ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเรากับเพื่อนคบกันมา12 ปีแล้ว เป็นเพื่อนสนิทกันค่ะ เรียนที่เดียวกันตลอดจนมาห่างกันตอนมหาลัย เวลามีเรื่องอะไรก็จะชอบพิมพ์คุยกันตลอด ถึงแม้จะอยู่คนละที่เราก็จะนึกถึงเขาเป็นคนแรก เราจะเป็นคนทักไปหาเพื่อนเสมอค่ะ กลับกันเพื่อนทักหาเราแบบนับครั้งได้ ถ้าเราไม่ทักไปในวันนั้นๆก็จะไม่ได้คุยกันเลยค่ะ เราคิดนะคะว่าเพราะเขามีเพื่อนใหม่อยู่ที่นู่น มีแฟนอีก แล้วไม่รู้สึกเหงาเลยไม่ทักมาหาเรา เคยลองหายไป 3-4 วันเพื่อนก็ไม่ได้ทักมาค่ะ พอเราถามว่าทำไมไม่ทักมาพอทักไปก็ตอบช้า เขาก็จะบอกว่าขอโทษโทรศัพท์ไม่ดี แชทไม่เด้ง ไม่ว่าง อ่านหนังสือ แต่ก็เห็นอัพสตอรี่ไอจี อัพรูปแฟนตลอด พอแฟนไม่คุยด้วยก็ค่อยทักมาหาเรา ก็แอบน้อยใจนะคะที่เพื่อนเห็นค่าเราแค่ตอนนี้ เข้าใจว่าเขาคุยกับแฟนทุกวันทั้งวันจนไม่ทักมา แต่พอมีปัญหาแล้วทักหาเรา คุยกับแฟนได้แต่บอกเพื่อนว่าไม่ว่าง เป็นแบบนี้มาตลอดค่ะจนเริ่มชิน แต่บางทีมันก็น้อยใจจริงๆค่ะทั้งที่เรานึกถึงเขาเป็นคนแรก เป็นเพื่อนสนิทมากๆๆๆ หรือเขาไม่เห็นเราเป็นเพื่อนเลย ทุกคนมีความเห็นว่ายังไงกันคะเราควรเข้าใจเขาจริงๆใช่ไหมไม่ควรน้อยใจเรื่องแบบนี้หรือเปล่าคะ ถ้าเราไม่ทักไปหาเขาเลยคิดว่าคงได้เลิกคบกันจริงๆเพราะต่างฝ่ายต่างหายไป เราก็เริ่มเหนื่อยแล้วค่ะ