ประสบการณ์ตายแล้วฟื้น อานิสงส์จากการบวช ให้พ่อแม่เกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์จริงหรือ??
ประสบการณ์ของแม่แอดมินเอง
เมื่อปี 52 แม่ผมป่วยหนักเข้า icu เกือบทั้งปี ครั้งหนึ่งเข้า icu 7 วัน เห็นยมบาล 3 ตน นุ่งจงกระเบนสีขาว ชวนไปเที่ยว (ปกติแม่ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้) แม่บอกไปไม่ไหวขอโอกาสอีกวันให้ลูกมาหาก่อน เขาบอกว่ามาแล้วยังไงก็ต้องไปเอาฆ้อนทุบหัว วิญญานแม่หลุดจากร่าง เห็นร่างตนเองนอนในห้อง icu แล้วเค้าหิ้วปีกพาเดินออกไปเป็นป่า เดินไปเรื่อยๆ เป็นทางลูกรังสีแดง ฝุ่นฟุ้งกระจาย เห็นคนผอมโซ แก้ผ้ายืนเข้าแถวเต็มไปหมด ระหว่างทางมีเพิงขายอาหารข้างทางอยู่ 5-6 ร้าน
ยมบาล ถามว่า : หิวไหม หิวก็ไปซื้อสิ
แม่ : ซื้อไดไง ไม่มีเงินติดตัวมาสักบาท (สมัยก่อนแม่ไม่เชื่อเรื่องบุญกรรม จึงไม่ค่อยทำบุญ)
หลังจากนั้น ยมบาลพาแม่ไปต่อเจอฝูงคน ฝูงใหญ่ยืนรออนู่หน้ากำแพงสูงใหญ่ กำลังรอคิวเพื่อเข้าไปพิพากษา มองไปเห็นกระทะใหญ่ๆ 3 ใบร้อนระอุ มีสัตว์นรกจำนวนมากถูกต้มทุรนทุราย ระหว่างรอ ได้ไปเจอเพื่อนสนิทที่ตายไปเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
แม่ถามว่า : ตายไป 30 ปีที่แล้ว ยังไม่ไปเกิดอีก?
เพื่อมแม่ : เค้าให้ยืนรอยังไม่ถึงเวลา (เวลาในโลกวิญญาณกับโลกมนุษย์ไม่เท่ากัน)
ยมบาลชี้ไปข้างบน เห็นสถานที่สวยงดงาม สว่างไสวมีกระได 7 ชั้น ยมบาลบอกว่าที่นั่นสวรรค์ แล้วบอกให้นั่งรอที่นี่นะ แม่นั่งรอที่กระไดชั้นหนึ่งอยู่นาน เห็นชายร่างใหญ่ถือสามง่ามเดินผ่านไปผ่านมา แต่แม่ไม่รู้สึกกลัวอะไร แม่คิดในใจสงสัยต้องไปแล้วอายุ 50 ตัองตายแล้ว ทำไมยมบาลไม่เรียกตัวไปสักที สักพักเห็นฤาษี เดินเข้ามา (องค์เดียวกับฤาษีที่พาผมส่งให้แม่ตอนเกิด) ฤาษีถามว่า มาทำอะไรที่นี่
แม่ตอบ : ไม่รู้เค้าพามาเที่ยว
ฤาษี : ที่นี่ไม่ใช่ที่เที่ยว เอ้าให้โอกาสอีกครั้ง แล้วเอามือตบหลังแม่
แม่พุ่งกลับมาที่บ้านเกิด จังหวัดลำปาง เห็นสถานที่ต่างๆเหมือนจริงมาก แต่เต็มไปด้วยคนตายแล้ว บางคนตายไปหลายสิบปีแล้วยังอาศัยอยู่ที่เดิม อยู่กันเป็นหมู่บ้าน มีซุ้มขายของขายอาหาร เหมือนชาวบ้านทั่วไปแต่ทุกคนเสียชีวิตนานแล้ว ไม่ได้น่ากลัวอะไร แม่เดินไปถาม เค้าตอบว่า ยังไม่ถึงเวลายมบาลตัดสินให้อยู่ที่เดิมไปก่อน หลังจากนั้นยมบาลก็พาแม่มาโยนเข้าร่างที่ห้อง icu
หมอบอกกับผมและญาติๆว่าให้ทำใจแม่ไม่รอดแน่นอน ให้จองวัดได้เลยเมื่อต้นปี 53 ผมจึงตัดสินใจลาออกจากงานวิศวกรเครื่องบิน ที่สนามบินดอนเมือง มาบวชให้แม่ บวชกับพระอาจารย์โสภา สมโน วัดแสงธรรมวังเขาเขียว เป็นวัดป่ากรรมฐานที่เคร่งครัด เป็นเวลา 3 เดือน ตั้งใจเดินจงกรม-นั่งสมาธิทุกวัน วันละ 8-12 ชม. จนจิตรวมเป็นสมาธิง่ายมาก ช่วงเดือนที่ 3 นั่งสมาธิภาวนา พุทโธ ไม่ถึง 5 นาที จิตก็รวมแล้วแล้วแผ่เมตตาให้แม่แม่นิมิตเห็นเหมือนแสงสว่างสีขาว แผ่กว้างออกไปเหมือนไฟลามทุ่งแล้วแม่ก็หายเป็นปกติ
เมื่อแม่มีโอกาสกลับมาลำปาง เล่าให้ญาติๆฟังถึงวิญญาณที่เห็น เขาทั้งหลายล้วนตกใจเพราะรู้สึกว่าญาติที่ตายไปยังอยู่กับเขาไม่ได้ไปไหน
ประสบการณ์ตายแล้วฟื้น อานิสงส์จากการบวช ให้พ่อแม่
ประสบการณ์ของแม่แอดมินเอง
เมื่อปี 52 แม่ผมป่วยหนักเข้า icu เกือบทั้งปี ครั้งหนึ่งเข้า icu 7 วัน เห็นยมบาล 3 ตน นุ่งจงกระเบนสีขาว ชวนไปเที่ยว (ปกติแม่ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้) แม่บอกไปไม่ไหวขอโอกาสอีกวันให้ลูกมาหาก่อน เขาบอกว่ามาแล้วยังไงก็ต้องไปเอาฆ้อนทุบหัว วิญญานแม่หลุดจากร่าง เห็นร่างตนเองนอนในห้อง icu แล้วเค้าหิ้วปีกพาเดินออกไปเป็นป่า เดินไปเรื่อยๆ เป็นทางลูกรังสีแดง ฝุ่นฟุ้งกระจาย เห็นคนผอมโซ แก้ผ้ายืนเข้าแถวเต็มไปหมด ระหว่างทางมีเพิงขายอาหารข้างทางอยู่ 5-6 ร้าน
ยมบาล ถามว่า : หิวไหม หิวก็ไปซื้อสิ
แม่ : ซื้อไดไง ไม่มีเงินติดตัวมาสักบาท (สมัยก่อนแม่ไม่เชื่อเรื่องบุญกรรม จึงไม่ค่อยทำบุญ)
หลังจากนั้น ยมบาลพาแม่ไปต่อเจอฝูงคน ฝูงใหญ่ยืนรออนู่หน้ากำแพงสูงใหญ่ กำลังรอคิวเพื่อเข้าไปพิพากษา มองไปเห็นกระทะใหญ่ๆ 3 ใบร้อนระอุ มีสัตว์นรกจำนวนมากถูกต้มทุรนทุราย ระหว่างรอ ได้ไปเจอเพื่อนสนิทที่ตายไปเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
แม่ถามว่า : ตายไป 30 ปีที่แล้ว ยังไม่ไปเกิดอีก?
เพื่อมแม่ : เค้าให้ยืนรอยังไม่ถึงเวลา (เวลาในโลกวิญญาณกับโลกมนุษย์ไม่เท่ากัน)
ยมบาลชี้ไปข้างบน เห็นสถานที่สวยงดงาม สว่างไสวมีกระได 7 ชั้น ยมบาลบอกว่าที่นั่นสวรรค์ แล้วบอกให้นั่งรอที่นี่นะ แม่นั่งรอที่กระไดชั้นหนึ่งอยู่นาน เห็นชายร่างใหญ่ถือสามง่ามเดินผ่านไปผ่านมา แต่แม่ไม่รู้สึกกลัวอะไร แม่คิดในใจสงสัยต้องไปแล้วอายุ 50 ตัองตายแล้ว ทำไมยมบาลไม่เรียกตัวไปสักที สักพักเห็นฤาษี เดินเข้ามา (องค์เดียวกับฤาษีที่พาผมส่งให้แม่ตอนเกิด) ฤาษีถามว่า มาทำอะไรที่นี่
แม่ตอบ : ไม่รู้เค้าพามาเที่ยว
ฤาษี : ที่นี่ไม่ใช่ที่เที่ยว เอ้าให้โอกาสอีกครั้ง แล้วเอามือตบหลังแม่
แม่พุ่งกลับมาที่บ้านเกิด จังหวัดลำปาง เห็นสถานที่ต่างๆเหมือนจริงมาก แต่เต็มไปด้วยคนตายแล้ว บางคนตายไปหลายสิบปีแล้วยังอาศัยอยู่ที่เดิม อยู่กันเป็นหมู่บ้าน มีซุ้มขายของขายอาหาร เหมือนชาวบ้านทั่วไปแต่ทุกคนเสียชีวิตนานแล้ว ไม่ได้น่ากลัวอะไร แม่เดินไปถาม เค้าตอบว่า ยังไม่ถึงเวลายมบาลตัดสินให้อยู่ที่เดิมไปก่อน หลังจากนั้นยมบาลก็พาแม่มาโยนเข้าร่างที่ห้อง icu
หมอบอกกับผมและญาติๆว่าให้ทำใจแม่ไม่รอดแน่นอน ให้จองวัดได้เลยเมื่อต้นปี 53 ผมจึงตัดสินใจลาออกจากงานวิศวกรเครื่องบิน ที่สนามบินดอนเมือง มาบวชให้แม่ บวชกับพระอาจารย์โสภา สมโน วัดแสงธรรมวังเขาเขียว เป็นวัดป่ากรรมฐานที่เคร่งครัด เป็นเวลา 3 เดือน ตั้งใจเดินจงกรม-นั่งสมาธิทุกวัน วันละ 8-12 ชม. จนจิตรวมเป็นสมาธิง่ายมาก ช่วงเดือนที่ 3 นั่งสมาธิภาวนา พุทโธ ไม่ถึง 5 นาที จิตก็รวมแล้วแล้วแผ่เมตตาให้แม่แม่นิมิตเห็นเหมือนแสงสว่างสีขาว แผ่กว้างออกไปเหมือนไฟลามทุ่งแล้วแม่ก็หายเป็นปกติ
เมื่อแม่มีโอกาสกลับมาลำปาง เล่าให้ญาติๆฟังถึงวิญญาณที่เห็น เขาทั้งหลายล้วนตกใจเพราะรู้สึกว่าญาติที่ตายไปยังอยู่กับเขาไม่ได้ไปไหน