เราเปิดร้านขายผักสดในตลาด มีลูกจ้าง 1 คนเป็นแรงงานด่างด้าว
ตัวลูกจ้างมี สามี มีน้อง มีพี่เขย มีเมียพี่เขย มีเพื่อน ที่เป็นคนบ้านเดียวกัน รับจ้างขายของอยู่ตามร้านต่างๆ (ไม่ใช่ร้านผัก)
ค่าแรงที่ได้ จ-ศวันละ 500 ส-อ 600 กินข้าว น้ำ เอาตังที่ร้าน
ประเด็นที่มันเกิด คือ ตอนเย็น เค้าทำอาหารกินกันเอง ของสดทุกอย่างคือต้องซื้อหมด ถึงแม้ว่าแฟนเค้าจะขายไก่ก็ไม่สามารถที่จะเอาไปกินฟรีได้
แต่ ผักที่ร้าน ลูกน้องและผองเพื่อน หยิบไปกินแบบฟรีๆ ถ้าเป็นแต่เฉพาะลูกน้องเอาไปกินเองเราโอเคเราไม่ได้ว่าอะไร แต่นี่คือเค้าเอาผักไปทำกินกับคนทั้ง 15 คน กินหมูจุ่ม กินเมี่ยง สาระพัด ผักบางตัว ผัดสลัด ผักออแกนิก ต้นทุนสูง ก้อหยิบไปกิน ทีละเยอะมากๆ(แล้วทุกวันถ้าคิดเงินคือ 200-300 ได้อ่ะ) เราพูด กับเค้าหลายรอบ ผลที่ได้คือ เวลาเพื่อนมาเอาผัก ก้อคิดตัง 5 บาท 10 บาท แต่พอเราไม่อยู่ร้าน ตัวเองก้อหยิบไปเหมือนเดิม เราไม่พอใจ เราหงุดหงิด
แบบนี้เราใจแคปหรือเปล่า
ความคิดเราผิดปกติมั้ย
ตัวลูกจ้างมี สามี มีน้อง มีพี่เขย มีเมียพี่เขย มีเพื่อน ที่เป็นคนบ้านเดียวกัน รับจ้างขายของอยู่ตามร้านต่างๆ (ไม่ใช่ร้านผัก)
ค่าแรงที่ได้ จ-ศวันละ 500 ส-อ 600 กินข้าว น้ำ เอาตังที่ร้าน
ประเด็นที่มันเกิด คือ ตอนเย็น เค้าทำอาหารกินกันเอง ของสดทุกอย่างคือต้องซื้อหมด ถึงแม้ว่าแฟนเค้าจะขายไก่ก็ไม่สามารถที่จะเอาไปกินฟรีได้
แต่ ผักที่ร้าน ลูกน้องและผองเพื่อน หยิบไปกินแบบฟรีๆ ถ้าเป็นแต่เฉพาะลูกน้องเอาไปกินเองเราโอเคเราไม่ได้ว่าอะไร แต่นี่คือเค้าเอาผักไปทำกินกับคนทั้ง 15 คน กินหมูจุ่ม กินเมี่ยง สาระพัด ผักบางตัว ผัดสลัด ผักออแกนิก ต้นทุนสูง ก้อหยิบไปกิน ทีละเยอะมากๆ(แล้วทุกวันถ้าคิดเงินคือ 200-300 ได้อ่ะ) เราพูด กับเค้าหลายรอบ ผลที่ได้คือ เวลาเพื่อนมาเอาผัก ก้อคิดตัง 5 บาท 10 บาท แต่พอเราไม่อยู่ร้าน ตัวเองก้อหยิบไปเหมือนเดิม เราไม่พอใจ เราหงุดหงิด
แบบนี้เราใจแคปหรือเปล่า