ตามหัวข้อเกริ่นก่อนตัวผมตั้งแต่เกิดจนอายุ 30 ปี ไม่เคยเป็นโรคนี้มาก่อนเลย
และผมมารู้ตัวอีกครั้งว่าผมเป็นโรคนี้ตอนอายุ 35 ปี ถามว่าทำไมเพิ่งมาเป็นเอาตอนนี้
ก็ต้องเกริ่นก่อนว่าหลังจากเรียนจบ ป.ตรี ทำงานอยู่ กทม ตั้งแต่อายุ 24 - 30 ปี แล้วกลับบ้านเกิด
ช่วงเวลาที่ผมอยู่กทม 1 ปีก่อนที่ผมจะลาออกจากงานผมทำงานหนักมากจนสุขภาพย่ำแย่
อาการทุกๆ อย่างของร่างกายแสดงออกมาหมดเลย สมองเบลอ  ปวดหลัง  การขับถ่ายไม่ดี  ตาพล่าเป็นบางครั้ง ฯลฯ
ผมรู้ตัวแล้วว่าถ้าผมยังทำงานต่อไป ร่างกายผมต้องแย่มากกว่านี้แน่เลยตัดสินใจแล้วว่าผมจะลาออกจากงาน
จนผมได้ลาออกจากงานกลับมาอยู่บ้าน
ผมไม่ต้องตื่นเช้า ทำงานหนักอีกต่อไปแล้ว รู้สึกได้ถึงความสบาย
แล้วก็รู้สึกว่าตัวผมจะไม่กลับไปทำงาน กทม อีกแล้ว
เพราะ ไม่อยากลำบากที่ต้องทำงานเป็นลูกจ้างให้คนอื่นอีกต่อไป
ซึ่งจุดนี้แหละครับ ผมเดาว่าน่าจะเป็นสาเหตุของโรควิตกกังวลของผม
.
มันส่งผลกระทบในการดำเนินชีวิตของผมตรงที่ว่า เมื่อไหร่ผมรักใครและจะเริ่มคบใครจริงๆ จังๆ
สมองผมมันจะทำงานทันทีว่าต่อไปนี้จะต้องออกไปจากบ้านดูแลคนรัก จะนอนตื่นสาย
จะทำอะไรอย่างที่ตัวเองต้องการเหมือนอยู่ที่บ้านไม่ได้แล้ว
คือรู้สึกว่า ถ้ามีความรัก
ผู้หญิงคนนี้มันคือภาระ ที่ฉันต้องกลับไปลำบาก ต้องเหนื่อย
ทำให้อาการสารพัดโรคที่เคยเป็นสมัยทำงานอยู่ กทม กลับมาอีกครั้ง
ผมไม่ได้อยากจะเป็นคนแบบนี้ แต่อยู่ๆ มันแว้บเข้ามาในสมองเอง
ผมเคยลองไปพบจิตแพทย์ด้วยอะไรไม่รู้แหละ นั่งคุยกับจิตแพทย์แล้ว เค้าบอกว่า ผมเป็นโรควิตกกังวล
ให้ทำใจให้สบาย และพยายามปรับ Mindset
แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงคือ รู้แน่ๆ ว่าไอ้การคิดลบกับความรักทุกอย่าง มันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ
แต่มันมาของมันเอง ผมอยากหยุดแต่หยุดไม่ได้ ความคิดที่ว่า ผู้หญิงที่ผมรักนั้นมันคือ ภาระ
ถ้าถีบออกไปจากชีวิตผมก็จะใช้ชีวิตได้ปกติ อาการปวดหัวไม่มี
อาการหนักอกหนักใจเหมือนตกเหวก็จะหายไป
ถ้าช่วงไหนเป็นหนักมากสุดๆ คือ จะนอนไม่หลับ หัวใจสั่นหนักมาก เครียดจนทำอะไรไม่ได้เลย
ผมอยากจะหายจากอาการบ้าๆ บอๆ นี้ ซึ่งตัวผมเองไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไง ครับ
.
เลยอยากปรึกษาคนที่มีประสบการณ์เรื่องโรคทางจิตเวช
ไอ้อาการของผมนี้มันสามารถหายขาดได้หรือไม่