วันที่ตกตะกอนได้จากชีวิตเชื่อมโยงกับหลักพุทธที่อยากแชร์ค่ะ คิดเห็นอย่างไรกันบ้างคะ

เกิดดับเป็นปกติ..
ในขณะที่มีสิ่งหนึ่งกำลังเกิดขึ้น เราอาจจะกำลังชื่นชมยินดีหรือรู้สึกแย่ๆกับมันก็ตาม แต่ในอีกไม่นานหรือนานขนาดไหนก็ตามสิ่งนั้นก็ย่อมดับไปตามเวลาของมัน การมองมันเป็นปกติได้เราอาจจะไม่ได้รู้สึกไม่ทุกข์เลยแต่เราจะทุกข์หรือสุขกับมันได้อย่างเข้าใจมากขึ้น ซึ่งอาจจะนำไปสู่ปัจจัยเริ่มต้นในการปล่อยวางอย่างไม่ทุกข์ได้เก่งขึ้น จนถึงซึ่งเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิตที่น่าจะเป็นก็ได้ ที่พิมมาก็ยังทำไม่ได้แหละค่ะ55 แต่ก็พยายามเท่าที่เรามีโอกาสได้ทำความเข้าใจความจริงข้อนี้ค่ะ

ส่วนการทำความดีอาจจะรักษาศีลหรือทำตามหลักการต่างๆก็เช่นกันเราอาจจะยังไม่มีสิ่งนำพาหรือความสะดวกที่จะทำได้บริบูรณ์แต่ถ้า เราแค่มีความตั้งใจว่าวันนี้เราทำเท่าที่ได้ตามเท่าที่ปัจจัยของเราที่เอื้อ แล้วยังหวังว่าในวันหนึ่งเราจะสามารถทำได้อย่างครบถ้วน ก็น่าจะทำให้เรารู้สึกพอใจกับตัวเองในปัจจุบันจนนำพาไปสู่อนาคตที่ดีก็ได้นะคะ หนูมองแบบนั้น

ทำเหตุดีไว้ก่อนผลที่ตามมาเป็นอย่างไรก็คงไม่น่ามีอะไรให้เสียใจค่ะ

สาเหตุของการมาตั้งกระทู้ในวันนี้แค่อยากจะแชร์สิ่งที่เข้าใจมาให้ฟังรวมถึงแนวคิดที่อาจจะให้กำลังใจคนที่อยากจะเริ่มแต่ยังไม่มั่นใจหรือท้อแท้ว่าตนเองจะเป็นคนที่ดีขึ้นได้ค่ะ หรือคนที่กำลังคิดว่ามันยากมากๆด้วยค่ะ ไม่ได้มาขายคอร์สอะไรแต่อย่างใดค่ะ555 แค่รู้สึกว่าตนเองมีความสุขทุกข์กำลังพอดีจากแนวคิดนี้เลยอยากพิมไว้เผื่อเป็นวิทยาทานให้คนอื่นได้ด้วยค่ะ แบบฉบับที่เข้าใจง่ายขึ้น เอ๊ะ!! หรือจะยากขึ้นนะ555 สาธุๆ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ คิดเห็นอย่างไรกันบ้างก็พิมมาได้นะคะเผื่อแลกเปลี่ยนกันได้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่