หรือจะถามกลับกัน สติ คือ ตัวผู้รู้ใช่หรือไม่
เนื่องจากปฏิบัติกัมมัฏฐานมาทุกวันติดต่อกันมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว
ช่วง 5 ปีแรก ไปทางสงบสบาย มีอาการทางสมาธิ (แสง สี ควัน ตัวหาย ตัวเบา ปิติต่างๆ ก็ว่ากันไป)
ใช้อานาปาณสติเป็นแนวทางในการปฏิบัติ

พอมาตอนหลังได้ฟังการสอนของครูบาอาจารย์
เลยเปลี่ยนมาเป็นกำหนดลมหายใจ จากนั้นใช้การดูมันไปเรื่อยๆ
จุดที่ดูลมหายใจมันจะแยกตัวออกมา แล้วเราเฝ้าดูในจุดที่ดูลมหายใจนี้ ไม่ให้มันวอกแวกไปสนใจเรื่องอื่น
พอมันแวกแวกไปคิดเรื่องอื่น มันก็จะกลับเข้ามาดูลมหายใจต่อได้เอง
รู้สึกว่าจิตมันมีสติตั้งอยู่ในจุดที่เราเฝ้าดูได้ดี ไม่หลุด ไม่ตกภวังคืหายวับไปเหมือนกับเมื่อก่อน

แบบนี้เราสามารถเรียกสติที่เกิดตรงนี้ว่าผู้รู้ไ้ด้หรือไม่ครับ

ผลลัพธ์ที่เกิดรู้สึกจิดตั้งมั่นดี
และมันส่งผลต่อชีวิตประจำวันด้วย
คือมีช่วงใหญ่ๆ ช่วงหนึ่ง ที่ผมรู้สึกว่าจิตว่องไว เวลามีอารมณ์กระทบ
มันจะปรากฏพุทโธขึ้นมาในใจเองแบบอัตโนมัติ
และอารมณ์ปรุงแต่งมันก็จะหายไปเลย
เป็นแบบนี้กันทั้งวัน

ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ปฏิบัติมานี้ถูกทางหรือไม่ด้วยน่ะครับ