เรามีแฟนนคบกันมาสองปี ช่วงปีแรกกเรารักกันตามภาษาปกติ เริ่มเข้าปีที่สอง เราทะเลาะกันบ่อยขึ้นจนกลายเป็นทุกวัน ถ้าวันไหนไม่ได้ทะเลาะกันคือเเปลกปัญหาบางทีอาจเป็นเรื่องเล็กๆซึ่งเราไม่อยากให้เขาบะเลยและะได้พูดมันออกไปจนทำให้เรามีปากเสียงกัน วนแบบบนี้ไปเรื่อยๆ ช่วงระยะเวลาที่เราคบกันมา เขาดีกับเรามาก แต่ทำไมทุกครั้งที่เราต้องการความช่วยเหลือเหลือต้องการคนอยู่ข้างๆถคงได้มืดมนไปหมด เอาง่ายๆเขาอยู่กับเราแค่ช่วงที่เราสุขเท่านั้น เรื่องอาหารเวลากินเราไม่มีปันหา เราสามารถเลี้ยงได้มันไม่ได้แพงงอะไรแต่เกือบทุกครั้งเราเป็นคนออก นี่คือความรู้สึกของเรา แต่ทุกๆครั้งที่เราคิดอยากจะออกมาเราก้รุ้สึกไม่อยากเสียเขาไป ถึงตะรู้ว่าในชีวิตไม่ได้มีเรื่องอะไรเครียดเลยนอกจากเรื่องที่เราทะเลาะกันทุกๆวัน เราควรทำยังไงคะอยากได้เขาเปนเหมือนแรกๆๆหรือมันคือความปกติเราที่ต้องการมากไป เรารุ้สึกเฟลมากๆไม่รุ้จะจัดการความรุ้สึกยังไง