ครูและรุ่นพี่ต้องวิ่งไล่จับเรามาเข้าแถวฉีดยา เห็นคลิปไวรัลที่มีคนกลัวเข็มฉีดยาร้องไห้เสียงหลง โวกเวกโวยวาย เห็นแล้วอดลั้นขำไม่ได้
นึกถึงตัวเองขึ้นมาทันที  เราเคยผ่านเหตุการณ์หนึ่งในชีวิตเปลี่ยนความคิดความรู้สึกเราไปแบบชั่วพริบตา จากที่เคยกลัวเข็มฉีดยา กรายเป็นคนบริจาคเลือดทุกปีตั้งแต่ ม.ปลาย จนได้เข็มกลัด และก็เลิกไปหลังจากที่รู้ว่าตัวเองเป็นเลือดจาง เพราะคิดว่าบริจาคไปสภากาชาดก็คงเอาเลือดไปใช้ไม่ได้อยู่ดี   ปกติก็ต้องตรวจประจำปีทุกปีปีล่ะครั้ง เพราะเส้นเราอยู่ลึกมากถ้าพยาบาลไม่เก่งหรือชั่วโมงบินไม่สูงเราต้องโดนอย่างน้อย 2 ครั้ง ถึงจะดูดเอาเลือดเราไปได้  เราผู้ซึ่งชั่วโมงบินสูงเวลาต้องโดนเจาะเลือดจะยื่นแขนข้างที่โดนเจาะประจำพร้อมกับบอกพยาบาลว่า เส้นอยู่ลึกหายากนะคะ พยาบาลบางท่านรู้งานคลำๆดูหน่อยระรู้เลยว่าต้องเปลี่ยนเบอร์เข็ม OMG! เราเลยถามพยาบาลว่าทำไมเปลี่ยนเข็มล่ะคะ อ้อคุณผู้หญิงจะได้ไม่ต้องโดนเจาะซ้ำ (ไม่เรียกคนไข้ เรียกคุณผู้หญิงด้วย 555) โดดเข็มทุกปีเดี่ยวนี้เจาะมาเหอะจะเจาะสักกี่ทีก็ไม่มีร้องสักแอะจ้องเข็มตาไม่กระพริบ