สวัสดีครับ ขอยาดแนะนําตัวนะ ผมชื่อไอซ์ อายุปีนี้20แล้วครับ และสถานะผมตอนนี้โสดครับ5555555 ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีแฟนนะ คืออยากมากกกก แต่ประเด็นคือผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามาในชีวิตผมเนี่ยจะต้องมีปัญหาแทบทุกคนเลยครับ ขอบอกก่อนว่าผมเริ่มอยากมีแฟนและจีบสาวครั้งแรกตอนช่วง ม.3 จําได้เลยว่าตอนนั้นแอบชอบสาวต่างห้องคนนึงเลยลองไปจีบโดยการบอกชอบดู(ไปที่ห้องเรียนเค้าเลย)ละวันนั้นวันวาเลนไทน์พอดีผมเลยลงทุนซื้อพวกช็อกโกแลตและตุ๊กตาในเซเว่นไปให้เค้าด้วย แต่ปรากฏว่า แงงงงงงงงงงง เค้าไม่เล่นด้วยครับ แบบเมินผมเลย สรุปคือ Mission Failed เสียเงินซื้อของไปฟรีๆเลยฮือๆๆๆๆๆๆ แต่ผมก็ไม่ได้เสียใจอะไรมากเพราะกะจะจีบเล่นๆได้ก็ดีไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ละหลังจากนั้นก็ปัจฉิมจบ ม.3 พอดี Time skip หลังจากนั้นผมก็เรียนต่อ ม.ปลาย ที่โรงเรียนเก่าพอช่วง ม.4 ผมก็เกิดไปปิ๊ง ผญ ต่างห้องคนนึง(อีกแล้ว)แถมอยู่ห้องข้างๆด้วย เลยลองไปจีบตะๆๆๆแต่ๆๆๆ ตัวผมช่วง ม.4จัดว่าเป็นเด็กเกเรคนนึง(ตัวตึง)ในโรงเรียนทําให้ชื่อเสียงผมไม่ค่อยดีนักในสายตาของพวกเพื่อนๆและอาจารย์ และแน่นอนว่าในสายตาของสาวคนนี้ด้วยเพราะพอผมเข้าไปจีบเธอๆก็ดันกลัวผมซะงั้น แถมผมพึ่งมารู้ทีหลังว่าสาวเจ้าแกมีแฟนอยู่แล้วเป็นรุ่นพี่ ม.6ละไอ้พี่ม.6คนนี้ก็มาหาผมด้วยคือมาเคลียร์ใจละถามผมว่าผมไปยุ่งกับแฟนพี่เค้าทําไม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้มีเรื่องไรกันอยู่ดีเพราะผมขอโทษพี่เข้าไปหลังจากนั้นผมก็ยังไม่ยอมแพ้ในเมื่อหาสาวในโรงเรียนไม่ได้ก็เล่นแอปหาคู่5555 และช่วงที่ผมเล่นแอปหาคู่ก็ได้เจอผู้หญิงหลายคนเลยครับ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกนักศึกษาและไม่ได้จริงใจไรมากพวกนี้เล่นแอปแค่หาคนคุยแก้เหงาแก้เซ็งเฉยๆพอเบื่อก็เลิกคุยกันไป ซึ่งTime skip อีกทีมาช่วง ม.6ผมก็เลยลองเปลี่ยนวิธีดูจากเดิมแค่เล่นแอปก็เปลี่ยนมาเป็นไปจีบเด็กโรงเรียนอื่นแทนซึ่งก็สําเร็จบ้างไม่สําเร็จบ้างสาวบางคนเค้าก็ให้ไลน์ให้เฟสมาบางคนก็ไม่ให้ ประเด็นคือพวกสาวที่เค้าให้ไลน์ให้เฟสผมมานี่แหละคือพอคุยกันไปกันมาซักพักมันมักจะต้องมีปัญหาทุกที ตัวอย่างเช่น บางคนคุยกับผมในแชทอยู่ดีๆก็ดันมาบอกทีหลังว่ามีคนชอบอยู่แล้ว WHAT!!!!(ละจะให้วาร์ปมาทําห อกไร) บางคนพอเค้าให้เฟสผมมาพอผมแอดเพื่อนไปในเฟสเค้าก็ดันไม่รับเพื่อนซะงั้น หรือบางคนพอให้ไลน์ให้เฟสผมมาปุ๊บก็เงียบหายไปเลยคือผมทักแชททักทายไรไปเค้าก็ไม่ยอมตอบหรืออ่านบางคนบล็อกผมเลยก็มี คือผมเฟลเลย จวบจนกระทั่งงงงงงงงหลังจากนั้นผมก็ได้มีโอกาสรู้จักกับสาวรุ่นพี่คนนึงผ่านแอปหาคู่ พี่เค้าอายุ 22 ปี( ณ ตอนนั้นผมอายุ18)ซึ่งความสัมพันธ์ของผมกับพี่เค้าเหมือนจะไปได้ด้วยดีในตอนแรก เพราะว่าพี่เค้าก็เป็นศิษย์เก่าโรงเรียนผมด้วยเวลาคุยไรก็คุยกันได้ค่อนข้างถูกคอละเราก็นัดไปกิน Mk บ้าง ดูหนังบ้างด้วยแต่แล้วท้ายที่สุดมันก็ไม่มีอะไรยั่งยืนตลอดไปเพราะอยู่ดีๆพี่เค้าก็บอกผมว่าเค้าอยากจะไปเรียนต่อที่จีนเพราะพี่เค้าคลั่งไคล้และรักวัฒนธรรมจีนมากๆๆๆๆ(ติ่ง)และตั้งใจว่าจะไปเรียนต่อผมเองก็เลยพยายามโน้มน้าวพี่เค้าว่าอย่าไปเลย ทํางานเลยดีกว่าเสียเวลาหลายอย่างไปกับการไปเรียนต่อที่จีนแต่สุดท้ายผมก็ห้ามเค้าไม่ได้และแน่นอนว่าความสัมพันธ์ของผมกับเค้าก็ไม่ได้ไปต่อ แต่ยังมีติดต่อหากันนิดๆหน่อยๆ แล้วพอวันปัจฉิม ม.6 มาถึงพี่เค้าก็ซื้อดอกไม้มาให้ผมรวมถึงถ่ายรูปด้วยกันอีกด้วยและครั้งนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอกับพี่เค้าและหลังจากนั้นผมก็ได้ไปเรียนต่อที่มหาลัยแห่งนึง(มหาลัยในจังหวัดบ้านเกิดผมนี่ละ ไม่อยากไปเรียนต่อที่ไหนไกล555)และก่อนหน้านี้คุณปู่ก็เคยบอกผมว่า ''เดี๋ยวพอไปเรียนต่อในมหาลัยจะได้เจอสาวๆอีกเยอะแยะ" คือไอ้ที่ปู่บอกว่าจะมีสาวเยอะๆอ่ะจริง แต่ประเด็นคือผู้หญิงพวกนี้มันจีบง่ายที่ไหนกันล่ะตอนช่วงปี1ผมเลือกเรียนกฏหมาย แต่พอได้ไปเรียนจริงๆก็ดันไม่ชอบแถมๆๆๆๆ ผู้หญิงในห้องแต่ละคนไม่มีใครถูกสเปคผมเลย สเปคผมคือผู้หญิงเรียบร้อยดูเป็นธรรมชาติ ผมไม่ชอบพวกผู้หญิงที่เป็น ส ก๊อ ย ย้อมผม แต่งหน้าแต่งตาจัดๆๆไรงี้ละคือในห้องผมดันมีเยอะเลยด้วยนี่สิ55555 พอช่วงปิดเทอมผมเลยลงทุนทําเรื่องย้ายคณะไปเรียนคณะใหม่ที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์แทนเพราะจริงๆก็ไม่ได้ชอบกฏหมายอยู่แล้วด้วยแถมตอนที่ไปทําเรื่องย้ายคณะที่ม. ผมก็ได้คุยกับอาจารย์สาขาใหม่ที่ผมกําลังจะย้ายไปซึ่งจารย์แกบอกกับผมว่า "จะเรียนไหวแน่เหรอ สาขานี้เรียนการเขียนโปรแกรมนะ" เชรดๆๆๆๆๆ ผมคิดในใจเลยว่าพวกเพื่อนๆผู้หญิงในห้องใหม่จะต้องมีแต่สาวแว่น เนิร์ดๆแน่(สเปคผมเลย ) แต่เอาเข้าจริงๆสุดท้ายพอได้ไปเรียนจริงๆก็ไม่ได้ต่างอะไรจากห้องเรียนเก่าผมอยู่ดี ผู้หญิงในห้องก็ยังมีแต่พวกที่ชอบย้อมสีผมหรือแต่หน้าจัดๆ(ขอบอกก่อนว่าผมไม่ได้เหยียดหรือมองว่าคนที่ย้อมสีผมทุกคนเป็นคนไม่ดีนะ แต่แค่ส่วนตัวผมรู้สึกว่านักเรียนนักศึกษาถ้าเป็นเด็กดีจริงๆเค้าก็จะแต่งตัวถูกระเบียบและไม่ย้อมผม ซึ่งก็หาได้ยาก แต่ถึงอย่างไรผมก็ยังไม่ยอมแพ้อีกนะเพราะในช่วงปี1ที่ผ่านมาผมเองก็ได้ไปจีบได้คุยกับสาวในมหาลัยมาบ้างบางคนอยู่เหมือนกัน บางคนก็เป็นรุ่นพี่บางคนก็รุ่นเดียวกันซึ่ง "อีร็อปเดิมแบบตอนช่วงมัธยมเลย" คือบางคนพอให้ไลน์มาปุ๊บคุยกันอยู่ดีๆก็ดันมาบอกว่ามีคนคุยหรือคนชอบอยู่(อีก)แล้ว หรือบางคนคุยกันอยู่ดีๆตอนแรกเหมือนจะไปได้สวยอยู่ดีๆหลังจากนั้นก็ดันมาบอกว่าไม่อยากคุยด้วยแล้วซะงั้น ซึ่งทําให้ผมนึกได้ว่าบางครั้งเรื่องระยะทางก็เป็นอุปสรรคเหมือนกันเพราะสาวบางคนที่ผมคุยด้วยก็จะเป็นเด็กที่มาจากจังหวัดอื่นซึ่งก็จะมีเยอะในสังคมหาลัย(คือพอปิดเทอมปุ๊บยังไงเค้าก็ต้องกลับบ้านไปอยู่ที่บ้านเค้าอยู่ดี)ซึ่งจะต่างจากสังคมมัธยมที่ไม่ค่อยมีปัญหาในเรื่องนี้ เลยทําให้บางครั้งบางทีผมก็ต้องลดฐิทิหันกลับไปจีบเด็กม.ปลายอีกเหมือนแบบแต่ก่อน(คือจริงๆแล้วผมชอบคนที่อายุเยอะกว่า แต่คือในเมื่อสาวมหาลัยมันจีบยากไงละบางคนก็อะไรก็ไม่รู้ สังเกตุได้จากแต่ละคนที่ผ่านๆมาผมเลยไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องยอมไปจีบคนที่เด็กว่าซัก 2-3ปี และถึงแม้ว่าผมจะเจออุปสรรคมากมายแค่ไหนผมก็ยังไม่ยอมแพ้ครับยังไงก็ยังหาสาวที่ดีต่อใจไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้เจอคนดีจริงๆ จนตอนนี้ผมก็พึ่งขึ้นปี2มาสดๆร้อนๆเองครับฮ่าๆๆๆ ละตอนนี้ลาออกละไปสมัครเรียนปี1ใหม่อีกรอบแล้วครับ55555 สุดท้ายนี้ใครที่อยากจะมีแฟนแต่เจออุปสรรคแบบผมก็ขอให้สู้ต่อไปเรื่อยๆครับ อย่ายอมแพ้ซักวันเดี๋ยวก็ได้เจอคนที่ดีเอง 
ป.ล. อาจจะสงสัยว่าทําไมผมถึงต้องดั้นด้นจะมีแฟนให้ได้ถึงขนาดนี้ สาเหตุคือที่บ้านผมมีปัญหานิดนึงครับ คือคุณพ่อผมที่เป็น ตร. เค้าค่อนข้างเข้มงวดกับผมมาก และมักจะทะเลาะกันเป็นบางครั้ง แม่เองก็ไม่ค่อยคุยกัน คุณย่าเองบางครั้งท่านก็จะเย็นชากับผมด้วยเหมือนกัน เอาง่ายๆคือผมเป็นคนขาดความอบอุ่นนิดๆหน่อยๆนั่นล่ะครับ