เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อก่อนทางพ่อแม่เรามีบ้านอยู่หลังนึงอยู่ในกทม. แต่ด้วยประสบปัญหาทางการเงิน จึงขายบ้านเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้ พอใช้หนี้ไปก้อยังมีเงินเหลืออยู่บ้างส่วน แกก้อเอาเงินที่เหลือนั้นไปซื้อบ้านอยู่ที่ต่างจังหวัด(เข้าใจแหละว่าซื้อบ้านต่างจังหวัดราคาไม่ได้แรงมาก) แก2คนก้อย้ายไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดโดยที่แก 2 คนไม่มีหนี้สินแล้ว แล้วแต่ก้อเปิดร้านขายอาหารตามสั่งที่หน้าบ้าน  ส่วนตัวเรานั้นมีลูก 2 คน กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยม มีหนี้สิน ค่ารถ ค่าเช่าห้อง (เมื่อก่อนอยู่บ้านจ่ายค่าน้ำค่าไฟให้พ่อแม่ทุกเดือนตกเดือนละ3-4พันกว่าๆ เพราะมีแอร์)  ค่าเทอมลูกๆ ค่าของใช้ลูก ค่ากินของตัวเรา แล้วเราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเลี้ยงลูก 2 คน  แล้วมีอยู่วันนึงแม่โทรบอกขอเงินเราบอกจะไปซื้อของมาทำของขาย... แล้วเราเลยถามวาเงินที่ขายบ้านได้ไปไหนหมด แกบอกว่าเอามาลงทุนเเล้วขายของไม่ได้มันจมทุน (คือเราเคยแนะนำไปว่าขายหน้าบ้านถ้ามันไม่พอให้ไปลงขายตามตลาดนัด แกก้อไม่ทำ) แล้วแกก้อเอาเงินไปผ่าตัดต้อกระจกเสียเงินไปประมาณ 4หมื่น(ส่วนตัวเราถามว่าทำไมไม่ใช้สิทธิของรัฐบาล แกบอกว่าไม่อยากรอคิวมันนาน) เราก้อคิดอีกเงินของพ่อแม่ เราคงไม่มีสิทธิออกความคิดเห็นหรอก วนกลับมาเรื่องเงินต่อ เราบอกไปว่าเราก้อไม่มีทุกวันนี้ไม่เคยพอใช้เลย (แกก้ออารมณ์เสียด่าๆๆๆอย่างเดียวเงินแค่นี้ให้พ่อแม่ไม่ได้....(พ่อแม่ไม่เคยถามนะว่ามีเงินพอใช้มั้ย) เราบอกว่าให้ไปขอน้องชาย พ่อแม่ตอบกลับมาว่า น้องชายมันก้อมีค่าใช้จ่ายเหมือนกัน..เอ้าเราล่ะไม่มีค่าใช้จ่ายเหรอ   ทุกวันนี้เอาแต่ด่าว่าเรา จนเราเครียดมาก ไม่รุ้จะทำยังงัย  ตอนเค้าไม่มีเรานี้แหละที่ไปหากู้เงินมาให้เค้า พอเราหาไม่ได้หรือไม่มีให้เค้า เค้าก้อด่าเรา แต่กับน้องชายไม่เคยด่าอะไรเลย (เราอคติกับน้องชายไปหรือป่าว)

***(ลูกเราเรียนและตัวเราทำงานที่กทม.จึงไม่ได้ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด) ส่วนน้องชายก้อมีบ้านเมียเค้าอยู่ แต่เราและลูกๆต้องมาเช่าห้องเล็กๆอยู่กัน 3 คน