สวัสดีค่ะ วันนี้เราพูดไม่ดีกับพ่อมากๆ แต่เราไม่ได้พูดกับเขาตรงๆนะคะ คือเรากำลังคุยกับแฟนอยู่ในห้องนอน ห้องนอนของเราอยู่ติดกับประตูหน้าบ้านเลยค่ะ อยู่หน้าบ้านเลย แล้วพ่อเราเขาก็ทำอะไรก็อกๆแก็กๆอยู่หน้าบ้าน เหมือนเราจะหัวเราะเสียงดังเกินไป เขาเลยดุว่าเบาๆหน่อย เราเลยพูดออกมาด้วยความฉุนเฉียวและไม่คิด ว่า ทีตัวเองเปิดเพลงเสียงดัง ยังไม่พูดเลย (พ่อเราชอบเปิดเพลงมากๆค่ะ เปิดแบบว่า ใช้ลำโพงอันใหญ่ๆเปิดเลย แล้วเปิดหน้าบ้าน เรานอนอยู่ ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเขาเปิดเพลง) เขาก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงซึมว่า *พ่อขอโทษ พ่อคงบ่นเยอะเกินไป หนูคุยกับเพื่อนไปเถอะ พ่อไม่บ่นแล้ว* เรารู้สึกผิดไม่หายซักทีค่ะ เราเดินออกไปขอโทษท่านแล้ว เราพูดเสียงดังเกินไปเขาเลยได้ยิน เราก็เลยออกไปขอโทษ เราเสียใจมากที่พูดอะไรไม่คิด เขาไม่โกรธเราเลย แต่เขาคงเสียใจกับคำพูดของเรา เราสำนึกผิดมากๆจนนอนไม่หลับ คิดเรื่องนี้วนไปวนมา แฟนเราก็บอกว่าเราพูดออกไปแล้ว ทำอะไรไม่ได้ เราพูดไม่คิดเอง พ่อท่านเขารักเรามากๆเลยค่ะ เรารู้สึกแย่มากๆ ร้องไห้หนักมากๆ เราควรจะทำยังไงดีคะ เราขอโทษท่านไปแล้ว ไม่รู้จะชดใช้ยังไงเลย ท่านคงเสียใจมากๆ เพราะเราก็เป็นลูกคนเดียวของท่าน ท่านเหลือเราคนเดียว