ผมเป็นนักสะสมของเก่าที่ได้รับแจ้งจากชาวบ้านว่ามีบ้านเก่าหลังหนึ่งในแถบชานเมืองที่กำลังจะถูกทุบทิ้ง ภายในบ้านหลังนั้นมีของเก่าแก่มากมาย ผมจึงไม่รอช้ารีบเดินทางไปที่บ้านหลังนั้นทันที
เมื่อผมไปถึงบ้านหลังนั้น ผมรู้สึกถึงความวังเวงที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ บ้านหลังนั้นดูเก่าคร่ำคร่า เต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย่ ผมเริ่มสำรวจบ้านทีละห้อง จนกระทั่งมาถึงห้องใต้ดินที่ซ่อนอยู่ใต้บันได
ผมเปิดประตูห้องใต้ดินและลงไปสำรวจ ภายในห้องใต้ดินเต็มไปด้วยของเก่าแก่มากมาย ทั้งเฟอร์นิเจอร์ เครื่องใช้ และของเล่น ผมเดินสำรวจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสายตาไปสะดุดกับตุ๊กตาไม้แกะสลักตัวหนึ่ง มันเป็นตุ๊กตาผู้หญิงที่สวมชุดไทยโบราณ และมีใบหน้าที่ซีดเซียว ผมรู้สึกแปลกๆ กับตุ๊กตาตัวนี้ แต่ก็ตัดสินใจนำมันกลับบ้าน
คืนนั้น ผมวางตุ๊กตาไว้บนโต๊ะข้างเตียง และเข้านอน เมื่อถึงช่วงดึก ผมได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากโต๊ะ มันเป็นเสียงเหมือนคนกระซิบ ผมลืมตาขึ้น และเห็นตุ๊กตาตัวนั้นนั่งอยู่บนโต๊ะ มันจ้องมองผมด้วยแววตาที่ว่างเปล่า
ผมเริ่มรู้สึกหวาดกลัว ผมพยายามลุกจากเตียง แต่ก็ไม่สามารถขยับตัวได้ ผมรู้สึกเหมือนถูกตรึงอยู่กับที่
ตุ๊กตาตัวนั้นค่อยๆ ลุกขึ้น และเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ผมรู้สึกถึงความเย็นเยียบที่แล่นเข้ามาในร่างกาย และความเจ็บปวดที่แสนสาหัส
ผมหมดสติไป เมื่อผมได้สติกลับคืนมา ผมพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นห้องนอน ตุ๊กตาตัวนั้นหายไปแล้ว
ผมรีบออกจากบ้าน และไม่เคยกลับไปอีกเลย ผมนำตุ๊กตาตัวนั้นไปทิ้ง และไม่เคยเห็นมันอีกเลย