เรื่องมีอยู่ว่า เรากะแฟนอยู่กินกันมา4ปีล่ะ
ตอนแรกเราก็มีงานทำนะแต่พอมีลูกก็เลี้ยงลูกอย่างเดียว แฟนจะเป็นคนหาเงินเลี้ยงเรากะลูก แต่พอนานวัน วันไหนไม่มีเงินเขาก็จะมาโทษเราว่าไม่ประหยัด ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย คือเราจะบอกนะ เราไม่เคยได้แต่งหน้า เงินที่เขาให้มาแต่ละวันเราก็เอาไว้ซื้อกับข้าว ของใช้ ในบ้าน ของๆใช้ส่วนตัวเราแทบจะไม่ได้ซื้อเลย ของกินก็ซื้อมากินด้วยกัน เราไม่เคยขอเงินเขาไปซื้ออะไรกินเองเลย แต่เขาเล่นการพนันวันละหลายร้อยเขาไม่เคยโทษตัวเองเลย ไม่มีเงิน เงินหมดก็โทษเราทั้งๆที่ซื้อกินด้วยกัน นี่เขาเลี้ยงแค่2คน เราอยากจะให้เขาดูพ่อของเราเป็นตัวอย่างหาเลี้ยงคนในครอบครัว4คนได้ เขาดูแลแค่2คน เขายังพูดขนาดนี้ เราไม่รู้จะพูดคำไหน พูดไปก็ทะเลาะกัน เขามีหน้าที่หาเงิน เราเลี้ยงลูก แล้วเราไม่เคยใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเลย ครีมก็หาเอาที่เขาให้ทดลองใช้ฟรี เราแทบจะไม่ได้ซื้ออะไรที่เป็นของใช้ส่วนตัวเลย เราก็งงกับคำพูดเขานะ ตัวเองเล่นพนันวันละหลายร้อย เสียก็เยอะแต่กลับไม่เคยโทษตัวเอง บางทีก็เหนื่อยนะ
หาเลี้ยงคนในครอบครัวมันลำบากมากหรอ?
ตอนแรกเราก็มีงานทำนะแต่พอมีลูกก็เลี้ยงลูกอย่างเดียว แฟนจะเป็นคนหาเงินเลี้ยงเรากะลูก แต่พอนานวัน วันไหนไม่มีเงินเขาก็จะมาโทษเราว่าไม่ประหยัด ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย คือเราจะบอกนะ เราไม่เคยได้แต่งหน้า เงินที่เขาให้มาแต่ละวันเราก็เอาไว้ซื้อกับข้าว ของใช้ ในบ้าน ของๆใช้ส่วนตัวเราแทบจะไม่ได้ซื้อเลย ของกินก็ซื้อมากินด้วยกัน เราไม่เคยขอเงินเขาไปซื้ออะไรกินเองเลย แต่เขาเล่นการพนันวันละหลายร้อยเขาไม่เคยโทษตัวเองเลย ไม่มีเงิน เงินหมดก็โทษเราทั้งๆที่ซื้อกินด้วยกัน นี่เขาเลี้ยงแค่2คน เราอยากจะให้เขาดูพ่อของเราเป็นตัวอย่างหาเลี้ยงคนในครอบครัว4คนได้ เขาดูแลแค่2คน เขายังพูดขนาดนี้ เราไม่รู้จะพูดคำไหน พูดไปก็ทะเลาะกัน เขามีหน้าที่หาเงิน เราเลี้ยงลูก แล้วเราไม่เคยใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเลย ครีมก็หาเอาที่เขาให้ทดลองใช้ฟรี เราแทบจะไม่ได้ซื้ออะไรที่เป็นของใช้ส่วนตัวเลย เราก็งงกับคำพูดเขานะ ตัวเองเล่นพนันวันละหลายร้อย เสียก็เยอะแต่กลับไม่เคยโทษตัวเอง บางทีก็เหนื่อยนะ