ผมอายุเลข3ต้นๆครับ มีน้องสาวอยู่คนนึง เราอายุห่างกันไม่มาก และเป็นโสดทั้งคู่
ครอบครัวของผมอบอุ่นและเรียกได้ว่าสมบูรณ์พร้อมไม่ขาดตกปัจจัย4ใดๆ

ในวันที่อายุของผู้ใหญ่ในบ้านเพิ่มขึ้น พ่อผมแม่ผมอายุพ้นวัยเกษียณ เริ่มเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยขึ้น ไม่ได้แอคทีฟเหมือนแต่ก่อน

ใจนึงผมก็ยอมรับในสภาพความเป็นไปตามธรรมชาติ
แต่อีกใจนึงผมกลัวครับ กลัวมาก  หลายครั้งผมก็ถามตัวเองว่า ในวันที่พ่อกับแม่ไม่อยู่แล้วเราจะอยู่ยังไง?

ผมอยู่กับความอบอุ่นความสมบูรณ์มาทั้งชีวิต  
เมื่อถึงวันที่ความอบอุ่นตรงนี้มันหายไป ผมจะรับมือกับความเปลี่ยนแปลงที่เข้ามาในชีวิตและดำเนินชีวิตต่อไปยังไง?

ผมเคยคุยเรื่องนี้กับเพื่อนสนิทที่เกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์ใกล้เคียงกันต่างกันตรงที่เขาแต่งงานและมีลูกแล้ว
คำตอบของเพื่อนที่มีครอบครัว-มีลูกคือ ก็อยู่ต่อไปและส่งต่อความรักความอบอุ่นที่ตัวเองได้รับมาในชีวิตให้กับลูกๆและครอบครัว

แต่สำหรับผมที่เป็นคนโสด แค่คิดว่าชีวิตจะไม่มีพ่อแม่แล้วนะ ผมเคว้งไปเลยอ่ะครับ
แค่คิดก็ดิ่งแล้ว ไม่รู้เลยว่าจะอยู่ต่อไปอย่างไร และอยู่ต่อไปทำไม ผมต้องสลัดความคิดหลังนี่ออกเพราะกลัวว่าจะจิตตกและซึมเศร้าเอาได้
มีบางทีที่ใจก็เผลอคิดว่า ไปพร้อมๆกันเลยได้มั๊ย? อย่าทิ้งผมไว้ตรงนี้เลย

มีท่านใดเคยมีความรู้สึกใกล้เคียงกัน หรือ ผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้วบ้างครับ? ผ่านกันมาได้อย่างไรครับ?