กระทู้นี้ออกไปทางแนวระบายค่ะ คือ พ่อของเราเสพยาเสพติดและชอบทำตัวแย่ๆใส่เรากับแม่ ซึ่งตั้งแต่จำความได้เราก็เห็นพ่อทำตัวแย่ๆใส่แม่มาโดยตลอด ทั้งนอกใจ โกหก ขโมยเงินรวมของบ้านไปเสพยาตั้งแต่เราจำความได้ เราไม่มีความผูกพันกับเขาเลย และที่สำคัญคือเราพยายามที่จะใจเย็น พยายามช่วยเลิกเสพยา แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ พาไปบำบัดก็หนีออกมา ในช่วงนี้บ่อยหน่อย คือแกโดนจับข้อหาครอบครองยาเสพติดเมื่อช่วงปลายปีที่แล้ว แกขู่เรากับแม่ว่าถ้าไม่ประกันตัวออกมาแกจะเผาบ้านทิ้งให้หมด รวมถึงจะขายทุกอย่างที่สร้างมาด้วยกัน แม่เราเลยจำยอมที่จะประกันตัวออกมาในเงิน10,000บาทค่ะ และก็เสียค่าปรับสุทธิประมาณ20,000บาทได้ ซึ่งเงินทั้งหมดคือเงินที่ยืมมาจากญาติและคนรอบข้าง มันเท่ากับว่าในเดือนนั้นพวกเราจะไม่มีเงินเก็บไว้ใช้จ่ายเลยสักบาท และบ้านของเรามีอาชีพกรีดยางค่ะ การจะได้เงินมานั้นมันค่อนข้างที่จะลำบากแบบมากๆ และพอแกออกมาแล้ว แน่นอนว่าทางศาลก็จะให้ไปทำจิตอาสา ไปบำบัดตามลำดับ ซึ่งปัญหาคือ แกไม่ยอมไปค่ะ ลูกเมียต่างก็พยายามโน้มน้าวแล้ว แต่แกบอกว่าแกสามารถออกเองได้ สุดท้ายก็กลับไปติดยาเหมือนเดิมค่ะ โยนภาระทุกอย่างมาฝั่งเรากับแม่ทั้งหมด เงินของแกที่กรีดยางได้คือแกจะไม่ให้จับไม่ให้เห็นด้วยเลย หากไม่ทวงค่าจ่ายหนี้สินงวดรถคือแกจะไม่ให้สักบาท(แต่จะกลับมาขอเงินแม่กับเรา และชอบอ้างว่า“เงินที่ให้ไปหมดแล้วหรอ” ทั้งที่เงินที่แกให้นั้นน้อยมากหากเทียบกับที่แกหามาได้ อย่างเช่นแกหาได้หนึ่งหมื่น แกจะให้เรากับแม่แค่พันเดียวแบบนี้อ่ะค่ะ ส่วนเงินที่เหลือก็เอาไปเสพยาจนหมด) แล้วเวลาแกมีเงินเยอะๆ แกจะไม่เหลียวแลเรากับแม่เลยค่ะ ทั้งความเป็นอยู่ ไม่สนใจเลยว่าเรากับแม่จะลำบากไหม แกสนใจแค่ว่าแกจะมีเงินเสพยาไหม และเวลาเงินหมดแล้วแกก็จะกลับมาขออยู่ด้วย ขอเงินซื้อนู่นนี่ สมมุติว่ารถพัง แกก็จะขอเงินซ่อมรถ ทั้งที่เรากับแม่นั้นแทบจะไม่มีเงินเหลือแล้ว และแกก็จะใช้คำพูดว่า “ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ทำไปเพื้อใครถ้าไม่ใช่ครอบครัว เงินแค่นี้ให้ไม่ได้หรอ” จนสุดท้ายเรากับแม่ก็ต้องให้ไปค่ะ ถ้าไม่ให้ก็จะใช้อารมณ์ ประชดใส่ ทำลายข้าวของบ้าง เบิ้นรถใส่บ้าง และที่แย่ที่สุดคือตะโกนโหวกเหวกโวยวายพอไม่ได้เงินค่ะ ซึ่งพอจะไปซ่อมรถให้ ก็จะไม่พอใจ คือจะเอาเงินเท่านั้น ซึ่งเราก็รู้ทันทีเลยค่ะว่าเอาเงินไปทำอะไรมา ซึ่งในช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมานี้ แกก็ขับรถกระบะที่แม่เราใช้เงินน้ำพักน้ำแรงของตัวท่านเองดาวน์และผ่อนจนหมดงวดเพื่อใช้ไปทำธุระและใช้เวลาไม่สบายจะได้ไม่ต้องจ้างเหมาคนอื่น และแกก็ทำรถพังกลับมา คืนนั้นเรากับแม่แทบจะไม่ได้หลับไม่ได้นอนเนื่องจากต้องไปช่วยเอารถขึ้น แกไม่แก้ปัญหาอะไรเลย ไม่ช่วยทำอะไร แค่ไปนั่งมองดูและพูดตัดกำลังใจทั้งเรา แม่ และคนที่มาช่วยเอารถขึ้นค่ะ แกพูดราวกับว่ารู้ทุกอย่าง มันต้องเอาขึ้นแบบนั้นแบบนี้ ต้องทำแบบนี้รถถึงจะเอาขึ้นได้ ทั้งที่พวกเขาทุกคนก็ช่วยเต็มที่ให้รถไม่พังมาก ซึ่งพอช่วยแล้ว แกก็ไม่ทำอะไรเลยค่ะ นอกจากปากดีด่าคนที่มาช่วย ไม่รู้เพราะเมาหรืออย่างไร แต่ใดๆคือ.. เรารู้สึกว่าการที่เขาใช้อารมณ์ตัดสินคนอื่น พูดราวกับว่าเรากับแม่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้งที่คืนนั้นเรากับแม่ช่วยวิ่งหารถเครนยกรถให้ หาคนมาช่วย แต่แกกลับบอกว่าพอแกพลาดเรากับแม่กลับไม่เห็นค่า เห็นค่าแค่ตอนแกมีเงิน

และเรารู้สึกว่าการกระทำของเขามันทำให้เรามีปมระยะยาวค่ะ เราไม่สามารถวางใจใครได้เต็มร้อยเพราะเรากลัวว่าจะเจอคนแบบพ่อเรา และเป็นปัญหาในการเข้าสังคมค่ะ เพราะคำว่า“พ่อขี้ยา” คนส่วนมากเลยคิดว่าเราเป็นตัวปัญหาหรือเปล่า และส่วนมากก็ไม่อยากยุ่งเนื่องจากพ่อของเราชอบด่ากราดคนอื่นด้วยพอไม่พอใจหรือดีดยาบ้า เราอยากรู้ว่าการที่เราไม่โอเคกับเขา เราเกลียดที่เขาชอบทำให้แม่เราร้องไห้ เราต้องเป็นลูกทรพีเลยหรอคะ ทั้งที่เขาไม่เคยสร้างประโยชน์อะไรให้เราเลย มีดีก็แค่ทำให้เราเกิดมาแค่นั้น แต่พอทำให้เราเกิดมาได้แต่ไม่เคยดูแล เราผิดมากเลยหรอคะที่ไม่อยากมีพ่อแบบนี้