อาจจะตกใจตอนเห็นหัวข้อกระทู้ อย่าเพิ่งงง
เดี๋ยวเราเล่าให้ฟัง
     คือเราเป็นคนนึงที่ทำได้ทุกอย่าง อย่างละนิดละหน่อยมานานมากแล้วก้คือมนุดเป็ดนั่นแหละ
ความฝันเราไม่มีแบบแน่ชัดเลย เดี๋ยวก็อยากเป็นนั่นเดี๋ยวก็อยากเป็นนี่ ตอนมอต้นเราก็เรียนหลักสูตรแกนกลางมาปกติ พอจบมต้นเราตัดสินใจเรียนสายอาชีพ เรียนกราฟฟิกนะ
ที่เลือกเรียนสายนี้เพราะคิดว่าเห็นแก่สบายจริงๆแหละ การที่ได้นั่งหน้าคอม ออกแบบ วาดรูป นั่นนี่
แต่พอเรียนจริงๆแล้ว ได้นั่งหน้าคอมสมใจก็โอเคดี
     พอขึ้นปี2เราปรึกษาพ่อเรื่องเรียนต่อมหาลัย เราอยากเข้ามช.มาก พ่อเราสนับสนุนเต็มที่(คณะที่เราเล็งไว้คือสถาปัตนะแต่เผื่อที่อื่นไว้อยู่) เราเริ่มมีไฟมาตั้งแต่ตอนนั้นเลย แต่พอหาข้อมูลมาแล้ว มหาลัยหลายที่รับแต่หลักสูตรแกนกลาง(มอปลาย) ซึ่งเราก็เข้าใจแหละ เพราะเราเรียนไม่เหมือนเค้าเนาะ แต่รอบ1เค้ารับนะ เราพยายามทำผลงานใส่ในแฟ้ม แต่ทำได้เรื่อยๆ ก็พักเถอะ… ฝีมือเราไม่ได้ดีขึ้น
เลย อาจจะเพราะเราทำแต่ในคอมรึป่าวไม่ค่แยลองมืออย่างอื่นเลย เลยตัดสินใจไปต่อรอบสามเลยค่ะ!!
     เราทิ้งช่วงนั้นมานานมากจนขึ้นปี3(ปัจจุบัน) เราตัดสินใจหาที่เรียนพิเศษจริงๆจังๆสะที ถึงในใจคิดว่า  จะคิดว่าเราจะเอาเนื้อหา3ปีมาใส่ปีเดียวได้หรอวะ?? ก็ลองดู
     ก่อนเรียนพิเศษเราซื้อหนังสือมาอ่านเอง ก็เข้าใจดี พอเรียนพิเศษปุ้บ!!! นั่นแหละ สมองฉันเหลวแหลก ข้อมูลอะไรต่างๆนาๆมันเต็มไปหมด แล้วคอร์สที่เราเริ่มเรียนมันตรงกับที่เราฝึกงาน ฝึกงาน8:00-17:00 เรียนพิเศษ17:00-19:00 เราเรียนพิเศษอัดเต็มมา1ปี จนถึงปัจจุบัน ปิดคอร์สไปแล้ว
     เรามารู้ตัวว่าสิ่งที่เราเรียนพิเศษมามันไม่เข้าสมองเลย ก็คือตอนสอบแต่ละวิชา คือสายอาชีพมะนจะมีเรียนสามัญด้วยนะ ของเรามีอิ้ง กับวิท ซึ่งเราสอบอิ้งมาแล้วคะแนนเรามันน้อยมาก จนเพื่อนทักว่า “เรียนพิเศษมาจริงปะเนี่ย” ผมกลับบ้านไปนึกเลยครับทุกคน เรียนพิเศษมาทั้งหมดไม่เข้าสมองเลยจริงๆด้วย *ปล.ครูเค้าสอนดีเลยนะแต่เรารับข้อมูลไม่ไหวแล้ว มันเลยหยุดตั้งแต่ตอนนั้น
     เลยกลับไปปรึกษาพ่อแม่ ว่า“อยากพักก่อนปีหนึ่ง ปีหน้าค่อยเรียนได้ไหม”และคำตอบก็คือออ ไม่โอเคนั่นแหละ แต่เคเาบอกถ้าไม่โอจริงๆ ต้องหาไรทำจริงๆนะ อย่าปล่อย1ปีเสียเปล่า
     จนถึงตอนนี้อีกประมาณ10วันจะสอบ a-level เราตัดสินใจหยิบหนังสือที่เคยอ่าน มาอ่านอีกครั้ง อ่านทุกวัน เราแบล้งมากที่เคยอ่านมา เราพยายามรื้อฟื้นเท่าไหร่ก็ไม่ได้ เหมือนร่างกายต้องการจะพักตลอดเวลา พักที่ว่าก็คือนอน กิน เล่นมือถือ หรือทำอย่างอื่น เช่นไปเที่ยวหรือวาดรูป ทำทุกอย่างให้มันไม่นึกถึงเรื่องสอบ
     พอมาถึงวันนี้ เราก็อ่านหนังสือเหมือนที่ผ่านมา อ่านที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ เราเปิดไปหน้าข้อสแบจำลองที่เคยทำไว้คือตอนนั้นเราทำได้ทุกข้อ หันมาดูตัวเองตอนนี้คือไม่อะไรแล้วอะ กดดันตัวเองมาก
พอนึกถึงวันสอบเราก็ปล่อยโฮเลย🥲
     คือไม่รู้อันนี้ต้องบอกมั้ย เรารู้สึกว่าความคิดเราความจำการทำงานของสมองเรามันดาวน์ตั้งแต่ มอสาม เรารับรู้ทุกอย่างได้ช้ากว่าปกติ ขี้ลืมมากลืมว่ากินข้าวเย็นไปรึยังแต่กินยาหลังอาการไปแล้วอะแล้วเพิ่งนึกได้ และติดมือถือ ไม่ได้ติดขนาดไปทุกที่นะ ติดขนาดที่ถ้ามีกิจกรรมทำ ก็ไม่จับมือถือได้หลายชม.อยู่ ถ้าว่างก้จับ เรารู้สึกว่าความรู้ของเรามันด้อยลงทุกวัน55555 อย่างเช่นภาษาเขียนหรือการหารเลขหรือท่องสูตรคูณ รู้สึกมันนนานขึ้นในการคิดเรื่องแบบนี้
     1***เราเลยอยากรู้ว่าถ้าเราเป็นแบบทุกวันนัอะ
ถ้าgap yearไปจริงๆมันจะมีอะไรดีขึ้นไหม หรือสอบไปก่อน แต่ตอนนี้ไฟอ่านหนังสือเหลือ0แล้วอะ เราเริ่มไม่คาดหวังผลสอบแล้ว
    2***มันเป็นที่ปัญหาสุขภาพจิตด้วยแหละ มีใครเป็นเหมือนเราบ้าง แล้วรักษายังไงดี