ไม่ว่าเรื่องอะไรหากมีประเด็นเราจะถูกมองว่าเป็นตัวปัญหาตลอด อย่างมีปัญหากับเพื่อนบ้านก็จะมองว่าเราเริ่มก่อนทั้งๆที่ไม่ใช่เลย เคยมีครั้งนึงอยู่ๆเรียกให้ไปขอโทษอีกฝ่ายเพียงเพราะเราไปพูดต่อว่าเรื่องที่เขาทำไม่ดี แต่แทนที่พี่จะถามเราว่าเป็นมายังไงกลับว่าเราผิด เอาแต่ให้เราขอโทษเขาจนเราต้องยอมเพราะพี่ไม่ฟังเรา ล่าสุดข้างบ้านทิ้งขยะมาที่หลังคาบ้าน เราแจ้งเขตไป(ก่อนหน้าเคยแจ้งแล้ว)พอคนที่บ้านรู้กลับทำท่าเบื่อหน่ายเรา เราผิดงั้นเหรอ เราผิดยัง ไง ถูกกระทำก็ทำตามกฎหมาย แต่กลับถูกมองแบบนี้ ข้างบ้านทำไม่ดีไม่เคยไปว่า มองเราเป็นพวกน่สรำคาญ กรือการปล่อยให้เขาเอาขยะมาทิ้งหลังคาบ่นเราคือเรื่องถูก ปล่อยให้เขาทำเสียงดังโครมครามดึกๆคือเรื่องถูก ปล่อบให้เขาฉี่กำแพงบ้านฝั่งตรงข้ามที่ห่างแค่5เมตรคือเรื่องถูก ปล่อยให้เขาฉีดน้ำเทน้ำให้เลอะเทอะหน้าบ้านเวลาเดินเข้าก็ลำบากคือเรื่องถูก ปล่อยให้เขาเอาหมาเอาแมวมาอึที่หน้าบ้านคือเรื่องถูก ปล่อยให้เขาดูดบุหรี่แล้วทิ้งก้นบุหรี่ที่หน้าบ้านคือเรื่องถูก ทั้งหมดเหมือนเราสู้อยู่คนเดียว บางทีก็รู้สึกเหนื่อยกับชีวิต บางทีการอยู่บ้านก็เหมือนไม่ได้อยู่