ความเก่งของน้อง เราเทียบจากอายุของน้องนะคะ เราอายุยี่สิบปลายๆ ค่ะ ย้ายมาทำงานที่ใหม่ตั้งแต่ต้นเดือนมกราคม ในแผนกบัญชี ตอนนี้ทำงานได้สองเดือนแล้ว ตอนสัมภาษณ์งานHRถามเราว่าสามารถเป็นพี่เลี้ยงให้กับรุ่นน้องได้ไหม เราดีใจมากค่ะรู้สึกว่าเขาไว้ใจให้เราเป็นพี่เลี้ยง อาจเพราะเล็งเห็นถึงความสามารถ เราเลยตอบตกลงไป เริ่มงานวันแรก เราในฐานะพี่เลี้ยงได้ถามอายุน้องค่ะ น้องอายุ 20 ปี เป็นช่วง gap year เลยลองเข้ามาทำงาน พอทำงานกับน้องไปเรื่อยๆ น้องนิสัยดีมาก เข้ากับทุกคนเป็นอย่างดี พูดเพราะ อ่อนโยนแต่เข้มแข็งไม่ยอมใครเหมือนกัน รู้สึกว่าน้องทำหลายๆอย่างได้ดีมากๆ ทำงานละเอียด ทำบัญชีได้ กล้าพูด กล้าคิด กล้าทำ ให้ไปไหนก็ไป สามารถคุยปรึกษาเรื่องบัญชีหรือเรื่องการเงินได้ จนบางงานกับกลายเป็นน้องที่ต้องมาสอนงานเรา เป็นน้องที่บอกว่าเราทำอันนี้ อันนั้นผิด เราก็โอเคยอมรับในสิ่งที่เราทำผิด หัวหน้าพูดเรื่องบัญชี รายจ่าย รายรับ เครดิต กับน้องเป็นประจำ แม้แต่ไปธนาคารจะพาน้องไปด้วย เราเลยงงว่าแค่ช่วง gap year ต้องรู้ถึงขนาดนั้นไหม แต่น้องรู้และเข้าใจกับเรื่องนั้นจริงๆ พอมองย้อนกลับไปตอนตัวเองอายุเท่านั้น ไม่เข้าใจอะไรเลย ความคิดก็ไม่ได้ แต่พอมาเห็นน้องที่อายุแค่นี้ทำทุกอย่างได้ดี แม้แต่ความคิดที่ดูโตเป็นผู้ใหญ่ เราชื่นชมน้องมาก และมารู้ทีหลังว่าน้องเป็นลูกเจ้าของบริษัท ช็อคเลยค่ะ น้องไม่ถือตัวเลย ไม่มีอะไรโดดเด่นนอกจากความสามารถ ใช้ชีวิตปกติกินข้าวราดแกง น้องทำได้ดีจนเรากลับมามองตัวเองว่าเราทำได้ดีหรือยัง วันนี้เรายังถูกน้องสอนอยู่เลย แปลว่าเราไม่เก่งใช่ไหม เริ่มรู้สึกด้อยค่าตัวเองมากขึ้น แล้วก็พยายามพัฒนาตัวเองด้วย แต่ไม่รู้ว่าการพัฒนานี่มันดีหรือยัง จนตอนนี้นั่งคิดว่าหรือเพราะการเรียนสมัยนี้มันแข่งขันสูง จนเด็กๆเก่งกันมาก มีความรู้รอบตัวเยอะ จนมองอีกมุมหรือเพราะเขาเป็นเจ้าของเลยต้องรู้เยอะ หรือไม่ว่าอะไรก็ตามทั้งหมดนี่เราชื่นชมน้อง