สวัสดีค่ะ เราก็แนะนำตัวนะคะ เราชื่อ มิ้ว (ชื่อปลอม) เราอยากจะมาถามความคิดเห็นของชาวเน็ตว่ารู้สึกยังไงบ้างกับการโดนดูถูกเรื่องงานจากคนในครอบครัวและญาติ คือว่าเรานั้นอายุ19ค่ะ ด้วยอยากหารายได้จากการแต่งนิยาย เราเลยเริ่มแต่งนิยายตัวเองขึ้นมา จนบางทีก็มักจะลืมทำงานบ้านอย่างใดอย่างหนึ่งจนโดนพ่อด่าบ่อยๆ และพอเขารู้ว่าเรามั่วแต่แต่งนิยายทำให้เขาไม่พอใจค่ะ เขาหาว่าเราไม่ช่วยงานบ้านเลยและบอกว่าการแต่งนิยายมันจะหาเงินได้มากแค่ไหน สู้ทำงานข้างนอกก็ไม่ได้ บางครั้งเขาก็ด่าตอนที่เราหัวแล่นๆจนพล็อตที่คิดได้และแต่งอยู่หายวับไปเลยค่ะ และเขาชอบหาว่าเราติดมือถือทั้งๆที่ตอนนั้นเรากำลังแต่งนิยายและวางพล็อตเรื่อง เรายอมรับค่ะที่เราไม่ออกไปทำงานเพราะส่วนหนึ่งกลัวการโดนบูลลี่จากเพื่อนในที่ทำงาน เพราะเราเคยเจอประสบการณ์จากในโรงเรียนมาก่อนจนทำให้ไม่จบม.6 ที่จริงเหลือแค่เทอมเดียวนะคะจะจบ แต่ตอนนั้นมันถึงจุดที่ไม่ไหวแล้วเลยออกมารักษาจิตใจ มาต่อที่เรื่องนิยายค่ะ คือพ่อเรามักบอกเสมอว่านิยายไร้สาระ มันไม่เห็นมีอะไรดี ปัญญาอ่อน จนทำให้เราหน้าเสียและคิดว่าการที่เราแต่งนิยายมันผิดขนาดนั้นเลยหรอ เราแค่ต้องการหาค่าขนม หาเงินช่วยเขา ถึงมันอาจจะได้ไม่เท่าเขา แต่เราก็หาผสมกับการไลฟ์เสียงในแอพชมพูตลอด ถึงเงินจะไม่เยอะเท่าแต่มันก็มากพอให้เราช่วยเขาได้ แค่นี้มันก็ยังไม่ดีพอหรอ เราบอกเขาเสมอว่ารอหน่อยได้ไหม ให้หนูได้แต่งจบและทำอีบุ๊คก่อน แต่เขาก็ไม่ฟังเลยค่ะ มีครั้งหนึ่งจะปามือถือเรารวมถึงไล่เราออกไปตาย หาว่าเราเป็นภาระ มันทำให้เราหมดกำลังใจในการแต่งเลยค่ะ จนตอนนี้ นิยายที่คิดจะตัดสิ้นใจแต่งให้จบภายใน1เดือนก็ต้องปิดตัวลง เราเหนื่อยกับการที่น้องสู้กับคำพูดทำร้ายจิตใจของเขา เราอยากถามคิดเห็นทุกคนว่าเราควรทำยังไงต่อดีคะ