จินซานโกะ 銀三号 หมายถึงเงินหมายเลขสาม หรือกระดาษเงินหมายเลขสาม จินซานโกะผู้อ้างว้าง บางทีก็เขียนได้ว่าจินซานกาเนะ 銀三鋼 หรือจินซานกามิ 銀三紙 ซึ่งเป็นรหัสเหล็กของยาสึกิ ซึ่งจริงๆแล้วตามองค์ประกอบหรือส่วนผสมที่มีโครเมียมอยู่ 13 - 14 % โลหะผสมตัวนี้ก็จะกลายเป็นสแตนเลส

ส่วนอิชิโก いちご ก็คือสตรอเบอรี่

เสียดายที่วันนี้ผมไม่มีมีดที่ทำจากเหล็กเบอร์กระดาษน้ำเงินหมายเลขหนึ่ง 青一号 อาโออิชิโกะ ไม่งั้นจะได้ตั้งกระทู้ว่า " เมื่ออิชิโกะพบอิชิโก " มันจะเข้าท่ากว่านี้เข้าไปอีกขั้นนึง 

จริงๆแล้วผมมีมีดที่ทำจากเหล็กอิชิโกะอยู่นะครับ แต่เป็นเหล็กกระดาษขาวหมายเลขหนึ่งหรือ 白紙鋼 ชิโรกามิกาเนะ หรือ ชิโรอิชิโกะ 白一号 แต่เหล็กกระดาษขาวเป็นไฮคาร์บอนล้วนๆ ไม่เหมาะกับการเอามาหั่นหรือฝานสตรอเบอรี่

มีดก็คือมีดและสตรอเบอรี่ก็คือสตรอเบอรี่ และผมก็คือผมเอง ผมไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากเป็นตัวของตัวเอง ภรรยาแสนรักของผมซื้อสตรอเบอรี่มาให้ สำหรับทำบางสิ่งบางอย่างที่พิเศษกว่าปรกติในวันพิเศษกว่าวันที่พิเศษอื่นๆในชีวิตของเรา

ผมเป็นคนดอย ล่ะมั้ง มีบ้านอยู่บนดอยเล็กๆเตี้ยๆที่เค้าเรียกเป็นภาษากำเมืองว่าแพะ ไม่ได้หมายถึงสัตว์มีเขาที่เคยอยู่ตามถ่านไฟฉายนะครับ แต่หมายถึงดอยเล็กๆหรือเนินเขา ถ้าเราเห็นพื้นที่ราบๆอย่างทุ่งนาหรืออะไรทำนองนั้นแล้วมีส่วนที่มันนูขึ้นมาหน่อย ไอ้แบบนั้นแหละครับเค้าเรียกแพะ

บ้านบนดอย

บ้านข้าอยู่บนดอย เมฆหมอกลอยเต็มฟ้า อยู่กลางพนา อยู่ตามประสาคนดอย

หลายท่านอาจจะเคยได้ยินเพลงนี้ ผมคิดว่าถ้าเป็นคนเหนือ คนเชียงใหม่หรือคนเมือง คนล้านนา จะรู้จักเพลงนี้ทุกคน หรือแทบจะทุกคน แต่ก็คงเป็นคนที่ผ่านวันเวลามาพอสมควรนะครับ เป็นเพลงของคุณ จรัล มโนเพ็ชร หรือที่คนเมืองสมัยก่อนเรียกขานกันว่าอ้ายจรัล สุดยอดศิลปินล้านนาผู้ยิ่งใหญ่ ตัวแทนแห่งยุคสมัย ความภาคภูมิใจของคนเมือง

บทเพลงของจรัล มโนเพ็ชร ส่วนใหญ่แล้วบอกเล่าวิถีชีวิตของคนเมือง เป็นยิ่งกว่าการอนุรักษ์ เป็นยิ่งกว่าการสืบสาน เป็นจิตวิญญาณที่ซ้อนอยู่ในวัฒนธรรมคนเมืองอีกที วิถีชีวิตคนเมืองหรือขนบธรรมเนียมล้านนาหลายอย่าง แม้แต่ภาษาที่ทุกวันนี้สูญหายไปแล้ว แต่สิ่งเหล่านั้น ฝังรากลึกลงในเมืองเชียงใหม่อย่างยากที่จะมีใครมาทำลายได้ ผ่านทางบทเพลงของจรัล มโนเพ็ชร

บรรยากาศเก่าๆ ความงามแบบล้านนากลับมาเสมอเมื่อมีคนเปิดเพลงของจรัล มโนเพ็ชร ซึ่งคนเมืองยังเปิดกันทุกปี ถึงจะไม่ใช่ทุกวันแต่รับรองว่าพวกคนเมืองหรือหมู่เฮาจาวเหนือจะเปิดเพลงของอ้ายจรัลฟังกันทุกปี ผมเองก็ฟังอยู่เสมอๆนะครับ ถึงผมเองจะไม่ใช่คนเมืองแท้ๆ แต่ก็อยู่ที่นี่มาสามสิบกว่าปี ได้ภรรยาคนเมืองและลูกชายผมสองคนเป็นคนเมืองแท้ๆ เกิดและเติบโตที่นี่ โตขึ้นมาได้ฟังเพลงคำเมือง ซึมซับวัฒนธรรมที่อยากบอกว่าเป็นสิ่งสูญหายในชีวิตจริง

ผมเองอยู่บนดอย ถึงจะไม่ใช่ดอยสูงมากนัก แต่ก็อยู่เหนือระดับน้ำทุ่งนาซักห้าหกเมตร เอิ้ก เอิ้ก ก็ถือว่าเป็นคนดอยก็แล้วกันนะครับ คนบนดอยมีดาวอยู่ใกล้ มีภูเขาใหญ่ๆอยู่เคียงข้าง มีป่าเล็กๆ มีนกร้องเพลง

ผมอยู่บนดอยดอยนึง และสตรอเบอรี่มาจากดอยอีกดอยนึง ดอยอ่างขาง ผมอยู่ในเขตพื้นที่ที่โอบล้อมไว้ด้วยดอยหรือขุนเขาจากทุกทิศทาง ดอยอ่างขางที่ทุกท่านน่าจะรู้จักกันดีก็เป็นดอยอีกดอยนึง สตรอเบอรี่จากโครงการหลวงหรือโครงการในพระราชดำริของพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ บนนั้นมีการปลูกสตรอเบอรี่ทั้งในแบบการส่งเสริมของทางราชการ และในส่วนที่ชาวบ้านปลูกกันเอง แล้วก็ขายเอง

ในช่วงฤดูสตรอเบอรี่จะมีคนจากบนโน้น เอาสตรอเบอรี่ลงมาขายที่ตลาดในอำเภอที่ผมอยู่ ในช่วงต้นฤดูผมจะยังไม่ได้กินหรอก เพราะราคาแพง ต้องกินในช่วงที่ของมีมากและผู้คนซื้อหากันจนเป็นความเคยชินแล้ว ราคามันจะลดลงมา และในช่วงท้ายฤดูราคาจะถูก ถึงคุณภาพในช่วงนั้นจะไม่ค่อยดีนัก ภรรยาผมจะซื้อไว้คราวละมากๆ ทำซอสสตรอเบอรี่เก็บแช่เย็นเอาไว้ทำขนมของเธอให้ลูกๆและสามีขี้บ่นกินไปได้อีกชั่วระยะนึง

และนี่เป็นสตรอเบอรี่ชุดแรกที่ผมได้พบในปีนี้ ในฤดูนี้ มันมีอยู่ไม่นานนักหรอก ไม่เกินเดือนกว่า - สองเดือน ก็จะหมดไป เป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่มีความหมาย ทั้งกับสตรอเบอรี่ คนปลูก และคนที่เฝ้าคอยการมาของมัน

สตรอเบอรี่ผลไม้แห่งความรัก ผลไม้แทนใจ เค้าว่ากันอย่างนั้นนะ ด้วยสีสันสวยงามหรือรูปร่างที่คล้ายรูปหัวใจ หลายๆคนโดยเฉพาะหนุ่มๆสาวๆให้ความหมายหรือคุณค่าของมันไปในทางนั้น รักใครหรือแอบชอบใครก็แอบบอกหรือแทนความห่วงใยด้วยสตรอเบอรี่ มันเป็นมุมมองของช่วงเวลา เป็นแนวคิดหรือแรงบันดาลใจของหนุ่มสาววัยเยาว์ เป็นความสวยงาม เป็นสีสัน เป็นความโรแมนติกที่หลายคนอยากสัมผัส

ความรักก็คือความรัก สตรอเบอรี่ก็คือสตรอเบอรี่ คนรักกันมอบสตรอเบอรี่ให้แก่กัน คนรักกันมอบความห่วงหาอาทรปรารถนาดีให้แก่กัน คนรักกันมอบขนมนมเนยให้แก่กัน บางครั้งคนเรารักกันโดยไม่ได้มอบข้าวของวัตถุธาตุใดๆให้กันเลย ความรักก็คือความรัก มันสวยงาม สดใส อบอุ่นทรงพลังเหนือคุณค่า ราคาค่างวด หรือสัญลักษณ์แสดงออกใดๆ 

ถ้าเงินซื้อได้นั่นไม่ใช่ความรัก

รักย่อมเข้าใจในรัก การสบตากันเพียงปิ๊งเดียวของคนรักกันเพียงพอสำหรับทุกอย่าง ถ้าคุณพบรักแท้อยู่แล้ว เชื่อสิว่าแม้แต่ดอกไม้เหี่ยวๆกลีบดอกไม่ครบ หรือลูกเกดอบแห้งที่กินเหลือครึ่งซอง หรือแม้แต่มะละกอดิบครึ่งลูกก็เป็นสัญลักษณ์แทนใจได้เหมือนกัน ของที่คนรักกันมอบให้แก่กันมันมีเศษเสี้ยวบางๆของหัวใจยิ่งใหญ่ห่มคลุมโอบล้อมไว้อยู่ในนั้นเสมอ เราได้รับความรักหรือมอบความรักให้แก่กันโดยไม่ได้ผ่านดอกกุหลาบหรือสตรอเบอรี่ หรือดอกไม้แสนสวยใดๆ

แต่เงินซื้อสตรอเบอรี่ได้ ถ้ามีเงินมากก็ซื้อได้มาก ถ้ามีเงินน้อยก็ซื้อได้น้อย เป็นตรรกกะหรือบัญญัติไตรยางค์ที่เห็นได้ชัดเจนและพื้นฐานที่สุด

มอบความปรารถนาดีจริงใจให้กัน ขอให้ทุกท่านได้รับความรัก

และสตรอเบอรี่...