สวัสดีครับผมชื่อ เค นะครับ  เพื่อนสนิทชื่อ เอส อายุ 22 เท่ากัน เราสองคนเป็นผู้ชายที่คุยกันมา 5-6 ปี แชทกันทุกวันตั้งแต่สมัยมัธยม (ม.5) ตอนนี้เรากำลังเรียนจบปริญญาตรีแล้ว ย้อนไปเมื่อ ม.5 ผมเป็นคนทักเขาไปเพราะอยากเป็นเพื่อนกับเขา เพราะเขาดูเป็นคนนิ่งๆ ทำให้ผมอยากรู้จักเขามากขึ้น พอ ม.5 เราคุยเรื่องการใช้ชีวิต ประวัติตัวเอง เรื่องครอบครัว เรื่องชีวิตประจำวัน จนกระทั่ง เป็นแชทประจำที่มี Moning จากเอสเริ่มก่อนประมาณว่า ทำไร อาบน้ำก่อน กินข้าวก่อน พูดทุกเรื่อง ชวนคุยทุกเรื่องเหมือนทำความรู้จักกันไปด้วย เวลาจะนอนเขาก็บอก Goodnight ทุกอย่างเขาเป็นคนเริ่มก่อน แล้วเราก็คุยกันจนเป็นกิจวัตรประจำวัน มีการรายงาน ไปทำนี่ก่อน ทำนั่นก่อน ผมเองก็คุยแบบนั้นกับเขา ช่วงมัธยม ผมมีงอน น้อยใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ตอนนั้นยังไม่เข้าใจตัวเองว่ากำลังรู้สึกอะไร เขาก็ง้อผมตลอด เหมือนเขาเป็นคนไม่ชอบทะเลาะ ไม่ชอบมีปัญหา จุดนี้เลยทำให้ผมสำคัญตัวมั้ง
และเรามีเซ็กกันด้วยครับ เขาเหมือนจะไม่ชอบหรือเก่งอะไรเรื่องแบบนี้ แต่ผมไม่คิดอะไรครับ ผมมองข้ามเรื่องนี้ไป
ผมชอบที่เวลาได้อยู่กับเขา ผมสามารถหลับได้เร็วมากเวลาที่ได้นอนข้างๆ เขา ต่างจากเวลาที่นอนคนเดียว เขาก็คือพื้นที่ปลอดภัยสำหรับเรานั่นแหละครับ

***ปัจจุบันกำลังเรียนจบปริญญาตรี เมื่อเดือนก่อนเขาโพสต์เกี่ยวกับเพลงรัก ผมเลยถามเขาว่า "โพสต์ถึงหาใครน้อ แฟนหรอ"
เขาบอกกับผมว่าคุยกับคนนึงอยู่ 2 เดือนแล้ว ตอนนั้นผมกระวนกระวายใจ และคิดไปต่างๆ นาๆ เรื่องอนาคตว่าเราจะไม่มีเขาแล้ว ผมเป็นคนคิดมากครับ คือตอนนั้นเหมือนทุกอย่างมันมองภาพอนาคตไม่ออก เพราะในอนาคตของผมมีเขาอยู่ด้วยและผมไม่คิดมีแฟนเลยตั้งแต่มีเขา เหมือนเขาคือโลกทั้งใบของเราไปแล้ว คุยกันทุกวันในแชท ไปเรียน เขาพาทำตลอด บางทีผมไม่เก่งตรงนี้แต่ก็ผ่านมาได้เพราะเขา

ผมเคยพูดเรื่องอนาคตกับเขาหลายครั้งเขาก็ยืนยันว่าอยากมีครอบครัว และยืนยันว่าไม่ได้ชอบผม แต่ผมทำใจไม่ได้ที่จะเห็นเขามีอนาคตกับคนอื่น ผมก็คิดมากและทำใจไม่ได้เลย รู้นะว่าเราต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง แต่ผมวาดอนาคตไว้แล้วว่ามีเขาเป็นเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่ต้องเป็นแฟนก็ได้ ผมกลัวไปหมดว่าเขาจะไม่เหมือนเดิมกับผม ไม่รู้จะใช้ชีวิตยังไงในอนาคตที่ไม่มีเขา ในเมื่อที่คุยกันมา 5-6 ปี มันคืออะไร มันคือความเคยชินของเขาแหละมั้ง พอเขามีคนที่เขาวาดฝันไว้กลับเป็นเราเองที่เศร้าและเสียใจ ผมหวังดีกับเขาและอยากให้เขามีชีวิตที่ดี แต่ผมยังอยากมีเขาไปเรื่อยๆ ในอนาคต โดยที่เขาไม่มีพันธะกับใคร ผมเป็นคนเพื่อนน้อยครับ ยิ่งโตยิ่งรู้ว่าเราต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง และผมก็รู้ว่าผมยึดติดกับเขา ผมไม่อยากมีเขาแค่ในความทรงจำครับ ผมอยากมีเขาไปไหนมาไหนด้วยกันแบบนี้เรื่อยๆ

ผมควรต้องปรับความคิดและรู้สึกกับเพื่อนคนนี้ยังไงดีครับ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ