คือเราคบกับแฟนมาช่วงแรกๆประมาณ6เดือนแรกก็ไม่ค่อยมีปัญหาแต่พักหลังๆเขาเริ่มไม่ค่อยว่างไม่ค่อยมีเวลาให้เหมือนช่วงแรกๆแต่เขาก็ถ่ายรายงานมาประจำคล้ายช่วงแรกๆแต่แค่จะไม่ค่อยได้คุยด้วยกันบ่อยเท่าช่วงแรกและเราก็เข้าใจเขาก็ปล่อยให้เขาไปทำธุระของเขาแต่ก็มีน้อยใจนอยบ้างแต่พอเขาไปหลายๆครั้งเข้าไอที่เรานอยๆมันก็บ่อยขึ้นทำให้เราทะเลาะกันและเคยเลิกกันไปรอบนึงแต่ก็กลับมาคบกันจนถึงเดือนสิงหาก็เลิกกันแต่ระหว่างนั้นก็ยังติดต่อยังคุยกันอยู่เหมือนตอนคบกันแต่จะไม่ได้คุยบ่อยเท่าช่วงแรกๆหรือหลังจากเลิกกันไปรอบนึงแล้วทีนี้พอมันไม่ค่อยได้คุยมันก็ต่างทำให้ความรู้สึกทั้งคู่ต่างเปลี่ยนไปโดยที่เราก็จะเป็นคนง้อเขาทั้งในรอบแรกที่เลิกและรอบที่สองแต่รอบที่สองนั้นมีอยู่ว่าเขานัดเราไปเที่ยวแล้วทีนี้เราก็ไปกันมันเป็นวันครบรอบพอดีเราก็ไปตอนไปเราก็มีความสุขเขาก็ดูมีความสุขดีดูเอ็นจอยไปดูหนังซื้อของแล้วเราทั้งคู่ก็กลับบ้านกันพอวันถัดมาเขาก็ติดธุระบอกยุ่งๆแล้วก็ไม่ได้ทักมาหาไม่ได้คุยกันนานเราเลยนอยเขาแล้วบอกเชิงว่าเรารู้สึกกับเธอน้อยลงนะการที่เธอทำแบบนี้มันเหมือนจะตัดกันเลยนะแล้วเขาก็บอกเหตุผลของเขาแต่ตอนนั้นเราใจร้อนจนมันทำให้เราสองคนห่างกันมากขึ้นและในที่สุดก็มีถึงวันนึงเขาบอกกับเราว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้วนะที่บอกฝันดีพรุ่งนี้จะไม่มีเค้ามาบอกมอนิ่งอีกแล้วนะพอหลังจากวันนั้นเขาก็ไปเลยเอาเราออกจากโครสเฟรนเอาออกจากไพรเวทลบเซฟเกี่ยวกับรูปคู่ของเราออกเราก็ตามตื้อแต่เขาก็บอกว่าถ้าทักมาอีกจะบล๊อคเราก็เลยทิ้งช่วงไปสองสามวันละทักไปใหม่บอกขอโทรหาได้ไหมมีเรื่องอยากคุยด้วยแต่เขาก็บอกว่าโทรทำไมอ่าแล้วก็บอกว่าสะดวกพิมพ์มากกว่าเราเลยพิมพ์ไปว่าจะเอาของไปให้สะดวกรับไหมจะส่งไปเขาก็บอกว่าถ้าส่งมาก็คงต้องรับแล้วของที่เราจะส่งคือสมุดที่เราตั้งใจจะเขียนง้อเขาเราเขียนไปเยอะมากแล้วก็คิดว่าจะเอารูปโพลารอยติดใส่ไปในสมุดเล่มนั้นด้วยเผื่อเขายังนึกถึงวันเก่าๆที่เราเคยใช้ด้วยกันมาพอคุยไปสักพักเราก็พิมพ์บอกว่ากลับมาได้ไหมขอคืนดีด้วยแล้วเขาก็บอกว่าถ้าไม่หยุดจะบล็อคนะแล้วเราก็พิมพ์ต่อไปอีกแค่นิดเดียวเขาก็บล็อคเราเลย ใครที่อ่านจบคิดว่ายังไงครับพอจะมีโอกาสไหมหรือควรต้องให้เวลาเขามากกว่านี้ ถ้าจะเล่าให้หมดตอนคบกันเราเป็นคนค่อนข้างขี้หวงขี้น้อยใจแฟนเรามีเพื่อนผู้ชายเยอะเราก็บอกเราไม่ค่อยโอเคนะเขาก็ถอยมาระดับนึงแต่ว่าในตอนนั้นเราก็เอาแต่ใจด้วยเลยน้อยใจใส่เขาบ่อยๆแล้วก็ติดแฟนมากถ้าเขามีเวลาว่างก็จะขอให้เขาอยู่ด้วยในแชทเวลาหายไปสักแปปก็จะตามเพราะกลัวจะไม่ได้อยู่ด้วยกับเขาส่วนตัวผมคิดว่าการที่ผมทำแบบนี้บ่อยๆทำให้เขาเหนื่อยแล้วพอเขาออกไปใช้ชีวิตแบบไม่มีเรามันอาจจะทำให้เขาสบายใจมีความสุขมากกว่าแต่พอไม่มีเขาเราก็พึ่งมานึกได้ว่าที่เราทำไปแบบนั้นมันค่อนข้างแย่และท๊อคซิคเราจึงจะเขียนไปในสมุดบอกเขาว่าขอโอกาสอีกสักครั้งจะได้ไหม แต่ในใจเราก็คิดว่าหรือควรปล่อยให้เขาได้ใช้เวลากับตัวเองไปก่อนถ้าอะไรๆดีขึ้นเขาอาจจะกลับมา ทุกคนคิดว่ายังไงครับเรายังพอมีโอกาสที่เราจะกลับมาได้อยู่ไหมหรือว่าเราควรที่จะปล่อยเขาไปแล้วทำใจดีครับแต่ส่วนตัวผมก็ทำใจไว้ระดับนึงแล้วแต่คิดว่าถ้าเขากลับมาผมก็คงกลับไปหาเขาอยู่ดีถ้าตอนที่เราทั้งสองยังไม่มีใครนะครับ

ปล.เขากำลังจะเตรียมสอบเข้ามหาลัยด้วย