Part1
จิตประภัสสร เป็นธรรมชาติรู้  รู้ทุกอย่างที่อยู่ในรัศมีของมัน เป็นอภิภายตน มีลักษณะกว้างกลืนไปกับอากาส
เมื่อจิตมาอยู่กับกาย จึงเห็นอาการต่างๆที่เกิดที่กาย และอาการต่างที่เกิดที่ตัวมันเอง หมายความว่า มันรู้ทั้ง ที่กาย และที่ตัวมันเอง  เวทนา จิต
เมื่อมันรู้แล้วมีอุปทาน ในสิ่งที่มันรู้  ว่ามันเป็นผู้รู้ ผู้เป็น (อวิชชา) เป็นสังโยชน์ฝังอยู่ในตัวมัน ให้มันคิด กระทำ รู้สึก  ตกสภาวะเป็น สังขาร

จากจิตเดิมที่ประภัสสรเมื่อมาเป็นสังขาร  ความหมองจึงบังเกิด จิตที่เกิดในดวงต่อๆไปที่สืบมาจากจิตดวงเดิม(ภวังค) จึงมีอุปทานสืบต่อไปด้วย
การภาวนาเป็นการย้อนทวนกระแส เพื่อกลับไปสู่ “สภาวะเดิม” เป็นการชำระอวิชชา ที่ฝังในจิต
เมื่อเกิดกระบวนการชำระ จิตที่หมองจึงกลับมาผ่องใส  ยังมีการเกิดดับตามวิถีจิตปกติ เป็นสภาวะนิโรธขณะมีชีวิตปกติ

สังขารจึงประกอบด้วยอะไรบ้าง
กายสังขาร-กายละเอียด
จิตสังขาร-เวทนา สัญญา วิญญาน
ดังนั้นการทวนกระแสเพื่อให้ถึง ความเป็นสภาวะรู้เดิมไม่มีตัวตนให้ได้ง่ายที่สุดคือ ย้อนทวนจาก“สังขาร”

Part2
แล้วสังขารมีลักษณะอย่างไร ในกายที่กว้างคืบ ยาววา หนาศอกนี้