สวัสดีค่ะอยากจะให้ทุกคนช่วยจัดการความรู้สึกของหนูหน่อยค่ะ หนูต้องดูแลคุณยายที่เป็นผู้ป่วยติดเจียง ต้องให้ข้าวยายผ่านสายยาง ตอนกลางวันกับเย็นทุกวัน หนูทำแบบนี้มาเป็นเวลา3-4ปีได้แล่วค่ะ ตั้งแต่อยู่ป.6จนถึงปัจจุบัน ช่วงแรกๆหนูไม่อยากทำเลยค่ะหนูรู้สึกเหนื่อย พ่อกับแม่คอยบอกตลอดว่าให้ดูแลยายหนูเหมือนมีความรับผิดชอบอะไรบางอย่างที่หนูมองไม่เห็นอยู่ตลอดเลยค่ะ จนปัจจุบันหนูก็ยังคิดแบบนั้นค่ะ แต่หนูคิดตลอดว่ายายทรทาณกว่าหนูเป็นหลายเท่า หนูจึงไม่กล้าคิดว่าตัวเองเหนื่อยหรอลำบาก เพราะมีคนอื่นลำบากกว่าหนูค่ะ ทั้งแม่หนูที่ต้องคอยรับภาระที่บ้านคอยดูแลยายตลอดจนหนูเหนื่อยแทน ทั้งตาที่ต้องคอยหาเงินจ่ายค่านู่นนั่นนี่ ตอนนี้หนูอยู่ม.4 หนูรู้สึกแย่กับตัวเองที่จู่ๆก็คิดขึ้นมาว่าไม่อยากจะดูแลยายค่ะ หนูอยากเห็นแก่ตัวอยากไปเที่ยวแบบไม่ต้องคอยกังวล ิยากไปทำงานพาร์ทไทม์ อยากไปเรียนพิเศษ หนูอยากไปทำอะไรที่คนอื่นเค้าทำกัน ไม่ต้องมาคอยเป็นกังวล หนูไม่สามารถเง่สปัญหาเรื่องนี้ใฟ้ใครฟังได้เลยค่ะ หนูอึดอัดใจตลอดเวลา แต่หนูทำอะไรไม่ได้ หนูมีความคิดแย่ๆอยู่ในหัวตลอดหนูควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ หนูรบกวนทุกคนช่วยหนูทีนะคะว่าหนูควรจะปรับความคิดของหนูยังไงดี ขอบคุณค่ะ