องคาดหวังสูงด้วยหรอคะ เวลาเราคุยกันเรื่องนี้ทีไรแม่ก็ชอบวางแผนอนาคตที่เขาอยากให้เราเป็นไว้ บางทีเราก็เหนื่อยนะคะ15แล้วต้องมาคิดเรื่องนี้ เราเข้าใจท่านนะแต่อยากให้เขารับฟังเราหน่อยากให้เขารับฟังเราบ้าง เรื่องส่วนตัวบางทีเขาไม่ควรยุ่งใช่มั้ยคะ รู้ว่าสถานะเป็นแม่ แต่เราไม่ต้องการให้เขาเช็คโทรศัพท์หรือเช็คข้อความที่เราคุยกับใคร เราไม่ได้ว่าอะไรเลยนะคะถ้ามาขอดูดีๆ แต่นี่แอบเอาไปอ่านเลยค่ะ พอเราพิมอะไรกับเพื่อนเล่นๆเขากลับมองว่าเป็นเรื่องใหญ่ลแล้วเรียกเรามาด่ามาว่าโดยให้เหตุผลว่าเป็นห่วงจึงทำแบบนี้ การที่เป็นห่วงการที่สอนคือต้องตบหน้าแล้วทำร้ายร่างกายเลยหรอคะ เราพยายามจะบอกเหตุผลเขาก็ไม่ฟัง บางทีเราท้อมากค่ะ เขาเคยเป็นวัยรุ่นมาก่อนนะคะทำไมเขาไม่เข้าใจ ส่วนเรื่องการเรียน บางทีเราพูดกับเขาว่าทำไมยากจังหนูไม่เจ้าใจ เขาตอบมาแรงมากนะคะถ้ามุมคนฟัง “กูไม่ได้ไปเรียนกับนะทำเองไม่เป็นหรอ ส่งไปเรียนนะ” คือบางทีเราทำงานมาบอกว่าเราแอบเล่นเกม ตอนเราทำงานเนร็จแล้วบอกงานเงินือสนไม่ทำเข้าไปหรอก เขาอยากให้เราโตไปเป็นพนักงานบัญชีค่ะ แต่เราไม่ชอบตัวเลข เราชอบภาษามากกว่า ซึ่งครูแนะแนวเราบอกว่าอีก10ปีหลังจากนี้เริ่มจะไม่มีพนักงานบัญชีแล้ว เขาจะใช้Aiในการทำงาน(ส่วนใหญ่) เราเคยอธิบายว่าถ้าเรียนสายสามัญมันจะไปได้หลายกว่า เขาบอกส่าสายไหนก็เหมือนกันหมด เรียนๆไปเดี๋ยวก็จบ มีงานมีเงินแล้วเลี้ยงด้วยนะ ทดแทนบุญหน่อย (เราเข้าใจเขานคะแต่เราอแค่อยากทราบว่าทำไมต้องเช็คทำไมต้องมาวางให้เราเราแค่อยากมีพื้นที่ความคิดของเราพื้นที่ความเป็นส่วนตัว)
          ไม่ใช่ว่าไม่เคยคุยนะคะแต่เราพยามทำให้เขาเข้าใจแล้วเขากลับปฏิเสธเรา บอกว่าเราเรื่องมากจะให้เป็นแบบนู้นแบบนี่ตามแม่คนอื่น🥲🥲