ผมคิดว่าการที่ได้อยู่กับเพื่อนเป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกดีวันเวลาที่อยู่ด้วยกันมันสนุกอยู่ที่ผมได้วิ่งเล่นแล้วโดนพ่อค้าด้าในตลาด ใหนจะไปเที่ยวนํ้าตกด้วยกัน
เวลามันก็ผ่านไปแหละคับ และทุกตัวที่ผมพิมพ์ผมพิมพ์ด้วยความรู้สึก บางทีพิมพ์ไปร้องไห้ก็มี บางตัวที่ผมพิมพ์อาจจะฟังได้ยากแต่ผมเข้าใจตัวเอง
ทุกวันนี้ผมเวลาอยู่ในห้องจะนั่งคนเดียวเรียกว่าคนโรคส่วนตัวก็ได้ ผมถึงจะไม่มีเพื่อนคุยกับผมตอนนี้ แต่ผมไม่เคยลืมเพื่อน32คนนั้นเลย ก่อนผมจะย้ายมา บ้านยาย
เพื่อนผมที่ผมรักไม่กี่วันต่อมาผมไม่เจอมันเลยผมรู้สึกคิดถึงมากเพื่อนอีกคนก็เล่นกับผมนั่นแหละแต่หลังจากนั้นเพื่อนคนนั้น เขาเป็นโรคมะเร็งไม่รู้ว่าอะไรแต่เพื่อนผมหัวโล้นเหมือนคนผมร่วงเลยผมไปเยี่ยมมันที่บ้านผมเห็นเพื่อนตัวผอมกำลังนอนอยู่เตียงเพื่อนพูดว่าเดี่ยวกุหายกุจะไผเล่นด้วยนะ แต่ตอนเด็กผมไม่รู้เพื่อนผมเสีย ถึงทุกวันผมจะเล่นกับมันด้วยแต่ผมรู้สึกว่ามันไม่นานเลย ผมเหลือแค่เพื่อนคนเดียวผมใช้เวลาอยู่แต่บ้านก่อนจะมีอารมณ์ไปชวนเพื่อนเล่นทรายที่กำแพงบ้านด้วยกัน ผมเล่นกับเพื่อนมาได้นานจนผมย้ายไปบ้านยาย ผมไม่เคยหายคิดถึงเพื่อนเลยนะไม่รู้นานเท่าไหร่ แม่ผมรีบโทรศัพ ผมคิดว่าน่าจะเป็นลูกค้าหรือพ่อโทรมา แต่แม่ผมหันมาบอกว่าเพื่อนผมเสียแล้ว โดนรถชน วันนั้นผมนอนไม่หลับ ก่อนจะใช้เวลาที่เหลือเก็บของไปงานชาปนกิจเพื่อน ผมไม่เชื่อเลยว่าเพื่อนผมจะไปกันทั้ง2คนเลยผมคิดถึงเพื่อนผมมาก แต่ผมก็ต้องกลับแล้วไปเรียนต่อ เวลาฟังเพลงหรือนอน,นั่งคนเดียวอยู่บนบ้าน ผม
ร้องไห้ทุกครั้งเลย
จนผมต้องเอารูปเพื่อนมาแปะอยู่ในห้องข้างๆโต๊ะห้องผม วันที่ผมกำลัง ดิ่งผมโดนบูลลี่โดนแกล้งมาทำให้จิตใจผมรู้สึกเจ็บไปทั้งตัวและบางทีเกรดก็ตกพ่อแม่ก็ด่าทำอะไรก็ผิดไปหมด จนผมเริ่มคิดสั้นผมทักแชทเพื่อนผมอีกคนที่อยู่ จ.เดียวกันถ้ากุต##จะมางานศ#กุไหมวะ แต่ผมก็ทำไม่ลงได้แต่คิดเพื่อนตัวเองเวลาเรียนผมรู้สึกไม่เหงาเลยรู้สึกมีคนคอยอยู่กับผมตลอดเลยยิ่งนึกถึงหน้าเพื่อนตู่ๆก็รู้สึกดีขึ้นมา และยิ่งฟังเพลงแบบ see you again นี่ยิ่งร้องเลย
คือ ผมโคตรคิดถึงเลยลืมก็ไม่ได้
รู้สึกคิดถึงเพื่อนที่จากไปแล้วและความเครียด
เวลามันก็ผ่านไปแหละคับ และทุกตัวที่ผมพิมพ์ผมพิมพ์ด้วยความรู้สึก บางทีพิมพ์ไปร้องไห้ก็มี บางตัวที่ผมพิมพ์อาจจะฟังได้ยากแต่ผมเข้าใจตัวเอง
ทุกวันนี้ผมเวลาอยู่ในห้องจะนั่งคนเดียวเรียกว่าคนโรคส่วนตัวก็ได้ ผมถึงจะไม่มีเพื่อนคุยกับผมตอนนี้ แต่ผมไม่เคยลืมเพื่อน32คนนั้นเลย ก่อนผมจะย้ายมา บ้านยาย
เพื่อนผมที่ผมรักไม่กี่วันต่อมาผมไม่เจอมันเลยผมรู้สึกคิดถึงมากเพื่อนอีกคนก็เล่นกับผมนั่นแหละแต่หลังจากนั้นเพื่อนคนนั้น เขาเป็นโรคมะเร็งไม่รู้ว่าอะไรแต่เพื่อนผมหัวโล้นเหมือนคนผมร่วงเลยผมไปเยี่ยมมันที่บ้านผมเห็นเพื่อนตัวผอมกำลังนอนอยู่เตียงเพื่อนพูดว่าเดี่ยวกุหายกุจะไผเล่นด้วยนะ แต่ตอนเด็กผมไม่รู้เพื่อนผมเสีย ถึงทุกวันผมจะเล่นกับมันด้วยแต่ผมรู้สึกว่ามันไม่นานเลย ผมเหลือแค่เพื่อนคนเดียวผมใช้เวลาอยู่แต่บ้านก่อนจะมีอารมณ์ไปชวนเพื่อนเล่นทรายที่กำแพงบ้านด้วยกัน ผมเล่นกับเพื่อนมาได้นานจนผมย้ายไปบ้านยาย ผมไม่เคยหายคิดถึงเพื่อนเลยนะไม่รู้นานเท่าไหร่ แม่ผมรีบโทรศัพ ผมคิดว่าน่าจะเป็นลูกค้าหรือพ่อโทรมา แต่แม่ผมหันมาบอกว่าเพื่อนผมเสียแล้ว โดนรถชน วันนั้นผมนอนไม่หลับ ก่อนจะใช้เวลาที่เหลือเก็บของไปงานชาปนกิจเพื่อน ผมไม่เชื่อเลยว่าเพื่อนผมจะไปกันทั้ง2คนเลยผมคิดถึงเพื่อนผมมาก แต่ผมก็ต้องกลับแล้วไปเรียนต่อ เวลาฟังเพลงหรือนอน,นั่งคนเดียวอยู่บนบ้าน ผม
จนผมต้องเอารูปเพื่อนมาแปะอยู่ในห้องข้างๆโต๊ะห้องผม วันที่ผมกำลัง ดิ่งผมโดนบูลลี่โดนแกล้งมาทำให้จิตใจผมรู้สึกเจ็บไปทั้งตัวและบางทีเกรดก็ตกพ่อแม่ก็ด่าทำอะไรก็ผิดไปหมด จนผมเริ่มคิดสั้นผมทักแชทเพื่อนผมอีกคนที่อยู่ จ.เดียวกันถ้ากุต##จะมางานศ#กุไหมวะ แต่ผมก็ทำไม่ลงได้แต่คิดเพื่อนตัวเองเวลาเรียนผมรู้สึกไม่เหงาเลยรู้สึกมีคนคอยอยู่กับผมตลอดเลยยิ่งนึกถึงหน้าเพื่อนตู่ๆก็รู้สึกดีขึ้นมา และยิ่งฟังเพลงแบบ see you again นี่ยิ่งร้องเลย
คือ ผมโคตรคิดถึงเลยลืมก็ไม่ได้