อย่างที่บอกเลยค่ะ เเค่อยากระบายในสิ่งที่ตัวเองต้องเจอในเเต่ละวันของการใช้ชีวิต รู้สึกเหนื่อยจังค่ะ เราเป็นเเค่วัยรุ่นคนหนึ่งที่พึ่งอายุ20+ เเต่ชีวิตดูมีเเต่ความคาดหวัง ​มีเเต่สิ่งที่ต้องทำให้ได้เต็มไปหมด จนลืมไปเลยว่าเรามันก็เเค่เด็กอายุ20คนหนึ่ง
เราเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ ตอนนี้จะขึ้นปี3เเล้วค่ะ เป็นเรื่องปกติมากที่ต้องพบเจอปัญหา เเละหนึ่งในนั้นก็คือความคาดหวังเเละการเงิน 55555 ดูย้อนเเย้งดีนะคะ มีเเต่คนคาดหวังในตัวเราเเต่คนซัพพอร์ตเเทบไม่มี เราเป็นลูกคนเล็กในบ้านเรียกได้ว่าเป็นการเรียนปริญญาคนเเรกของบ้าน ความคาดหวังที่เค้าอยากให้เราตั้งใจเรียน ต้องทำเกรดให้ได้เท่านี้ๆ เกรดอย่าตก... บางทีเราเเค่รู้สึกเหนื่อยค่ะ เพราะที่บ้างคาดหวังมากไปจนลืมไปว่าเค้าไม่เคยส่งเสียอะไรเราเลย เราต้องทำงานตอนเย็นลากยาวไปถึงเที่ยงคืนตี1 เป็นเเบบนี้มาตลอดจนจะขึ้นปี3 ซึ่งเราเรียนครู มันเป็นคณะมี่หนักใช่ย่อยเลยค่ะ เราหาเงินใช้เองมาตลอด คนที่บอกจะซัพพอร์ตเราอยากให้เราเรียนให้จบ เเต่ในเรื่องการเงินคือไม่เลยค่ะ555 เราหาเองหมด จนตอนนี้เหนื่อยมาก เหนื่อยที่ต้องมาเเบกความคาดหวังของคนอื่น จนตัวเองรู้สึกเเย่ เเต่ก็คงทำไรไปมากกว่านั้นไม่ได้เพราะคนพวกนั้นเค้าก็คือครอบครัวเรา เราเคยพูดนะคะเเต่มันก็เหมือนเดิมม เราเหนื่อยเราเครียด หลายๆเรื่อง ทั้งการเรียน การทำงาน ค่าใช้จ่าย เพราะเเต่ละเดือนเรามีค่าใช้จ่าย ไม่ต่ำกว่า3-4พัน เราต้องหาให้ได้มากกว่า5000฿ต่อเดือน เราเเค่รู้สึกว่าทำไมเราดูเหมือนสู้อยู่คนเดียว ทั้งๆที่ครอบครัวเราก็มี เพียงเเค่เค้าไม่ได้รับรู้เลยว่าเราจะเหนื่อยขนาดไหน 😖🥺