สวสัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากขอคำปรึกษาครับ
ปัจจุบันผมดูแลเด็กผู้หญิงคนนึง อายุ9ขวบ ซึ่งแม่เขาอยู่ในเรือนจำกำหนดพ้นโทษมากกว่า 6ปี
ในปัจจุบันผมได้ตัดขาดการติดระหว่างแม่กับน้อง เพราะไม่ต้องการให้น้องรู้ว่าแม่เขาอยู่ในเรือนจำ ไม่อยากให้เขามีความทรงจำนี้ แม้แต่จดหมายจากแม่ที่เขียนมาจากข้างในผมก็ไม่ให้อ่าน ปัจจุบันแจ้งแม่แล้วจะตัดขาดการติดต่อ
เพราะผมกังวลว่าวันนึงน้องจะถามถึงที่มาของจดหมาย หรือถามเบอร์โทร หรือไลน์ของแม่เขา ว่าทำไมติดต่อไม่ได้อะไรแบบนี้ หรืแม้แต่น้องจะจับได้เองว่าจดหมายมาจากไหน (เพราะมันมีร่องรอยแหล่งที่มา)
แต่ผมไม่แน่ใจว่าคิดถูกไหมตอนนี้ผมลังเลระหว่าง
1) ตัดขาดการติดต่อแบบนี้ไปจนกว่าแม่ของน้อจะเหลือกำหนดพ้นโทษภายใน 1-2 ปี ผมจึงค่อยแจ้งน้องแล้วน้องอาจไปเยี่ยมได้ถ้าต้องการและรออย่างมีความหวังแบบไม่นานเกินไป
2) บอกให้น้องรู้และให้น้องไปเยี่ยมแม่เขาได้เมื่อเขาต้องการตั้งแต่ตอนนี้
แต่ที่ผมลังเลคือ การไปเยี่ยมคนข้างในมันทำได้แค่คุยผ่านสาย เห็นหน้าก็ไม่ได้จับตัว ไม่ได้กอด ไม่สัมผัส ผมไม่รู้ว่าน้องจะรู้สึกดีกับสิ่งนี้ไหมหรือมันจะยิ่งกลายเป็นภาระทางจิตใจ ยิ่งหากน้องห่วงแม่มากการไปเยี่ยมบ่อยๆก็จะเป็นภาระของน้อง
แม้แต่ผมเองในฐานะญาติ บางครั้งการไม่ได้ไปเยี่ยมหรือห่างจากการไปเยี่ยมก็ยังมีความรู้สึกผิดเล็กๆ ในใจ
ถ้าน้องรู้ว่าแม่อยู่ข้างในแล้วน้องเกิดรู้สึกว่าต้องไปเยี่ยมบ่อยๆ การห่างจากการไปเยี่ยมอาจทำให้เขารู้สึกผิดแบบผมได้ นั่นกลายเป็นว่าน้องจะมีภาระนี้ไปโดยปริยายและอาจกระทบจิตใจน้องได้
ผมเลยอยากขอความเห็นว่าควรทำอย่างไรดีครับ
ปัจจุบันน้องไม่ได้ถามถึงแม่นัก ก็ถามบ้าง แต่ด้วยว่าถามแล้วก็ไม่ได้คำตอบอะไรจากผมนอกจากบอกแค่ว่าแม่เขาคงมีไม่สามารถติดต่อได้น้องก็เลิกถามไปแต่ก็ไม่รู้ว่าในใจคิดอะไร รวมๆ น้องมีความสุขดี ผมดูแลน้องเป็นหลัก พยายามดูแลให้ดีที่สุดรักเหมือนลูก (ผมโสดไม่ได้แต่งงานไม่มีลูกอยู่แล้ว)
ขอบคุณทุกความเห็นครับ
ปรึกษาเรื่องเด็กที่แม่ติดคุกครับ
ปัจจุบันผมดูแลเด็กผู้หญิงคนนึง อายุ9ขวบ ซึ่งแม่เขาอยู่ในเรือนจำกำหนดพ้นโทษมากกว่า 6ปี
ในปัจจุบันผมได้ตัดขาดการติดระหว่างแม่กับน้อง เพราะไม่ต้องการให้น้องรู้ว่าแม่เขาอยู่ในเรือนจำ ไม่อยากให้เขามีความทรงจำนี้ แม้แต่จดหมายจากแม่ที่เขียนมาจากข้างในผมก็ไม่ให้อ่าน ปัจจุบันแจ้งแม่แล้วจะตัดขาดการติดต่อ
เพราะผมกังวลว่าวันนึงน้องจะถามถึงที่มาของจดหมาย หรือถามเบอร์โทร หรือไลน์ของแม่เขา ว่าทำไมติดต่อไม่ได้อะไรแบบนี้ หรืแม้แต่น้องจะจับได้เองว่าจดหมายมาจากไหน (เพราะมันมีร่องรอยแหล่งที่มา)
แต่ผมไม่แน่ใจว่าคิดถูกไหมตอนนี้ผมลังเลระหว่าง
1) ตัดขาดการติดต่อแบบนี้ไปจนกว่าแม่ของน้อจะเหลือกำหนดพ้นโทษภายใน 1-2 ปี ผมจึงค่อยแจ้งน้องแล้วน้องอาจไปเยี่ยมได้ถ้าต้องการและรออย่างมีความหวังแบบไม่นานเกินไป
2) บอกให้น้องรู้และให้น้องไปเยี่ยมแม่เขาได้เมื่อเขาต้องการตั้งแต่ตอนนี้
แต่ที่ผมลังเลคือ การไปเยี่ยมคนข้างในมันทำได้แค่คุยผ่านสาย เห็นหน้าก็ไม่ได้จับตัว ไม่ได้กอด ไม่สัมผัส ผมไม่รู้ว่าน้องจะรู้สึกดีกับสิ่งนี้ไหมหรือมันจะยิ่งกลายเป็นภาระทางจิตใจ ยิ่งหากน้องห่วงแม่มากการไปเยี่ยมบ่อยๆก็จะเป็นภาระของน้อง
แม้แต่ผมเองในฐานะญาติ บางครั้งการไม่ได้ไปเยี่ยมหรือห่างจากการไปเยี่ยมก็ยังมีความรู้สึกผิดเล็กๆ ในใจ
ถ้าน้องรู้ว่าแม่อยู่ข้างในแล้วน้องเกิดรู้สึกว่าต้องไปเยี่ยมบ่อยๆ การห่างจากการไปเยี่ยมอาจทำให้เขารู้สึกผิดแบบผมได้ นั่นกลายเป็นว่าน้องจะมีภาระนี้ไปโดยปริยายและอาจกระทบจิตใจน้องได้
ผมเลยอยากขอความเห็นว่าควรทำอย่างไรดีครับ
ปัจจุบันน้องไม่ได้ถามถึงแม่นัก ก็ถามบ้าง แต่ด้วยว่าถามแล้วก็ไม่ได้คำตอบอะไรจากผมนอกจากบอกแค่ว่าแม่เขาคงมีไม่สามารถติดต่อได้น้องก็เลิกถามไปแต่ก็ไม่รู้ว่าในใจคิดอะไร รวมๆ น้องมีความสุขดี ผมดูแลน้องเป็นหลัก พยายามดูแลให้ดีที่สุดรักเหมือนลูก (ผมโสดไม่ได้แต่งงานไม่มีลูกอยู่แล้ว)
ขอบคุณทุกความเห็นครับ