เรื่องราวมันเกิดขึ้นในวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ป.ว.ช. เรื่องมันเกิดตั้งแต่เดือนมกรา ตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว

เรื่องมันมีอยู่ว่าเรานั้นได้จัดบูธโปรเจคจบ โดยต้องใช้ผ้าจีบกับผ้าปูโต๊ะตั้งเต็นท์ แต่ดันทำเปื้อนน้ำจิ้ม รัศมีไม่กว้างมาก

ครูเขียนมาในแชทกลุ่มว่าใครทำเปือน ผ่านมาหนึ่งวันแล้วก็ยังไม่มีใครตอบ จนอีกวันก็มีเพื่อนคนนึงตอบกลุ่มหนูทำเปื้อนค่ะ และแล้ว ครูก็ได้ออกจากกลุ่ม

ครูคนนี้เป็นที่ปรึกษา และสอนรายวิชาด้วย  ครูไม่ขึ้นสอนอีกเลยตั้งแต่มกราจนถึงปัจจุบัน ขู่ว่าจะให้  ม.ส.ทุกคน

แต่แล้วก็คิดอยู่แหละว่าเราไปเรียนนะแต่นางไม่มาสอนเองช่วยไม่ได้ เพื่อนคนอื่นก็ยังไม่รู้ว่าได้ไปขอโทษครูไหม แต่เรานั้นได้ไปซื้อขนม เขียนโน้ตน่ารักน่ารักทักแชทไปขอโทษครู อ่านไม่ตอบ เจอเมิน ไหว้ไม่รับ จนมาถึงสอบปลายภาค 

(ที่จริงเราได้หารือกันว่าจะไปขอผ้ามาซักให้ครูจะได้หายงอนซักที)

จนสอบปลายภาคครูได้ยื่นกระดาษ หนึ่งแผ่น ที่มีเนื้อหาความรับผิดชอบสองหน้า แล้วบอกให้ไปเขียน 100 จบ 

ฉันร้องโอ้โหเลย เขียนใส่สมุด5หน้า ได้หนึ่งจบ และฉันต้องเขียนทั้งหมด 500 หน้า มีเวลาไม่นับวันนี้ เหลือ7วัน

วันละ 10 จบฉันก็ยังไม่ไหว แล้วนี่เหลือ7วัน

ครูแบบนี้นี่ทุกคนคิดว่าทำเกินไปรึป่าว หรือเป็นเพราะพวกเราเองที่ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่รีบง้อ ที่ง้อไม่ได้เพราะหลบหน้า

ไม่ขึ้นสอน เมิน ขนาดถ่ายรูปจบยังแลเลย

เครียดจนหนูต้องออกงานพาร์ทไทม์เพื่อที่จะมาคัด เนื้อความรับผิดชอบ

และตอนนี้ก็คือไม่มีเงิน แต่มีงาน

ไปละเขียนจนมือหงิกเพิ่งจะได้4จบ