ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดมาตลอดเรียนมหาลัยใกล้บ้าน พอมีการฝึกงานมีตัวเลือกมาฝึกที่ กทม. ผมเลยเลือกมาโดยคิดว่า ประสบการณ์ โอกาส ต่างๆน่าจะได้กลับไปมา ซึ่งงานที่มาฝึกผมผ่านเกณฑ์ที่จะเข้าทำงานต่อ ตอนแรก อาจารย์ที่มหาลัยบอกว่าคนที่ไปฝึกงานที่นี่ได้งาน 80% ซึ่งผมก็ไม่ได้คิดอะไรแค่อยากไปหาประสบการณ์ชีวิตที่เมืองกรุง

ตลอด 1-2 เดือนแรกมีการสอบวัดผลทั้งด้านความรู้,ด้านร่างกาย,การสัมภาษณ์ ซึ่งมันเกิดขึ้นโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัวว่าจะได้งานต่อจริงๆ แต่ตั้งแต่เข้ามาเหมือนถูกกดดันให้สอบให้ได้ๆ จากทั้งพี่ๆที่ฝึกงานจากบรรยากาศ ไม่เชิงกดดัน แต่บรรยากาศมันเหมือนเราต้องสอบอ่ะครับ

แต่พอมาฝึกใกล้จะสิ้นสุดเดือนที่3 เข้าเดือนที่4ซึ่งเป็นเดือนสุดท้าย สรุปผลการสอบทั้งหมด ดันผ่าน

ทางบริษัทโทรมาว่าผ่านการคัดเลือกหมดเรียบร้อย แล้วจะได้เลือกสาขาของบริษัทในการทำงานซึ่งมีสาขาเยอะมากใน กทม. (แต่สาขา ตจว. ตำแหน่งเต็ม)

*ผมคิดตั้งแต่ตอนแรกว่าเพียงแค่มาหาประสบการณ์จริงๆ แต่โอกาสมาตรงนี้แล้ว เราควรเอาไงต่อดี

ซึ่งถ้าผมกลับไปอยู่ ตจว. ทำงานพวกค้าขายและฟรีแลนซ์ ซึ่งมีหลายงานที่คิดว่าจะทำ

เรื่องรายได้ งานที่ กทม.งานนี้ก็อาจจะมีโอกาสเติบโต (แต่ขึ้นอยู่กับศักยภาพของเรา ทั้งเรื่องการขาย การเอาตัวรอด ความกดดันที่สูง)

รายได้ งานที่ ตจว. ไม่แน่นอนแต่ก็น่าจะพอใช้พอกิน เพราะไม่ได้จ่ายค่าที่พักค่าเดินทางอะไรมาก หาเงินแค่มาจ่าย ค่ากิน ค่าน้ำค่าไฟ ค่าน้ำมันรถ จิปะถะเล็กน้อย ซึ่งการค้าขายและทำงานก็อยู่ในย่านมหาลัยที่เราเคยเรียน มีคนเยอะมาเรียนตลอดในแต่ละปีของมหาลัย แต่ก็จะเงียบช่วงปิดเทอม มีแค่ช่วงเทอม1ของมหาลัยที่จะขายของดีมากๆ มีลูกค้าทำเรื่องฟรีแลนซ์เยอะมาก แต่ช่วงเทอม2 ก็จะเงียบลงประมาณนึง จนไปถึงปิดเทอมเงียบเป็นป่าช้าครับ

*จากเรื่องที่กล่าวมา ทุกคนคิดเห็นยังไงบ้างครับ จะเลือกทำงานที่ กทม. หรือกลับไปที่ถิ่นเดิม เพราะถ้าเทียบรายได้และความสบายใจมันต่างกันไม่มาก

มันจะเหมือนเราพยายามกลับไปเซฟโซนตัวเองเกินไปมั้ย แต่ด้วยเรื่องพันธะ เรื่องความสบายใจ เรื่องครอบครัว เรื่องสัตว์เลี้ยง มันเลยทำให้คิดว่าจะกลับไปถิ่นเดิมมากกว่านิดนึง
ทั้งๆที่ยังไม่ได้ลองผจญภัยใน กทม. ว่าเราจะรอดมั้ย เพื่อนคิดเห็นยังไงบ้างครับ