...อืมมม  อ่านบรรทัดสุดท้ายแล้วมันดู loser ยังไงไม่รู้อ่ะครับ

ฟีลแบบ...เราอยู่เลเวล 1 ก็หาคนที่จนตรอกเลเวล 0 หรือติดลบสิ  จะได้ประทับใจอู้หูวู้วว้าวได้ง่าย  ให้ห้าบาทสิบบาทก็ประทับใจแล้ว  เขาจะได้เห็นว่าเรามีบุญคุณเป็นพระมาโปรด  เพราะเรามีปัญญาเก่งได้กับแค่ระดับนี้

แทนที่จะมองทุกคนในระดับเดียวกัน  ถ้าเขาด้อยกว่าก็ซัพพอร์ทให้เขาพยุงตัวเองให้ได้  ไม่ใช่ให้เป็นง่อยเปลี้ยพึ่งพาตัวเองไม่ได้จนต้องยึดเราเป็นทางเดียว  ถ้าวันนึงเขาไปเจอคนเลเวล 2,3,4,5 ฯลฯ  ที่ซัพพอร์ทได้ดีกว่าเขาก็อาจจะไปอยู่ดีอ่ะครับ  ถ้าเลี้ยงเขาให้พึ่งคนอื่นตลอด
มีเรือใหญ่ผ่านมา  คนที่อยู่บนแพธรรมดาจะไม่โดดไปหาเหรอครับ

หรือถ้าเขาสูงกว่าเราก็ต้องพยายามถีบตัวขึ้นให้ทัดเทียมกันศีลเสมอกัน  กลายเป็นว่าเขาไม่ดียังงี้ยังงั้น  มันจะกลายเป็น"องุ่นเปรี้ยว"หรือเปล่าอ่ะครับ  แบบว่าเราเอื้อมไม่ถึงก็พาลหาข้อตินู่นนี่นั่นเอามาเปรียบเทียบแทน
เขาตั้งมาตรฐานลูกไว้สูง...ก็ดีแล้วนี่ครับ  มีลูกเมื่อพร้อม  คงไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกอยู่ตามมีตามเกิดหรอกมั๊งครับ  ก็คงอยากให้ลูกได้รับสิ่งที่ดีที่สุด  การศึกษาที่ดีที่สุด  กินอาหารที่ดีที่สุดเท่าที่จะหาให้ได้อ่ะ

มันก็มุมมองส่วนบุคคลนะฮะ  ไม่มีถูกไม่มีผิด  แต่ก็..ตรรกะแปลกดีครับ😅