เราสังเกตุหลายคนแล้วค่ะ รวมถึงเพื่อนๆ ที่อายุไล่เลี่ยกัน
โดยเฉพาะคนที่ไม่คิดมีลูก มักจะบอกว่าพอแก่ไปไม่อยากมีชีวิตอยู่ยืนนานถึง 70-90 ปี กลัวเป็นภาระตัวเองและคนอื่นอยากเกษียณอายุ 60 และอยู่อีกสัก 10+ ปีพอ

แต่พอมานั่งนึกๆดูแล้ว หลายๆคนในช่วงอายุตั้งแต่เกิดมาจนถึง 60 ปี ทำงาน เครียด ไม่มีเวลาใช้เงิน มีเงินทองมากมาย กะว่าจะมาใช้หลังเกษียณ แต่พอเกษียณก็กลับไม่อยากอยู่นานเท่าไหร่ เพราะเริ่มแก่ เงินที่หามาคงใช้ไม่หมด นอกจากเก็บไว้ค่ารักษาพยาบาล คงไม่ได้เอาไปใช้อะไรมากนัก

เลยอยากรู้ว่าชีวิตคนเราแค่ทำงานหนัก รอหลังเกษียณจะได้พักผ่อน หลังจากนั้นแปปเดียวก็อยากลาโลก

เรามีเวลามีความสุขในชีวิตแค่ช่วงวัยเด็กและหลังเกษียณอีกไม่กี่ปีจริงๆหรอคะ? แล้วช่วงวัย 25-60 ปีที่เราทนเครียด ทนทำงานถวายจนร่างกายพัง เราทำไปเพื่ออะไรหรอคะ?

มีคนที่คิดแบบนี้หลายคนไหมคะ ทำไมแลดูย้อนแยงในตัวเอง ชีวิตคนเรานี่ยากจริงๆ