ที่ที่ดินนี้คือที่ดินของปู่ ปู่มีลูก 4 คือ ป้า(เสียชีวิต) พ่อเรา อา และอา ที่ดินมี 34 ไร่ แบ่งให้ทุกคนทำกิน แต่ยังไม่โอนเป็นชื่อลูกทั้ง 4 คน ป้าพ่ออาคนที่ 2 ทำกินมาแล้วเกือบ 30 ปี ส่วนอาคนแรก พึ่งมาทำกินได้ 10 ปีกว่าๆ เพราะเขาทำงานอยู่กรุงเทพ พ่อเราเป็นผู้ชายคนเดียว ปู่ย่าไม่ค่อยสนใจ เหมือนกับเป็นลูกชัง เมื่อปี 59 ปู่เสียชีวิต อาคนแรกก็ตั้งตนขึ้นมาเป็นผู้จัดการมรดก แอบไปทำคนเดียวโดยไม่บอกใคร และปี 61 พ่อเราเกิดอุบัติเหตุรถชน นอนโคม่าอยู่ไอซียูเป็นเดือน อาคนแรกก็ยังมีหน้าไปหาหมอดู ไปดูว่าพ่อเราจะตายเมื่อไหร่ แล้วมาบอกแม่เราว่า พ่อเราตายแน่ๆ ทางเราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาเอาที่ดินไปจำนองตอนไหน แต่คาดว่าจะเอาไปตอนนี้แหละตอนที่พ่อเรานอนโคม่าอยู่ แต่แล้วพ่อเราก็ไม่ตาย อยู่ได้ถึงทุกวันนี้  เมื่อต้นปี 66 มีคนเอาป้ายมาติดที่สวน ที่เขียนว่า พื้นที่ส่วนบุคคล ทางเราจึงรู้ว่าเขาเอาที่ดินตรงนี้ไปจำนอง พอเกิดเรื่องทางอาเขาเลยหนี เพราะอาไม่มีเงินไปไถคืน เขาเลยมายึด ภาระเลยมาตกที่ครอบครัวเรา ถ้าไม่ทำอะไรพ่อคงไม่มีที่ทำกินเเน่นอน พ่อเราและลูกของป้าและอาคนที่2 เลยช่วยกันหาเงินมาจ้างทนาย แต่พ่อเราไม่อยากฟ้องอาคนแรก เพราะสงสารน้องตัวเอง (เราก็คิดอยู่ จะสงสารคนเเบนี้ทำไม) ​อยากจะฟ้องคนที่รับซื้อ อยากให้เพิกถอนพื้นที่ที่ทำกินของพ่อป้าอาออก ให้เอาแค่พื้นที่ของอาคนแรก และให้เขาไปฟ้องกันเอง (อันนี้เป็นคำแนะนำของทนาย) พอขึ้นศาล อาคนแรกกลับจ้างทนายมาสู้กับพ่อเราอีก สรุปศาลยกฟ้อง ทางเราต้องทำยังไงต่ออีก (ขอถามอีกเรื่องนะคะ ต้นยางที่พ่อเราปลูก สามารถตัดขายได้มั้ยคะ ในที่ดินที่เราพูดไป)