แต่ถ้าเป็นเรือน้ำจืดนั่งได้ เช่นเรือข้ามฟาก กลัวนิดหน่อยไม่มากเท่าทะเล แต่ปีหนึ่งจะได้นั่งสักครั้งได้
ผมคือรักษาไม่หาย อย่างไงก็ยังกลัวเหมือนเดิม จนเจ้าตัวบอกเองว่า สงสัยชาติที่แล้ว
จมไปพร้อมไททานิคแน่เลยยย

กลับมาที่ผม
ผมกลัวความสูงมาก เคยไปคอนโดเพื่อนชั้น 19 ตอนออกมาที่ระเบียน โห้ ผมยืนจับขอบไม่ปล่อยเลย
พอลองมองลงไป นี่มองได้แค่ห้าวินาที ใจมันหวิวมาก คือไม่ไหวจริงๆ
ยังไม่เคยไปตึกมหานคร แต่คิดว่าถ้าไปก็คงเสียเงินป่าวแน่นอน
แต่ๆๆ ผมนั่งเครื่องบินได้ปกติ ชอบนั่งริมหน้าต่างแล้วมองลงมาข้างล่าง
รู้สึกเสียวๆ แต่ไม่มาก เพราะมันมีความสูงสึกว่าปลอดภัยครับ

ในชีวิตเคยนั่งชิงช้าสวรรค์แบบงานวัดสองครั้ง กลัวทั้งสองครั้ง นั่งนิ่งๆเงียบๆ
เคยนั่งรถไฟเหาะธรรมดา ไม่ตีลังกาหนึ่งครั้ง ตั้งแต่รถเคลื่อนที่จนกลับมา ผมหลับตาตลอด
มีลืมตาตอนรถไฟขึ้นไปจุดสูงสุด แล้วกำลังจะปล่อยลงมา โห้ แทบตายยยย และแน่นอน ไม่เล่นอีกแล้ว

สงสัยว่า
กลัวความสูง ถือว่าเป็นโรคจิตใช่ไหมครับ?
แล้วมีทางรักษาหายไหม?
ผมลองรักษาตัวเอง โดยไปที่สูงๆ ไปยืนมองลงมา ไม่ไหวเลย ถ้าเกินห้าชั้น ผมยอมแพ้ครับ