ตอนแรกว่าจะปล่อยผ่านแต่ มันทนไม่ไหวค่ะ ทุกวันที่เขากลับมาบ้านคำที่ออกมาจากปากเขาจะเป็นสิ่งลบๆ ทำให้บรรยากาศในบ้านจากที่มี่ความสุขพอเขากลับบ้านมา พูดเรื่องเก่าๆซ้ำไปซ้ำมาเรื่องเดียวคุยอยู่หลายวัน บ้านเราเป็นบ้านไม้ไม่เก็บเสียง ตอนเช้าสะดุ้งตื่นมาเพราะเสียงเขาบ่นพึมพำเรื่องเดิมๆ ไม่อยากคุยกับเขาเพราะเขาเป็นคนไม่รับฟังใคร เราเคยเป็นคนที่เครียดมากๆเกือบเป็นซึมเศร้าแต่ปรับทัศนคติและมองโลกแง่บวกขึ้น แล้วมาได้ยินอะไรแบบนี้ทุกวันมันทำให้เรากลับมาเครียดและแพนิคจากที่มีความสุข