สวัสดีครับ วันนี้มาเล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง จริงๆเหมือนมาระบายให้ฟังมากกว่า555
คืองี้ตอนเด็กญาติผู้ใหญ่ชอบชมผมว่าเราหล่องี้โตไปสาวคงมาจีบเยอะแน่ๆ โดนพูดใส่บ่อยมากจนคิดว่าตัวเองก็หน้าตาดีระดับนึง ไม่คิดว่าหล่อมากหรอกแต่ก็คิดว่าตัวเองก็หน้าตาพอใช้ได้55 ทีนี้เราก็ใช้ชีวิตตามปกติ พอเริ่มช่วงมัธยมก็เริ่มอยากมีแฟนขึ้นมา มีคนที่แอบชอบอยู่แล้วเลยเริ่มจีบเธอทันที ผมใช้วิธีการคือชวนเธอคุยในเฟสไรพวกนี้ คอยช่วยเหลือเธอตลอดไม่ได้พูดคุยตรงๆว่าจีบอยู่ ช่วยสอนการบ้านสอนเรื่องเรียน(สมัยมัธยมผมตัวท็อปเรื่องคณิตศาตร์ของโรงเรียน) เธอมีปัญหาอะไรคอยช่วยเหลือตลอด ทำให้สนิทขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่งทนไม่ไหวเลยสารภาพออกไปและใช่ครับอกหัก555 เธอบอกว่าเพื่อนกันดีอยู่แล้ว หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้คุยกันอีกเลยจนเขาไปมีแฟน ผมใช้เวลาทำใจเกือบสองปีกว่าจะลืมได้ พอลืมได้แล้วก็ได้เวลาหาความรักใหม่555 ช่วงนั้นเข้าปีหนึ่งพอดีก็เริ่มติดตามไอจีสาวที่ตัวเองสนใจ เริ่มสมัครแอปหาคู่เชื่อไหมไม่มีใครตอบแชทเลย555 อาจจะมีบางคนตอบบ้างแต่สักแปปหายไปเลย ตอนนั้นความมั่นใจผมหายหมดเลย จริงๆความมั่นใจหายตั้งแต่ช่วงมอปลายแล้ว เล่าให้ฟังตอนอยู่มอปลายผมอยู่ห้อง SMTP พวกวิชาการเก่งของรุ่นผมจะอยู่ห้องนี้ในห้องมีประมาณ 25 คน ผู้ชายแค่ 4 คน ช่วงนั้นผมเป็นตัวเอนเตอร์เทนของห้อง ชอบเล่นมุกตบมุกไรงี้555 ผมว่าตัวเองน่าจะพอมีคารมระดับหนึ่ง ตอนมอปลายผมได้ไปแข่งงานวิชาการระดับชาติด้วนเป็นคนแรกและคนเดียวของโรงเรียนเลยที่ทำได้ ตอนนั้นผมคิดว่าตัวน่าจะชื่อเสียงระดับหนึ่งแหละเราเด่นขนาดนนี้ แต่กลับกลายเป็นว่าในผู้ชายทั้งสี่คนในห้อง ผมเป็นคนที่คนอื่นรู้จักน้อยสุดซะงั้น555 ตอนนั้นความมั่นใจหายเลยคิดว่าเพราะคารมหรือคำพูดเราอาจจะฟังไม่รื่นหูไรงี้คนเลยไม่ชอบ หลังจากนั้นก็เริ่มพัฒนาการพูดคุยขึ้นมาเรื่อยๆตอนกระทั่งอยู่มหาลัย เริ่มพูดคุยเยอะขึ้นเฮฮามากขึ้น ผลปรากฏว่าเริ่มมีคนรู้จักมากขึ้น คุยกับคนอื่นได้ดีขึ้นผู้หญิงก็เริ่มรู้จักเราบ้างแล้ว เอาล่ะน่าจะมาถูกทางล่ะเลยกลับไปหาสาวที่ใช่เริ่มจีบเริ่มพูดคุย ทำความรู้จักแรกๆเริ่มมาดีล่ะเขาเริ่มตอบเริ่มคุยกับเราและใช่ครับผลสรุปเหมือนเดิม555 ไม่ต่างจากเดิมเลยพยามมากเพราะมีความรักจริงๆสักทีแต่พอไม่สมหวังเลยตัดใจไปเลย หลังจากนั้นผมก็ลืมเรื่องความรักแล้วกลับมาใช้ชีวิตก่อน จนกระทั่งเรียนจบมีงานทำ มีบางช่วงเวลาที่โครตเหงาเพราะใช้ชีวิตอยู่คนเดียว(มาทำงานต่างจังหวัดคนเดียว)ทำแหละก็กลับห้องชีวิตวนอยู่อย่างงี้ เพราะความเหงานี่แหละเราเลยกลับมาเล่นแอปหาคู่ ทินเนอร์ โอมิ แอปอะไรก็เอาหมด555 แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิมแทบไม่มีใครคุยด้วย555 พอไม่มีใครคุยด้วยก็เริ่มกลับมาใช้ชีวิต พอใช้ชีวิตเรื่อยๆก็เหงาอีก วนอยู่อย่างงี้ จนกระทั่งวันหนึ่งไปกินเหล้ากับเพื่อนด้วยความเมากับเหงาตอนนั้นเลยไปร้านคาราโอเกะ มีเด็กเอนมานั่งร่วมด้วย ตอนนั้นเมาด้วยเลยพูดจาไปเรื่อยเด็กเอนเขาก็ดูสนุกดีพูดจาหยอกล้อกันไปมา จนกระทั่งเขาพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้จำขึ้นใจ "พี่นี่
ดีทุกอย่างเลยติดหน้าอย่างเดียว" ตอนนั้นผมหัวเราะตอบกลับไปแต่ใจ
นึกขึ้นได้ หรือที่เรามีความรักไม่ได้สักทีนี้เพราะหน้าตาเราวะ จริงๆคิดมาได้สักพักแล้วแต่แค่ไม่อยากยอมรับ555 เชื่อไหมว่าเพื่อนในกลุ่มผมห้าคนทุกคนเคยมีแฟนมาก่อนมีผมแค่คนเดียวที่ยังไม่เคยมีแฟน ตอนนั้นความมั่นใจหายมากไม่กล้าจีบใครเลย55 จนกระทั่งวันหนึ่งเธอคนนั่นกลับมาโสดอีกครั้ง ใช่แล้วคนที่ผมเคยจีบตอนมัธยมนั่นแหละ55 ตอนนั้นยังไม่กล้าทักไปเพราะกลัวอยู่ จนกระทั่งได้งานที่ใหม่ซึ่งไม่รู้บังเอิญหรืออะไรมันดันใกล้ที่ทำงานเธอพอดี ก็เลยอยากลองดูอีกสักครั้งไม่มีอะไรเสียล่ะ เอาล่ะวะถ้าครั้งนี้จีบติดจะไม่รักใครอีกแล้วชีวิตนี้ คนนี้แหละคือคู่ชีวิต ผมมีรายได้แล้ว ไม่ถึงกลับเยอะหรอกแต่ไม่ขาดไม่มีหนี้พร้อมจะสร้างครอบครัวล่ะ เลยเริ่มทักเธอไปใหม่พูดตรงๆเลยว่ามาจีบ ตอนนั้นเธอก็ตอบกลับด้วย จากคุยก็กันเรื่อยๆเธอก็พูดคุยกับผมมาตลอด เชื่อไหมผมวางแผนงานแต่งไว้แล้ว5555 จนมาวันหนึ่งเธอเลยตอบแชทผมน้อยลงเรื่อยๆ ไอจีเริ่มคลิปไปเที่ยวที่ต่างๆ ตอนนั้นเธอลงรูปร้านเหล้าซึ่งดูน่าจะนั่งกันหลายคนอยู่ คืนนั้นผมเลยวัดใจถามเธอไปตรงๆเลยว่ามีคนคุยอยู่แล้วหรือเปล่า คืนนั้นเธอไม่ตอบแชทผม แต่มาตอบกลับวันถัดไปว่าตัวเองคุยอยู่หลายคน ผมเลยถามตรงๆไปเลยว่าผมยังมีสิทธิไหม และก็ใช่ครับคำตอบเดิม555 เพื่อนกันดีอยู่แล้ว (สัสเอ๋ยเพื่อนกูเต็มเมืองล่ะ) ตอนนี้เข็ดกับความรักมาก รออีกสักหนึ่งปีน่าจะทำใจได้555 ไม่รู้ว่าคนอื่นจะมีใครเจอเหมือนผมไหมมาระบายสู่กันฟัง
เล่าเรื่องเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของคนหน้าตาไม่ดีให้ฟัง
คืองี้ตอนเด็กญาติผู้ใหญ่ชอบชมผมว่าเราหล่องี้โตไปสาวคงมาจีบเยอะแน่ๆ โดนพูดใส่บ่อยมากจนคิดว่าตัวเองก็หน้าตาดีระดับนึง ไม่คิดว่าหล่อมากหรอกแต่ก็คิดว่าตัวเองก็หน้าตาพอใช้ได้55 ทีนี้เราก็ใช้ชีวิตตามปกติ พอเริ่มช่วงมัธยมก็เริ่มอยากมีแฟนขึ้นมา มีคนที่แอบชอบอยู่แล้วเลยเริ่มจีบเธอทันที ผมใช้วิธีการคือชวนเธอคุยในเฟสไรพวกนี้ คอยช่วยเหลือเธอตลอดไม่ได้พูดคุยตรงๆว่าจีบอยู่ ช่วยสอนการบ้านสอนเรื่องเรียน(สมัยมัธยมผมตัวท็อปเรื่องคณิตศาตร์ของโรงเรียน) เธอมีปัญหาอะไรคอยช่วยเหลือตลอด ทำให้สนิทขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่งทนไม่ไหวเลยสารภาพออกไปและใช่ครับอกหัก555 เธอบอกว่าเพื่อนกันดีอยู่แล้ว หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้คุยกันอีกเลยจนเขาไปมีแฟน ผมใช้เวลาทำใจเกือบสองปีกว่าจะลืมได้ พอลืมได้แล้วก็ได้เวลาหาความรักใหม่555 ช่วงนั้นเข้าปีหนึ่งพอดีก็เริ่มติดตามไอจีสาวที่ตัวเองสนใจ เริ่มสมัครแอปหาคู่เชื่อไหมไม่มีใครตอบแชทเลย555 อาจจะมีบางคนตอบบ้างแต่สักแปปหายไปเลย ตอนนั้นความมั่นใจผมหายหมดเลย จริงๆความมั่นใจหายตั้งแต่ช่วงมอปลายแล้ว เล่าให้ฟังตอนอยู่มอปลายผมอยู่ห้อง SMTP พวกวิชาการเก่งของรุ่นผมจะอยู่ห้องนี้ในห้องมีประมาณ 25 คน ผู้ชายแค่ 4 คน ช่วงนั้นผมเป็นตัวเอนเตอร์เทนของห้อง ชอบเล่นมุกตบมุกไรงี้555 ผมว่าตัวเองน่าจะพอมีคารมระดับหนึ่ง ตอนมอปลายผมได้ไปแข่งงานวิชาการระดับชาติด้วนเป็นคนแรกและคนเดียวของโรงเรียนเลยที่ทำได้ ตอนนั้นผมคิดว่าตัวน่าจะชื่อเสียงระดับหนึ่งแหละเราเด่นขนาดนนี้ แต่กลับกลายเป็นว่าในผู้ชายทั้งสี่คนในห้อง ผมเป็นคนที่คนอื่นรู้จักน้อยสุดซะงั้น555 ตอนนั้นความมั่นใจหายเลยคิดว่าเพราะคารมหรือคำพูดเราอาจจะฟังไม่รื่นหูไรงี้คนเลยไม่ชอบ หลังจากนั้นก็เริ่มพัฒนาการพูดคุยขึ้นมาเรื่อยๆตอนกระทั่งอยู่มหาลัย เริ่มพูดคุยเยอะขึ้นเฮฮามากขึ้น ผลปรากฏว่าเริ่มมีคนรู้จักมากขึ้น คุยกับคนอื่นได้ดีขึ้นผู้หญิงก็เริ่มรู้จักเราบ้างแล้ว เอาล่ะน่าจะมาถูกทางล่ะเลยกลับไปหาสาวที่ใช่เริ่มจีบเริ่มพูดคุย ทำความรู้จักแรกๆเริ่มมาดีล่ะเขาเริ่มตอบเริ่มคุยกับเราและใช่ครับผลสรุปเหมือนเดิม555 ไม่ต่างจากเดิมเลยพยามมากเพราะมีความรักจริงๆสักทีแต่พอไม่สมหวังเลยตัดใจไปเลย หลังจากนั้นผมก็ลืมเรื่องความรักแล้วกลับมาใช้ชีวิตก่อน จนกระทั่งเรียนจบมีงานทำ มีบางช่วงเวลาที่โครตเหงาเพราะใช้ชีวิตอยู่คนเดียว(มาทำงานต่างจังหวัดคนเดียว)ทำแหละก็กลับห้องชีวิตวนอยู่อย่างงี้ เพราะความเหงานี่แหละเราเลยกลับมาเล่นแอปหาคู่ ทินเนอร์ โอมิ แอปอะไรก็เอาหมด555 แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิมแทบไม่มีใครคุยด้วย555 พอไม่มีใครคุยด้วยก็เริ่มกลับมาใช้ชีวิต พอใช้ชีวิตเรื่อยๆก็เหงาอีก วนอยู่อย่างงี้ จนกระทั่งวันหนึ่งไปกินเหล้ากับเพื่อนด้วยความเมากับเหงาตอนนั้นเลยไปร้านคาราโอเกะ มีเด็กเอนมานั่งร่วมด้วย ตอนนั้นเมาด้วยเลยพูดจาไปเรื่อยเด็กเอนเขาก็ดูสนุกดีพูดจาหยอกล้อกันไปมา จนกระทั่งเขาพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้จำขึ้นใจ "พี่นี่