สวัสดีครับ ผมขอเล่าเรื่องชีวิตของผมให้เพื่อนๆพี่ๆฟังหน่อยนะครับ(ขอพื้นที่ระบาย)
เรื่องมันเป็นตั้งแต่ตอนเด็กๆจนตอนนี้อายุ25ปี ผมโตมากับครอบครัวที่พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก กลายเป็นคนที่มี2ครอบครัว ผมอาศัยอยู่กับฝั่งแม่และมาเช่าห้องยุในเมือง(บ้านพ่อกับแม่ยุแถบชนบท) เริ่มจากฝั่งพ่อก่อน ผมกับพ่อไม่ได้ติดต่อกันมาประมาน1ปีกว่าๆ ล่าสุดที่คุยโทรศัพท์กัน เค้าโทรมาชวนทะเลาะเรื่องเก่าๆเดิมๆ อีกอย่างคือเค้าไปมีครอบครัวใหม่มีลูกกับแฟนคนใหม่ เวลาที่เค้าโทรมาจะชวนทะเลาะ สาปแช่งสารพัดเป็นเพราะเค้าเมา ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้เค้าเลย ผมเลยตัดสินใจบล็อคการติดต่อทุกช่องทาง กลายเป็นว่าไม่ได้รู้ข่าวมาประมานปีกว่าได้แล้วครับ เคลียร์ฝั่งพ่อนะครับมาฝั่งแม่ต่อ ตอนนี้ผมอาศัยอยู่กับแม่ ซึ่งที่บ้านที่อยู่ปัจจุบันอยู่ในแถบชนบท มีผม แม่ ยาย ทวด แล้วก็เด็กๆซึ่งเป็นลูกคนใหม่ของแม่กับพ่อเลี้ยง(ตอนนี้แม่กับพ่อเลี้ยงเค้าได้เลิกกันไปนานแล้ว) บ้านที่อยู่ปัจจุบันนี้ก็กำลังจะโดนธนาคารยึด ซึ่งคนที่เอาโฉนดไปไว้กับธนาคารก็คือน้องสาวของแม่ซึ่งเป็นลูกของยายอีกคน ส่งผลกระทบทำให้ในเวลาไม่ช้าพวกเราจะไม่มีที่อยู่กัน(เพิ่งเข้าใจคำว่าไม่มีบ้านให้กลับก็วันนี้แระ) ผมเป็นเด็กวัยรุ่นคนนึงที่สู้ด้วยตัวเองโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ฝั่งไหนเลย ขนาดผมอยู่แบบไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครแอบไปอยู่ที่บ้านเช่าในเมืองแล้วก็กลับบ้านตอนค่ำเพื่อจะนอนอย่างเดียวแล้วตื่นเช้าไปทำงาน วนอยู่แบบนี้มานานแล้ว อีกอย่างที่ยังไม่ได้พูดก็คือแม่ผมตอนนี้เค้าติดยาเสพติดขั้นหนักเลยเป็นเหตุผลที่ผมไม่เคยไปยุ่งกับแม่เลย อีกอย่างยายผมป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ สรุปก็คือฝั่งพ่อมีครอบครัวใหม่ ฝั่งแม่ติดยาเสพติด เลยอยากจะถามเพื่อนๆพี่ๆทุกคน มีวิธีกำจัดความรู้สึกไหมครับ บางวันก็เศร้า บางวันก็ร่าเริง ความรู้สึกแบบนี้มาแล้วมันแก้ยาก ควบคุมไม่ได้คิดจะมาก็มา แต่ผมโคตรโชคดีอย่างนึงคือมีแฟนซึ่งรู้เรื่องราวปันหาทุกอย่างที่ผมเผชิญแล้วไม่ทิ้งผมไปไหนแต่ผมคงบอกแฟนทุกเรื่องไม่ได้เพราะเค้าคงรับความรู้สคกนี้ไม่ไหมจริงๆ นั้นแระครับกระทู้นี้สร้างมาเพื่อขอพื้นที่ระบายและขอวิธีจัดการความรู้สึกแย่ๆหน่อยครับ ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจบนะครับ🙏🙏🙏
ขอวิธีปล่อยวางหน่อยครับ
เรื่องมันเป็นตั้งแต่ตอนเด็กๆจนตอนนี้อายุ25ปี ผมโตมากับครอบครัวที่พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก กลายเป็นคนที่มี2ครอบครัว ผมอาศัยอยู่กับฝั่งแม่และมาเช่าห้องยุในเมือง(บ้านพ่อกับแม่ยุแถบชนบท) เริ่มจากฝั่งพ่อก่อน ผมกับพ่อไม่ได้ติดต่อกันมาประมาน1ปีกว่าๆ ล่าสุดที่คุยโทรศัพท์กัน เค้าโทรมาชวนทะเลาะเรื่องเก่าๆเดิมๆ อีกอย่างคือเค้าไปมีครอบครัวใหม่มีลูกกับแฟนคนใหม่ เวลาที่เค้าโทรมาจะชวนทะเลาะ สาปแช่งสารพัดเป็นเพราะเค้าเมา ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้เค้าเลย ผมเลยตัดสินใจบล็อคการติดต่อทุกช่องทาง กลายเป็นว่าไม่ได้รู้ข่าวมาประมานปีกว่าได้แล้วครับ เคลียร์ฝั่งพ่อนะครับมาฝั่งแม่ต่อ ตอนนี้ผมอาศัยอยู่กับแม่ ซึ่งที่บ้านที่อยู่ปัจจุบันอยู่ในแถบชนบท มีผม แม่ ยาย ทวด แล้วก็เด็กๆซึ่งเป็นลูกคนใหม่ของแม่กับพ่อเลี้ยง(ตอนนี้แม่กับพ่อเลี้ยงเค้าได้เลิกกันไปนานแล้ว) บ้านที่อยู่ปัจจุบันนี้ก็กำลังจะโดนธนาคารยึด ซึ่งคนที่เอาโฉนดไปไว้กับธนาคารก็คือน้องสาวของแม่ซึ่งเป็นลูกของยายอีกคน ส่งผลกระทบทำให้ในเวลาไม่ช้าพวกเราจะไม่มีที่อยู่กัน(เพิ่งเข้าใจคำว่าไม่มีบ้านให้กลับก็วันนี้แระ) ผมเป็นเด็กวัยรุ่นคนนึงที่สู้ด้วยตัวเองโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ฝั่งไหนเลย ขนาดผมอยู่แบบไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครแอบไปอยู่ที่บ้านเช่าในเมืองแล้วก็กลับบ้านตอนค่ำเพื่อจะนอนอย่างเดียวแล้วตื่นเช้าไปทำงาน วนอยู่แบบนี้มานานแล้ว อีกอย่างที่ยังไม่ได้พูดก็คือแม่ผมตอนนี้เค้าติดยาเสพติดขั้นหนักเลยเป็นเหตุผลที่ผมไม่เคยไปยุ่งกับแม่เลย อีกอย่างยายผมป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ สรุปก็คือฝั่งพ่อมีครอบครัวใหม่ ฝั่งแม่ติดยาเสพติด เลยอยากจะถามเพื่อนๆพี่ๆทุกคน มีวิธีกำจัดความรู้สึกไหมครับ บางวันก็เศร้า บางวันก็ร่าเริง ความรู้สึกแบบนี้มาแล้วมันแก้ยาก ควบคุมไม่ได้คิดจะมาก็มา แต่ผมโคตรโชคดีอย่างนึงคือมีแฟนซึ่งรู้เรื่องราวปันหาทุกอย่างที่ผมเผชิญแล้วไม่ทิ้งผมไปไหนแต่ผมคงบอกแฟนทุกเรื่องไม่ได้เพราะเค้าคงรับความรู้สคกนี้ไม่ไหมจริงๆ นั้นแระครับกระทู้นี้สร้างมาเพื่อขอพื้นที่ระบายและขอวิธีจัดการความรู้สึกแย่ๆหน่อยครับ ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจบนะครับ🙏🙏🙏