สวัดดีครับ นี้ก็ถือว่าเป็นช่วงปิดเทอมของหลายๆโรงเรียนแล้ว เด็กนักเรียนอย่างผมก็จะว่างๆ ไม่มีไรทำ ง่ายๆก็คือว่างจัดนั้นเอง จิตตกที่ผมพูดถึงนั้นไม่ได้จะเจอม สิ่งลึกลับอะไร แค่คือ (ที่ผมหาข้อมูลมา) ภาวะจิตใจของคนที่ประสบกับความเครียด ความกดดัน เป็นระยะเวลายาวนาน หรืออาจเกิดจากความกดดันที่เกิดขึ้นในระยะเวลาที่ไม่ยาวนานแต่มีความรุนแรงสูง by https://www.thaihealth.or.th/  ซึ้งผมก็อาจไม่ได้มั่นใจ100% ว่าตัวของผมเองนั้นจิตตกหรือไม่ ถ้าผมมีความผิดพลาดประการณ์ใดก็อย่าได้ซ้ำเติมกัน แต่ช่วยอธิบายให้ตัวผมนั้นเข้าใจมากขึ้นด้วย โอเคเข้าเรื่องกัน คือผมว่าง นั้งอืดอยู่บ้านกินๆนอนๆ แล้วหัวสมองของผม มันก็ชอบสรรหา ความทรงจำแย่ ความทรงจำที่เราไม่อยากนึก อยากเก็บมันไว้ ให้ลึกมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ความผิดพลาด หรือ การกระทำคำพูดที่คนอื่นทำให้เรารู้สึกไม่ดี นึกแล้วก็โมโหโกรธเสียใจ ซึ้งตอนก่อนนอนก็เจอความทรงจำนั้น ตอนอาบนำ้ก็เจอ นั้งอ่านหนังสือ เล่นเกม ไม่ทำอะไรเลย มันก็จะมาให้ได้ ไม่รู้ทำไม ผมที่พยามมีความสุขกับช่วงปิดเทอม แต่สุดท้ายก็คือต้องมานั้งกลั่นน้ำตาทุกครั้งที่สมอง มันหามาให้ นั่งเสียใจทุกครั้งที่นึก ผมก็ไม่ได้อยากจมปรักกับอดีตนะ ช่วงปิดเทอมทำผมเครียดไม่แพ้ตอนเปิดเทอมเลย ผมก็เครียดมาก ผมไม่ได้กินข้าวมาสองวันล่ะ กินแต่ของไม่มีประโยชน์ กินขนมไปเพราะแค่อยากได้รสชาติ แต่ไม่ได้หิวแบบจริงๆจังๆ แทบไม่นอน นอนน้อยลง นอนไม่หลับไม่ขยับไปไหน แทบไม่ทำอะไร นั่งอืดๆอยู่กับอดีตในหัว แล้วผมก็เริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้ ปกติไม่ได้โมโหกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่เดี๋ยวนี้ก็เริ่มโมโหบ่อยขึ้นมาก ผมเลยคิดว่าผมเริ่มมีปัญหากับตัวเองแล้ว เดี๋ยวคนอื่นเขาจะมานั่งเสียใจเพราะผม ผมก็เลยคิดว่าผมคงจะจิตตก แล้วพวกคุณที่อ่านอยู่นี้ในช่วงจิตตกพวกคุณทำอย่างไรให้ผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปได้