คือเขากินเหล้ากินเบียร์หนักทุกวัน แล้วเขากับมาเขาตอนการเรื่องอย่างว่า แต่ไม่นั้นมันไม่แข็ง ทำยังไงก้ไม่แข็งเลย พอพูดดีๆด้วยคือไม่พอใจรับไม่ได้ คิดว่าตัวเขาเองถูก แต่สภาพเขาตอนนั้น คือตาจะปิดอยู่แล้ว พอเราไม่ให้เรามาประชดว่าจะไปอยู่ที่อื่น เราก้ไม่อะไร คืออยากไปก้ไป ประชดพูดถึงคนนั้นคนนี้ เราเอาโทรศัพท์ให้เขาไปบอกว่าโทรหามันตอนนี้เลยดิ เขากับบอกว่ามันมีสามีแล้ว เราเลยว่าจะแคร์ทำไมก้คุณพูดมาแบบนี้ เคยแอบคุยกันทางแชร์นิจะกลัวอะไร ถ้าคนนั้นมันไม่มีใจคงไม่คุยกับคุณหรอก ถามเรารักไหมคือรัก แต่ถ้ารักไปแล้วเขาเป็นแบบนี้คือต่างคนต่างอยู่ จะไปคือไป สุดท้ายเขาก้ไม่ยอมไปเอง เราอยู่ด้วยกันทำงานคนล่ะเวลา เราทำงานเช้าเขานอน เวลาเรานอนเขาทำงาน คือเวลาไม่ตรงกัน เราไม่ว่าไม่อะไร ข้าวเราก้หาเตรียมไว้ให้ ตังเขาเราไม่เคยขอ จะให้หรือไม่เราไม่สน เพราะหาตังเองได้ เราก้ทำงาน เรารับผิดชอบทุกอย่างในบ้าน เขาไม่ได้อะไร แล้วเขากลับถามเราว่ามีตังเก็บเท่าไหร่ เราไม่มี เขาทำไมไม่มี ตังไปไหนหมด คือรับผิดชอบทุกอย่างจะให้เอาไหนมามี ประหยัดที่สุด บ้างเดือนมีเก็บอยู่หลักร้อย 5-6 ร้อย บ้างเดือนมีคนมายืมเราแต่คืนไม่คบก้มี ยืม2,000 บอกจะคืนวันนั้นวันนี้ ทุกท้ายไม่คืน พอเราทวงกับไม่ทีคืน ได้คืนมา 1000-1500 หลังจากนั้นเราไม่ได้ให้ยืมอีก พอทักมายืมอีกเราปฏิเสธตลอด เราลองใจมา2 ครั้ง เมื่อเดิม ยืมไปแต่ไม่มีคืน คนที่ละ4-5 ร้อยแล้วคืนไม่คบ ปัญหาเราอาจจะเยอะให้สิ่งที่เราเจออยู่แต่เราคิดว่ายังมีคนเจอปัญหายิ่งกว่าเรา เราแค่อยากพูดกับใครเพื่อนะบายแต่กับไม่มีใครให้พูดได้ เราเก็บกดมาก เราจะเป็นซึมเศร้าไหม แต่เวลาเราอยู่กับคนอื่นเราจะร่าเริงยิ้มตลอด และเวลาเราอยู่คนเดียวไม่มีใครเราจะคิดเรื่องไปต่างๆนาๆ