ตอนนี้เราท้องได้ 8 สัปดาห์แล้ว ซึ่งตอนนี้ลังเลมากว่าจะเอายังไงดี ซึ่งเราได้พยายามตั้งสติ คิด วิเคราะห์ ว่าจะเอายังไงดี (เราไปหาหมอตั้งแต่ตอนท้องได้ 7ึ สัปดาห์และได้ใช้เวลาคิดมา 7 วันแล้ว ตอนแรกคิดว่าจะเก็บไว้ แต่พอมาคิด วิเคราะห์ สถานการณ์ต่างๆ ของตัวเองในตอนนี้ มันทำให้เราลังเลมาก ซึ่งพอมานั่งคิดจริงๆ แล้วมันมีปัจจัยที่ทำให้เราลังเลมากๆ หลายปัจจัยเลย
ปัจจัยส่วนตัว :
- เราอายุ 40 แฟน อายุ 60 (เราไม่ได้เป็นคู่สามี ภรรยา เป็นเพียงแฟนที่อยู่ด้วยกันแค่สองปี)
- เราไม่เคยคิดว่าจะมีลูก คือตั้งใจมาตลอดว่าจะไม่มี และตัวเราเองไม่ได้ชอบเด็กเลย
- เราน่าจะพลาดท้องในช่วงที่เราเครียดมากๆ แล้วลืมกินยาคุม เพราะปกติเรากินยาคุมมาตลอด
ปัจจัยเรื่องเงิน :
- สิ่งหนึ่งที่เรากังวลที่สุดคือเรื่องสถานการณ์ การเงิน ในตอนนี้
- เราทำธุรกิจร้านอาหารในเมืองท่องเที่ยว แต่ด้วยเศรษฐกิจตอนนี้รายรับเราแทบจะไม่พอค่าใช้จ่ายในร้านเลย และที่สำคัญคือเราต้องใช้หนี้
- ซึ่งหนี้ที่เราต้องเคลียร์ให้ไวที่สุดคือ หนี้รายวัน ซึ่งดอกเบี้ยสูง ตอนนี้ทำมาเท่าไหร่ก็ต้องจ่ายดอกเบี้ยหมด ซึ่งเราก็วางแผนว่าจะต้องรีบเคลียร์ให้หมดใน 4-5 เดือนนี้ แต่ก็ยังมีหนี้รายเดือน หนี้คนรู้จัก และหนี้ในระบบอีก ซึ่งถ้าระยะยาวเราต้องใช้เวลาอีกหลายปีกว่าจะฟื้นตัวได้
- เรากับแฟนใช้กระเป๋าเดียวกัน เราเป็นหลักในงานหาเงิน แฟนจะช่วยซัพพอร์ตเป็นแรงงาน แต่เค้าไม่สามารถช่วยหาเงินได้เลย
- ในช่วงที่เราเพลียมากๆ ทำให้เราเห็นว่าถ้าเราไม่สามารถหาเงินได้ แฟนเราก็ช่วยตรงนี้ไม่ได้ มันเลยยิ่งทำให้เครียดว่า ถ้าท้องโตกว่านี้ ทำงานไม่ได้เลยแล้วเราจะหาเงินจากไหน (เราประเมินความสามารถแฟนแล้วเค้าทำไม่ได้จริงๆ )
- เราไม่สามารถจ้างพนักงานมาเพิ่มได้ เพราะตอนนี้เราลดพนักงานแทบหมด เพื่อประคองร้าน
- หนี้รายวัน เราไม่สามารถพูดคุยหรือต่อรองใดๆ ได้เลย ดีสุดก็แค่ขอช้าได้แค่ 1-2 วันเท่านั้น ถ้าจะให้หนีไปเริ่มใหม่ ก็เป็นไปไม่ได้เช่นกันเพราะที่ทำมาหากินเราอยู่ตรงนี้ เราไม่มีเงินเหลือพอที่จะไปเริ่มต้นใหม่ (คำว่าไม่เหลือของเราคือบางวันเหลือติดบัญชีแค่หลักร้อย)
- เราไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรเหลือทั้งนั้นเพราะเอาไปค้ำเงินกู้หมด ส่วนแฟนมีแต่ตัว ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย
ปัจจัยเรื่องสุขภาพจิต :
- เราจะมีอารมณ์คนท้องเป็นบางครั้ง คือเกลียดแฟน เกลียดมากๆ เกลียดที่เค้าเป็นที่พึ่งให้ไม่ได้ ลึกๆ เรากลัวเหมือนกันว่าถ้าเราคลอดแล้วเราจะดิ่งกับความรู้สึก เพราะเราคิดว่ามันเป็นจิตใต้สำนึกที่อยู่ในใจ และถ้าเราคลอดแล้วเราต้องเลี้ยงลูกเอง ความเหนื่อยมันจะทำให้เราสุขภาพจิตแย่ เพราะตอนนี้แค่เรื่องสถานการณ์เงินเราก็เครียดมากๆ
- เราและแฟนคือมีกันแค่สองคนจริงๆ ครอบครัวเราและแฟนก็ไม่มีใครที่จะมาช่วยเราเลี้ยงลูกได้เลย ซึ่งถ้าเราสองคนไม่สามารถหาเงินจ้างคนมาช่วยเลี้ยงได้ เท่ากับว่าเราต้องเลี้ยงกันเองสองคน ซึ่งเราคิดว่าช่วงระยะเวลา 7 เดือนนี้เป็นช่วงที่เราต้องหาเงินอย่างหนักเพื่อเคลียร์หนี้สินให้น้อยลงมากที่สุด ถ้าเราท้องแก่และมีลูกอ่อน เราจะหาเงินได้ยังไง
ถ้าถามว่า กลัวบาปมั้ย ก็รู้สึกกลัวเหมือนกัน เพราะตอนนี้ชีวิตก็แย่มาก กลัวว่าถ้ายุติการตั้งครรภ์จะทำให้ชีวิตเราแย่กว่าเดิมมั้ย แต่เราไปเจอประโยคนึงมาว่า "ให้มีลูกเพราะอยากมี อย่ามีเพราะแค่กลัวบาป"
เราเลยกลับมาถามตัวเองซ้ำๆ ตลอด 7 วันที่ผ่านมา ว่าเราอยากมีลูกจริงๆ เหรอ คำตอบมันก็คือคำเดิมว่า ไม่ได้อยากมี
แต่ถ้าถามว่าอยากยุติเลยมั้ย มันก็ลังเล
มีเพื่อนบอกให้เราเราลองไปนั่งหาคลิปต่างๆ ที่มีเด็กน่ารักๆ ดู สำหรับเราเด็กก็ไม่ได้น่ารักเลย หรือว่าคนแบบเราไม่ควรจะมีลูกจริงๆ
ปกติเราเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรได้ง่ายและไวมาก แต่สำหรับเรื่องนี้เรายังตัดสินใจไม่ได้จริงๆ เลยอยากได้ความเห็นจากคนที่เราไม่รู้จักบ้าง
( และถ้าบอกว่าเด็กตั้งใจมาเกิด เค้าจะตั้งใจมาเกิดกับคนที่ไม่ได้ตั้งใจจะมีเค้าจริงๆ เหรอ มีคนอีกเยอะเลยนะที่ตั้งใจจะมี ทำไมไม่เลือกไปเกิดกับคนที่เค้าตั้งใจ หรือจริงๆ แล้วเด็กเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือก เราต่างหากที่ต้องเลือกว่าเราพร้อมที่จะมีเค้าหรือเปล่า ซึ่งคำว่าพร้อมของแต่ละคนมันก็ไม่เหมือนกัน )
ท้องไม่ได้ตั้งใจ ทำยังไงต่อไปดี
ปัจจัยส่วนตัว :
- เราอายุ 40 แฟน อายุ 60 (เราไม่ได้เป็นคู่สามี ภรรยา เป็นเพียงแฟนที่อยู่ด้วยกันแค่สองปี)
- เราไม่เคยคิดว่าจะมีลูก คือตั้งใจมาตลอดว่าจะไม่มี และตัวเราเองไม่ได้ชอบเด็กเลย
- เราน่าจะพลาดท้องในช่วงที่เราเครียดมากๆ แล้วลืมกินยาคุม เพราะปกติเรากินยาคุมมาตลอด
ปัจจัยเรื่องเงิน :
- สิ่งหนึ่งที่เรากังวลที่สุดคือเรื่องสถานการณ์ การเงิน ในตอนนี้
- เราทำธุรกิจร้านอาหารในเมืองท่องเที่ยว แต่ด้วยเศรษฐกิจตอนนี้รายรับเราแทบจะไม่พอค่าใช้จ่ายในร้านเลย และที่สำคัญคือเราต้องใช้หนี้
- ซึ่งหนี้ที่เราต้องเคลียร์ให้ไวที่สุดคือ หนี้รายวัน ซึ่งดอกเบี้ยสูง ตอนนี้ทำมาเท่าไหร่ก็ต้องจ่ายดอกเบี้ยหมด ซึ่งเราก็วางแผนว่าจะต้องรีบเคลียร์ให้หมดใน 4-5 เดือนนี้ แต่ก็ยังมีหนี้รายเดือน หนี้คนรู้จัก และหนี้ในระบบอีก ซึ่งถ้าระยะยาวเราต้องใช้เวลาอีกหลายปีกว่าจะฟื้นตัวได้
- เรากับแฟนใช้กระเป๋าเดียวกัน เราเป็นหลักในงานหาเงิน แฟนจะช่วยซัพพอร์ตเป็นแรงงาน แต่เค้าไม่สามารถช่วยหาเงินได้เลย
- ในช่วงที่เราเพลียมากๆ ทำให้เราเห็นว่าถ้าเราไม่สามารถหาเงินได้ แฟนเราก็ช่วยตรงนี้ไม่ได้ มันเลยยิ่งทำให้เครียดว่า ถ้าท้องโตกว่านี้ ทำงานไม่ได้เลยแล้วเราจะหาเงินจากไหน (เราประเมินความสามารถแฟนแล้วเค้าทำไม่ได้จริงๆ )
- เราไม่สามารถจ้างพนักงานมาเพิ่มได้ เพราะตอนนี้เราลดพนักงานแทบหมด เพื่อประคองร้าน
- หนี้รายวัน เราไม่สามารถพูดคุยหรือต่อรองใดๆ ได้เลย ดีสุดก็แค่ขอช้าได้แค่ 1-2 วันเท่านั้น ถ้าจะให้หนีไปเริ่มใหม่ ก็เป็นไปไม่ได้เช่นกันเพราะที่ทำมาหากินเราอยู่ตรงนี้ เราไม่มีเงินเหลือพอที่จะไปเริ่มต้นใหม่ (คำว่าไม่เหลือของเราคือบางวันเหลือติดบัญชีแค่หลักร้อย)
- เราไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรเหลือทั้งนั้นเพราะเอาไปค้ำเงินกู้หมด ส่วนแฟนมีแต่ตัว ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย
ปัจจัยเรื่องสุขภาพจิต :
- เราจะมีอารมณ์คนท้องเป็นบางครั้ง คือเกลียดแฟน เกลียดมากๆ เกลียดที่เค้าเป็นที่พึ่งให้ไม่ได้ ลึกๆ เรากลัวเหมือนกันว่าถ้าเราคลอดแล้วเราจะดิ่งกับความรู้สึก เพราะเราคิดว่ามันเป็นจิตใต้สำนึกที่อยู่ในใจ และถ้าเราคลอดแล้วเราต้องเลี้ยงลูกเอง ความเหนื่อยมันจะทำให้เราสุขภาพจิตแย่ เพราะตอนนี้แค่เรื่องสถานการณ์เงินเราก็เครียดมากๆ
- เราและแฟนคือมีกันแค่สองคนจริงๆ ครอบครัวเราและแฟนก็ไม่มีใครที่จะมาช่วยเราเลี้ยงลูกได้เลย ซึ่งถ้าเราสองคนไม่สามารถหาเงินจ้างคนมาช่วยเลี้ยงได้ เท่ากับว่าเราต้องเลี้ยงกันเองสองคน ซึ่งเราคิดว่าช่วงระยะเวลา 7 เดือนนี้เป็นช่วงที่เราต้องหาเงินอย่างหนักเพื่อเคลียร์หนี้สินให้น้อยลงมากที่สุด ถ้าเราท้องแก่และมีลูกอ่อน เราจะหาเงินได้ยังไง
ถ้าถามว่า กลัวบาปมั้ย ก็รู้สึกกลัวเหมือนกัน เพราะตอนนี้ชีวิตก็แย่มาก กลัวว่าถ้ายุติการตั้งครรภ์จะทำให้ชีวิตเราแย่กว่าเดิมมั้ย แต่เราไปเจอประโยคนึงมาว่า "ให้มีลูกเพราะอยากมี อย่ามีเพราะแค่กลัวบาป"
เราเลยกลับมาถามตัวเองซ้ำๆ ตลอด 7 วันที่ผ่านมา ว่าเราอยากมีลูกจริงๆ เหรอ คำตอบมันก็คือคำเดิมว่า ไม่ได้อยากมี
แต่ถ้าถามว่าอยากยุติเลยมั้ย มันก็ลังเล
มีเพื่อนบอกให้เราเราลองไปนั่งหาคลิปต่างๆ ที่มีเด็กน่ารักๆ ดู สำหรับเราเด็กก็ไม่ได้น่ารักเลย หรือว่าคนแบบเราไม่ควรจะมีลูกจริงๆ
ปกติเราเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรได้ง่ายและไวมาก แต่สำหรับเรื่องนี้เรายังตัดสินใจไม่ได้จริงๆ เลยอยากได้ความเห็นจากคนที่เราไม่รู้จักบ้าง
( และถ้าบอกว่าเด็กตั้งใจมาเกิด เค้าจะตั้งใจมาเกิดกับคนที่ไม่ได้ตั้งใจจะมีเค้าจริงๆ เหรอ มีคนอีกเยอะเลยนะที่ตั้งใจจะมี ทำไมไม่เลือกไปเกิดกับคนที่เค้าตั้งใจ หรือจริงๆ แล้วเด็กเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือก เราต่างหากที่ต้องเลือกว่าเราพร้อมที่จะมีเค้าหรือเปล่า ซึ่งคำว่าพร้อมของแต่ละคนมันก็ไม่เหมือนกัน )